Δυο Κουτσομπολιά και Ένα Ταξίδι

Δυο μέρες πριν την αναχώρησή μου και βρίσκομαι σε οργασμό προετοιμασιών. Σήμερα για να καταλάβεις, έκανα backup όλα τα αρχεία του υπολογιστή, φόρτισα φωτογραφική μηχανή, βίντεοκάμερα, i-pod και τα συναφή και τύπωσα το ημερολόγιό μου.

Ναι, τύπωσα το ημερολόγιο που κρατώ παράλληλα με το μπλογκ και το έκρυψα σε ανυποψίαστο σημείο. Γιατί μπορεί να γράφω σχεδόν τα πάντα εδώ, αλλά υπάρχουν και αυτά που δεν λέγονται, δυστυχώς. Τώρα όμως, πέρασε πολύς καιρός από κάποια γεγονότα και μπορούν επιτέλους να δουν το φως της δημοσιότητας χωρίς να μου καίγεται καρφάκι για τυχόν αντιδράσεις από όσους και κυρίως όσες θα μυγιαστούν!

Λοιπόν, μετροφυλλώντας το ημερολόγιο μου, διάβασα δυο περιστατικά απαράδεκτης συμπεριφοράς από εγχώριες γκόμενες τα οποία σου παραθέτω πιο κάτω, για να δεις ότι δεν είναι τυχαία τα νεύρα που με κυριεύουν, ενώ τώρα αντιλαμβάνομαι και από πού ξεκίνησε το ανεύρισμα!

Δυο χρόνια πριν, λοιπόν, μια φίλη αιτήθηκε να με δει υπό συνοδεία καφέ. Το αίτημα της έγινε αποδεκτό, ανάθεμα την ώρα. Στον καφέ μου έπρηξε τα αρχίδια ότι δεν βρίσκει γκόμενο, περνάνε τα χρόνια και η μάνα της όλη μέρα πιπιλάει το σενάριο του γάμου. Ξέρετε, τα γνωστά. Επάνω σε μία κρίση φιλευσπλαχνίας, λοιπόν, προσφέρθηκα να της συστήσω ένα φίλο εξ Ελλάδος που ήρθε στην Κύπρο πρόσφατα διά εργασία και ήταν επίσης ελεύθερος.

Άκουσε η Κύπρια για καλαμαρά, υγράθηκε το μουνί της σε χρόνο dt.

Την επόμενη νύχτα κλείσαμε τραπεζάκι σε γνωστό και μη εξαιρετέο κλαμπ της χωριατο-πρωτεύουσας. Στολίστηκε σαν λατέρνα η φίλη μου και έφτασε στο κλαμπ. Ο φίλος μου, ήταν επίσης μιλημένος για να κάνει κατάσταση.

Παλουκωνόμαστε στα σκαμπό, και αρχίζουν τα γνωστά: «Που δουλεύεις», «πόσα βγάζεις», «τι οδηγείς» και όλα αυτά που ενδιαφέρουν τη μέση Κύπρια. Ο φίλος μου να απαντά σεμνά και διακριτικά σε όλα τα ερωτήματα, κερνώντας παράλληλα σφηνάκια και ποτά. Θα πρέπει να πλήρωσε πάνω από €100 σε ποτά εκείνο το βράδυ! Η βλαχάρα φίλη μου (που έκτοτε δεν της ξαναμίλησα) έπινε, έπινε, δεχόταν το κέρασμα, ανταποκρινόταν στο φλερτ, αλλά δεν την έκοβα να γουστάρει περαιτέρω πίτσι-πίτσι.

Μάλιστα, ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα και ενώ εμείς «μαστουρώσαμε» από το πολύ σφηνάκι, αφαιρεθήκαμε και αφήσαμε τη φίλη μου ήσυχη για κάνα 15λεπτο. Σε αυτό το τέταρτο, η μαντάμ έστρεψε τον κώλο της προς εμάς και άρχισε τις γνωριμίες με τα διπλανά τραπέζια. Πριν το καταλάβουμε, φλέρταρε με δύο 35αρηδες στο διπλανό τραπέζι, οι οποίοι μάλιστα είχαν και το θράσος να την προσκαλέσουν να φύγει μαζί τους και να συνεχίσουν τη διασκέδασή τους σε κάποιο άλλο μπαρ!

Εγώ όταν συνειδητοποίησα τι συνέβη, έγινα έξαλλος! Και γυρίζει η ηλίθια και μας ανακοινώνει περιχαρής: «Εμείς λέμε να φύγουμε και να πάμε στο Χ μαγαζί!» Στο καλό και από το πεζοδρόμιο, μωρή μαλάκω! Όσο έπινες ήταν καλή η παρέα μας, τώρα που τέλειωσε το αλκοόλ, τραβάς γι αλλού! Καλά, δεν εκπλήσσομαι ποσώς, έζησα παρόμοια περιστατικά με τουρίστριες σε διάφορα νησιά του Αιγαίου που παραθέρισα. Αλλά ότι θα το ζούσα και με Κύπρια και μάλιστα φίλη μου, δεν το περίμενα ποτέ! Έφτασα στο σημείο να απολογηθώ στο παιδί για το αποτυχημένο κονέ!

Για να δεις, με τι γαϊδούρες συναναστρεφόμουν!

Αλλά δεν νομίζω να φταίω μόνο εγώ, γιατί στο ημερολόγιο μου, διάβασα και για ένα άλλο περιστατικό, που έτυχε σε έναν άλλον φίλο μου!

Μία άλλη γνωστή μας, πιο απελπισμένη από την προηγούμενη καθώς είχε περάσει ήδη τα 35, ήθελε να της κάνουν γνωριμία με έναν καθηγητή. Λύσσαξε, παρακαλούσε μέρα-νύχτα να γνωρίσει τον κ. καθηγητή, η… Πετροβασίλη!

Κανονίστηκε, λοιπόν, ο καφές και περίμεναν όλοι εναγωνίως τον γαμπρό να εμφανιστεί. Η επίδοξη νύφη να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα!

Δέκα λεπτά αργότερα κατέφθασε και ο νυμφίος. Η νύφη-νυφίτσα τον είδε από μακριά και προφανώς ξενέρωσε. Μπαίνει στο καφέ ο τύπος, κάνουν μία υποτυπώδη χειραψία, και πριν προλάβει καλά, καλά να αποθέσει κλειδιά, κινητό και αναπτήρα στο τραπέζι, η γκόμενα σηκώνεται και ανακοινώνει: «Λοιπόν, εγώ να μην σας κρατώ άλλο, έχω ένα επείγον ραντεβού…» και εξαφανίστηκε! Μάλιστα κύριε, έφυγε!

Και ερωτώ! Τους βγάζεις το μαλλί τρίχα, τρίχα ή δεν τους το βγάζεις; Τους αξίζει να μείνουν γεροντοκόρες στον αιώνα τον άπαντα, ή δεν τους αξίζει; Δεν λέω, κι εγώ έχω πάει σε blind date και δεν μου έκατσε η φάση, αλλά τουλάχιστον έκατσα ένα δίωρο και προσποιούμουν ότι περνώ καλά. Αλλά αυτή η αγένεια πια… Είναι που πλησιάζει η κλιμακτήριος και δεν έχουν χρόνο για χάσιμο; Δεν ξέρω τι να σου πω!

Μαλακισμένες! Μόνο για να ποζάρουν στα κοσμικά των χωρκατοπεριοδικών είναι άξιες!

Τέτοια και άλλα τόσα διάβασα στο ημερολόγιό μου και φρίκαρα. Και ξαφνικά θυμήθηκα ότι φεύγω την Κυριακή και αφήνω πίσω μου αυτή την χωρκατοκοινωνία και μόνο βεγγαλικά δεν ρίχνω από χαρά!

Τις έχω όλες γραμμένες και χεσμένες! Είμαι ευτυχισμένος!