Καρτ Ποσταλ από Βαρκελώνη

¡Hola una vez más!

¿Cómo está mi gente?

Σας παραθέτω μερικά από τα highlights της βδομάδος, για να μην χάνετε επεισόδια. Έκλεισα ήδη μια βδομάδα εδώ πέρα, και μέχρι στιγμής έζησα πράγματα που υπό κυπριακές συνθήκες θα ζούσα στο διάστημα ενός έτους. Έπονται άλλες δυο βδομάδες, ο Θεός να μας έχει καλά και θα ζήσουμε ακόμα καλύτερες στιγμές!

Λοιπόν:

Την Τετάρτη, μετά το μάθημα, η 65αρα συμμαθήτρια από την Αμερική αποφάσισε να προσκαλέσει όλη την τάξη για μεσημεριανό γεύμα σε sushi bar. Πού είσαι μάνα να με καμαρώσεις να τρώω sushi! Το σιχαίνομαι το sushi. Όπως και την πλειοψηφία των φαγητών που υπάρχουν. Δεν μπορούσα όμως να αποφύγω την πρόσκληση γιατί έπεσαν επάνω μου όλες οι συμμαθήτριες να με φάνε. «Έλα, έλα, θα βρεις κάτι να φας!» και έτσι δεν μπορούσα να τους αρνηθώ. Θα νόμιζαν ότι τις σνομπάρω και δεν ήθελα να αφήσω την ιδιοτροπία μου στο φαί να θριαμβεύσει. Πήγα. Δοκίμασα. Παρολίγο να κάνω εμετό. Μετά πετάχτηκα στο σαντουιτσάδικο απέναντι, έφαγα τοστ και έγινα άνθρωπος.

(Αυτή είναι η τάξη μου. Εστιάζουμε στην κοπέλα με το τιρκουάζ, τη Δανή που είναι η μόνη άξια προσοχής. Πίσω μου διακρίνεται ο κήπος που βγαίνουμε διάλειμμα. Πολύ ντιζάιν κήπος ομολογουμένως...)

Η Αμερικάνα συμμαθήτρια πρέπει να είναι πολύ πλούσια. Κέρασε όλη την τάξη, ορεκτικό, κυρίως πιάτο, επιδόρπιο, κρασιά, χυμούς! Ή πολύ γενναιόδωρη είναι, ή πολύ μόνη της! Πάντως όταν έβγαλε την κάρτα να πληρώσει μας είπε επί λέξει: «Το φαγητό είναι δώρο από μένα, ως μία μικρή αποζημίωση για τα κακό όνομα που έχει η χώρα μου στον κόσμο!» Την αγάπησα.

Την Πέμπτη έζησα την πιο αστεία νύχτα του έτους. Πήγαμε με τους συγκάτοικους στο πιο παρακμιακό μπαρ της πόλης. Σ’ ένα μπαρ που βρωμούσε κάτουρο, κολλούσε το πάτωμα από τους λεκέδες των ποτών και στο οποίο έπαιζε πολλά oldies, δηλαδή, ό, τι πρέπει! Ήπια, ζαλίστηκα, χόρεψα μέχρι τελικής πτώσης και την καταβρήκα! Στο συγκεκριμένο μπαρ, τα γκαρσόνια είναι ντυμένα γιατροί και νοσοκόμες αντίστοιχα. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα συνέβαιναν διάφορα happenings, όπως για παράδειγμα να παίρνουν σηκωτό έναν τυχαίο θαμώνα με το φορείο στο «χειρουργείο» του μπαρ για πριβέ «εγχείρηση.»

(Η μισησμένη Ολλανδέζα διακρίνεται στη μέση με το μπλε. Εξακολουθεί να με έχει γραμμένο, τώρα κιόλας όποτε θυμηθεί μου απευθύνει το λόγο. Σκατά. Τη γουστάρω ακόμα. Θα επιβιώσω!)

Το αγγλάκι-συγκάτοικος δεν τη γλίτωσε. Είμαι σίγουρος θα έχει να διηγείται πολλά από Σεπτέμβρη στους φίλους του στο fresher’s week. Παρολίγο να με «συλλάβουν» κι εμένα, αλλά ευτυχώς τους ξέφυγα.

Ύστερα από λίγο όμως, έβγαλα μόνος μου φώτο με τη σέξι νοσοκόμα που σπόταρα από το πρώτο λεπτό.

Φτυστή η Ειρήνη Μερκούρη, πριν την παραμόρφωση. No?

Εδώ μία νεαρή θαμώνας απολαμβάνει γιατρειά στο σύνδρομο στέρησής της από τους «γιατρούς».

Το Σάββατο πήγαμε σύσσωμοι όλοι οι μαθητές της σχολής στην Κόστα Μπράβα για μπάνιο. Πήγαμε και στο μουσείο του Νταλί, αλλά γι αυτό σου χρωστώ ξεχωριστή ανάρτηση. Που λες, η παραλία είναι πολύ μέτρια, και δεν καταλαβαίνω γιατί οι Ισπανοί την έχουν περί πολλού. «Η ωραιότερη παραλία που έχω δει» μας είπε ο καθηγητής στο λεωφορείο. Μαλακίες. Οι παραλίες της Λάρνακας είναι καλύτερες! Τέλος πάντων, κατεβαίνοντας στην παραλία και ψάχνοντας μέρος να απλώσω την πετσέτα και να απολαύσω το βιβλίο μου ακούω πίσω μου μια μαθήτρια να «τη λέει» στον καθηγητή με άκρως ειρωνικό ταμπεραμέντο που παρέπεμπε σε Ρένα Βλαχοπούλου:

- So, profesor, you say this beach is clean?

- Yes.

- You want me to believe that this beach is clean?

- …

- This water is green! It’s not clean!

- …

- My God! This beach is dirty! It’s all green!

- …

- You think it’s clean because you haven’t been to Greece yet!

Πετάω την πετσέτα, πετάω το βιβλίο! «Ελληνίδα είσαι;» τη ρωτάω. «Ωωωω, πού είσαι ρε, έχω πλαντάξει δυο βδομάδες εδώ πέρα με τα Ισπανικά και τα Εγγλέζικα!» Μόνο που δεν κλάψαμε. Ναι! Έχω συμμαθήτρια από Ελλάδα! Όλε, όλε, όλε! Όπως ήμασταν, μαζέψαμε τα πράγματά μας, αγνοήσαμε όλο το τσούρμο, πήγαμε στην καφετέρια της παραλίας, και δεν ξέρω πως πέρασαν τρεις ώρες μαζί της! Τα είπαμε όλα, καφρίσαμε όσο δεν πάει, ανταλλάξαμε κινητά και θα ξαναβρεθούμε από αύριο. Πόσο χάρηκα!

Νέα φίλη, Ελληνίδα. Η Βίκυ!

Στον γυρισμό στη Βαρκελώνη έκατσα δίπλα από δυο άλλες κοπέλες που δεν είχα γνωρίσει προηγουμένως. Ο καθηγητής έπαιρνε παρουσίες και άκουσα τα ονόματά τους. Ekaterini προσφώνησε τη μία, Elena προσφώνησε τη φίλη της. Χμ, κι άλλες Ελληνίδες; Τους είπα ‘γεια’. Με κοίταξαν αδιάφορα και κατάλαβα ότι δεν μιλούσαν τη γλώσσα. “I’m sorry, but you got Greek names and I thought you come from Greece” τους είπα. Θίχτηκε η μαντάμ και μου ανταπάντησε: “Just because somebody has a Greek name, that does not mean she comes from Greece!” Με το μπαρδόν κυρά μου, δεν σε είπαμε και καμπούρα. Και για να έχουμε καλό ρώτημα, πόθεν έσχες; “We are from Georgia” μου είπε όλο καμάρι. Μάλιστα. “Your country has a greek name!” της είπα και φόρεσα τα ακουστικά του i-pod μου. Ε, μα... βγάλατε μία Τάμτα και αποκτήσατε και attitude!

Εχτές το πρωί έζησα το εξής ασύλληπτο μέσα στο μετρό! Μία μεθυσμένη Ισπανίδα έδερνε τον γκόμενό της με τα παπούτσια της. Τον έβριζε, «είσαι μία αδελφή!» του έλεγε και του ξανάλεγε. Αυτός αποκρινόταν: «Είσαι μεθυσμένη, δεν ξέρεις τι λες!» Αλλά αυτή απτόητη τον έδερνε ακόμα περισσότερο με τα τακούνια και τη τσάντα. Στην απέναντι εξέδρα του μετρό ήταν τρεις φίλες της Ισπανίδας, οι οποίες φορούσαν γιρλάντες στα μαλλιά με τούλι νυφικού (προφανώς ήρθαν από κάποιο hen’s night) οι οποίες γιουχάιζαν επιπλέον τον γαμπρό. Ξαφνικά, ήρθε το μετρό, ο τύπος μπήκε μέσα. Η άλλη, απέξω συνέχιζε να τον βρίζει, να κλωτσά το βαγόνι. Όταν έκλεισαν οι πόρτες, ο τύπος κατέβασε το παντελόνι του, και της είπε: «Ρούφα αυτό!» Χαχαχα! Τους κοίταζα πανευτυχής και έσκασα στα γέλια με τους υπόλοιπους λιγοστούς επιβάτες στη ράμπα, που αντί να σπεύσουν να χωρίσουν το ζεύγος, έβγαλαν το κινητό τους και άρχισαν να κινηματογραφούν τη φάση! Θεϊκό!

Όλα είναι τέλεια, αλλά θέλω κι άλλο...! Δεν μπορώ να είμαι αχάριστος και να πω ότι δεν παιρνώ καλά, αλλά όπως είπε και η DrSpock, λείπει το κερασάκι από την τούρτα. Και τι πιο ωραίο από δυο δροσερές ρογούλες για κερασάκια στην τούρτα μου; Πφφφ!

Αύριο έρχεται στη Βαρκελώνη η Αγγελική. Μία από τις καλύτερες μου φίλες στην Αθήνα. Αν δεν τη θυμάσαι, ψάξε την στο τοπ10 των καλύτερων της δεκαετίας στο Analyse Chris TV. Θα μετακομίσω στο ξενοδοχείο της, θα γυρίσουμε βίντεο κλιπ, θα κάνουμε άγριο catch up, και οτιδήποτε άλλο άγριο θελήσουμε!

¡Hasta luego!