Chart Show: Η Ώρα της Κύπρου

Αύριο είναι η μεγάλη μέρα!

Αύριο η Βισσάρα μου τραγουδά στο Παττίχειο της Λάρνακας και έχει από χθες που μετρώ τις ώρες αντίστροφα και παρακαλώ να περάσουν τα λεπτά για να παραστώ στην συναυλία-highlight του καλοκαιριού. Κι επειδή δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να περάσει η ώρα, αποφάσισα να παίξουμε Chart Show πάλι, να απασχολήσω εαυτόν έως ότου πάω στον παράδεισο για ένα τρίωρο.

Λοιπόν! Στο σημερινό Chart Show παρουσιάζω τη λίστα των 20 πιο πετυχημένων Κύπριων τραγουδιστών στον ελληνικό χώρο. Ναι, επιτέλους βρήκα και μία λίστα στην οποία η Άννα πρωτεύει. Και μπορεί το νούμερο ένα να μην παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά οι υπόλοιπες 19 θέσεις έχουν πλάκα και είναι μία καλή ευκαιρία να κάνουμε flashbacks στα εγχώρια αηδόνια μας. Η κατάταξη βέβαια, δεν είναι αντικειμενική. Τους κατέταξα βάσει των δικών μου γούστων, αλλά ορκίζομαι προσπάθησα να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται.

Λοιπόν, να πέσουν οι τίτλοι και να υποδεχτούμε τους καλεσμένους μας:

• Δημήτρης Χριστόφιας (ο απόλυτος Κύπριος)
• Γιώτα Κουφαλίδου (η απόλυτη Κύπρια γκόμενα)
• Ο George Michael (Ο γνωστός)
• Ο Peter Andre (Αυτός που τραγουδούσε το mysterious girl στα 90ς)
• Η Γουρουνέλλα (Μπλόγγερ-είδωλο!)

Κάτσετε αγαπητοί μου καλεσμένοι, πιείτε μονορούφι σφηνάκι-ζιβανία και μπουκώστε λίγο σιουσιούκο. Έτσι, έτσι! Να τιμήσουμε όλοι μαζί το πολύπαθο νησί μας! Είστε έτοιμοι για την αντίστροφη μέτρηση; «Ναιιιιι» φωνάζουν οι μπλόγκερ που βρίσκονται σύσσωμοι στο κοινό! Πάμε:

20. Κυριακού Πελαγία: Παραθέτω πληροφορίες που βρήκα στο ίντερνετ, γιατί εγώ εκτός από το ότι τραγούδησε με τη Βίσση στην συναυλία του 2004 στο ΓΣΠ, δεν γνωρίζω τίποτε άλλο: «Η Κυριακού Πελαγία είναι μιά γνήσια παραδοσιακή ερμηνεύτρια. Η φωνή της κυπριακής γης, όπως χαρακτηριστικά έχει πει ο Γιώργος Νταλάρας. Το ηχόχρωμα της φωνής της, έχει πόλλα βυζαντινά και Μικρασιάτικα μουσικά στοιχεία. Είναι εξαιρετική τόσο στο τραγούδι όσο και στο "τσιάτισμα", τα ερωτικά δίστιχα και την ποίηση. Ο δίσκος της "ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΩΤΙΚΑ 1 & 2" γνώρισαν εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία.» Συμπληρώνω: Τα μεγαλύτερά της σουξέ είναι το «είπα σου χτενίστου λλίον» (I told you to comb yourself a bit), και το «περτίτζιην» (The Partridge). Κάποιοι επιμένουν ότι πρέπει να είναι η επόμενη εκπρόσωπός μας στη Γιουροβίζιον, αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν το λένε γι αστείο ή αν σοβαρομιλούν. Και ναι! Κυρίες και κύριοι, η Κυριακού Πελαγία είναι τώρα λάιβ στο Chart Show!

19. Εύη Καπάταη: Η ποια; Ναι ακριβώς… Η καμιά. Για μένα έμεινε στην ιστορία, ως αυτή που προσπαθεί χρόνια τώρα να γίνει όνομα στην Αθήνα ανεπιτυχώς. Παρόλο που στο ενεργητικό της έχει μια συνεργασία σε δίσκο με τον Μίμη Πλέσσα, εντούτοις δεν έλαμψε στον βαθμό που περιμέναμε. Πλάκα, πλάκα, θυμάμαι κάποτε που είχε βγάλει ένα βίντεο κλιπ στο οποίο ήταν ντυμένη καουμπόισσα και είχε τα μαλλιά της πλεξούδες. Τι έχει κάνει save αυτός ο εγκέφαλός μου κατά καιρούς, είναι να τρελαίνεσαι!

18. Μιχάλης Βιολάρης: Αυτός ναι, με συγκινεί. Κάποτε, πριν ξεμυτίσει στο ελληνικό μουσικό στερέωμα το βαρύ μας πυροβολικό, ο Βιολάρης ήταν στην πρώτη γραμμή του πυρός. Εξ αιτίας του έγιναν γνωστά τα «Ριάλια», τα οποία στο μέλλον τα ρεμίξαρε η ανεκδιήγητη Μάριαν Γεωργίου (όχι η συμμαθήτριά μου, η άλλη) και η Ελεάνα Παπαϊωάννου από το fame story1 (κλικ εδώ). Οι παλιότεροι τον θεωρούν άρχοντα, οι καινούριοι ζήτημα να τον έχουν ακουστά. Η τελευταία του δισκογραφική απόπειρα χρονολογείται το 1996.

17. Λούκας Γιώρκας: Ο νικητής του X-Factor 1. Αμέσως μετά την νίκη του, τα έφτιαξε με τη βυζαρού Ειρήνη, την πήγε βόλτα με το τζιπάκι κι έβγαλε έναν δίσκο με 5 τραγούδια του Θεοφάνους, ο οποίος έγινε χρυσός. Έκτοτε συνεργάστηκε με την Νατάσα Θεοδωρίδου και την Παπαρίζου. Not bad for a start, αν και για νικητής ενός μουσικού προγράμματος του βεληνεκούς του X-Factor, περιμέναμε περισσότερα. Προσωπικά τη νύχτα του τελικού ψήφισα Μεταξά. Αμαρτία εξομολογημένη.

16. Σταύρος Κωνσταντίνου: Εδώ θα σου εξομολογηθώ κι άλλη αμαρτία μου. Αυτουνού αγόρασα το cd του κάποτε. Για ηθικούς λόγους. Ένιωθα ότι η φωνάρα του ήταν πολύ λεβέντικη, πολύ συγκινητική και τιμητική για την Κύπρο, που έσπευσα να τιμήσω το πρώτο του δισκογραφικό βήμα. Ο δίσκος βέβαια, ήταν μετριότατος, ζήτημα να είχε τρία τραγούδια που ν’ άξιζαν τα λεφτά τους. Παρόλα αυτά, ο ίδιος δεν το έβαλε κάτω, ένα χρόνο μετά έβγαλε έναν 2^ο δίσκο με τραγούδια του Γιάννη Σπανού. Εκεί ήταν που όλοι ανατριχιάσαμε με το disco remix του «Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο» και έκτοτε σταμάτησα να τον παρακολουθώ. Είναι κρίμα, καθότι ενώ διαθέτει φωνή σε υπερθετικό βαθμό - δεν διαθέτει το φυζίκ. Και ένας Φουστάνος τι να σου κάνει…

15. Ήβη Αδάμου: Seriously. Η μόνη Κύπρια ριαλιτιτζού που δεν ντρεπόμαστε να παρουσιάσουμε. Και αυτό γιατί κατά τη γνώμη μου δεν διαθέτει τίποτε το κυπριακό επάνω της. Ούτε προφορά, ούτε τα μάγουλα-τούμπανο που έχουν συνήθως οι συμπατριώτισσές μου, είναι δηλαδή μία ομορφιά, μπουκιά και συχώριο! Κουνιέται καλά, τραγουδά καλά, γδύνεται όσο πρέπει, η σύμπραξή της με τους Stavento ακούγεται παντού και δεν ενοχλεί κανέναν το ότι είναι μία επανάληψη του «Μέσα σου» (στο ρεμίξ με την Παπαρίζου). Είναι σαν την πορτοκαλάδα που ακούει στο όνομά της: Δροσιστική και αναζωογονητική. Θα την συζητάμε για πολλά χρόνια.

14. Γιώργος Παπαδόπουλος: Αυτός που ακούγεται σαν τον Χατζηγιάννη. Ο μόνος λόγος που είναι πιο μπροστά από την Ήβη είναι επειδή έχει ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά στο ενεργητικό του, και μόνο. Κατά τα άλλα τον βρίσκω εκνευριστικό και ύπουλο που χτίζει την καριέρα του με τη μέθοδο του passing off, όπως δηλαδή κάνει και η Βανδή χρόνια τώρα στην πλάτη μας. Τελευταίως, διάβασα και μία δήλωσή του (κλικ εδώ), στην οποία δήλωνε αναιδώς πως: «μία συνεργασία με τον Χατζηγιάννη δεν θα μου προσέφερε απολύτως τίποτε!» Καλά, ούτε εγώ χωνεύω τον Χατζηγιάννη αλλά respect στο έργο του και στα αδιαμφισβήτητα hits του! Ουστ ρε Παπαδόπουλε, σε βρίσκω τρομερά μέτριο!

13. Λία Βίσση: Όσο αγαπώ την Άννα, άλλο τόσο αδιαφορώ για τη Λία. Όχι επειδή δεν είναι καλή μουσικός. Αντιθέτως, θεωρώ πως σε κάποια τεχνικά σημεία είναι καλύτερη από την Άννα. Αλλά ώρες, ώρες φέρεται τόσο κομπλεξικά, σαν γεροντοκόρη. Δεν γίνεται μαντάμ, να μην μπορούμε να απαριθμήσουμε τρεις επιτυχίες σου από όλη την καριέρα σου και κατά τα άλλα να βγαίνεις να δηλώνεις: «Μερικές φορές διαφωνώ με τις επιλογές της Άννας!» Είδαμε και τις δικές σου! Ή ακόμα χειρότερα, να βγαίνει και να δηλώνει: «Όλα τα talent shows είναι σκουπίδια» αλλά να πρωτοστατεί στην επιτροπή του Performance, που δεν το βλέπει κανείς! Η ποιότητα σας έφαγε στο Performance, ας μην ανοίξω το στόμα μου... Το μόνο τραγούδι της Λίας που γνωρίζω είναι η συμμετοχή μας στη Γιουροβίζιον του 1985 και αυτήν, η ίδια δεν θέλει λέει να τη θυμάται. Πάρε και κατάλαβε…

12. Μαριάντα Πιερίδη: Τραγουδίστρια με όνομα ό, τι πρέπει για κρουαζιερόπλοιο. Ντεμπουτάρισε με το τρομώδες dance σουξέ: «Σ’ αγαπώ» το οποίο της χάρισε και το βραβείο της καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης στα Βραβεία Αρίων 2002. Μάλιστα, οι φήμες έλεγαν ότι το συγκεκριμένο άσμα της το έγραψε ο Φοίβος, υπό το ψευδώνυμο ‘Αλέξανδρος Βουραζέλης.’ Βέβαια, ο Βουραζέλης είναι υπαρκτό πρόσωπο και ουδεμία σχέση έχει με τον Φοίβο, αλλά τότε αυτά διέδιδαν οι φαρμακόγλωσσες. Έκτοτε, η Μαριάντα έβγαλε άλλα 2-3 σουξεδάκια που την κράτησαν στην επιφάνεια για λίγο καιρό, αλλά δυστυχώς δεν ακολούθησε ανοδική πορεία. Η τελευταία φορά που με απασχόλησε ήταν με το σουξέ «Άμπρα Κατάμπρα» όπου έκανε ένα σόου με φτερά και πούπουλα και το οποίο βρήκα τρομερά αστείο, σε όρια cult. Α, ναι, είχε πάει και στην πρώτη απονομή των βραβείων του Mad, το 2004, στα οποία ζούληξε τα βυζιά της τόσο πολύ που παρολίγο να πεταχτούν έξω. Αυτά ήταν βραβεία! Αυτή είναι καριέρα!





11. Στέλλα Γεωργιάδου: Τα κυπριακά πρησμένα μάγουλα που έλεγα πιο πάνω σε όλο τους το μεγαλείο. Η Στέλλα Γεωργιάδου πάντως, έκανε εξαιρετικό ντεμπούτο το 1996 με το «Τώρα μου μιλάει». Ήταν και η εποχή τέτοια, πνιγμένη στο τσιφτετέλι και ανθούσαν κάτι τέτοια λαϊκοποπ σουξεδάκια. Που λες, ναι, η Στέλλα ήταν πολλά υποσχόμενη. Στη συνέχεια έβγαλε και το συμπαθητικό «Τα ‘χω χαμένα», για να μας αποχαιρετήσει ουσιαστικά με το «Έχω κακό σκοπό» (την αντιγραφή του let’s get loud) γύρω στο 2000. Το 2003 έκανε μία απόπειρα να μας εκπροσωπήσει στη Γιουροβίζιον, αλλά έχασε από τον Στέλιο Κωνσταντά και το άθλιο “Feeling Alive” οπότε αντιλαμβάνεσαι πόσο χειρότερο ήταν το δικό της τραγούδι. Από το 2003 δεν ξανά-άκουσα νέα της. Μια φορά, το «Τώρα μου μιλάει» το ακούω και σήμερα με νοσταλγία.

Και φτάσαμε στη 10άδα! Αγαπητοί καλεσμένοι, πίνουμε άλλη μια ζιβανία άσπρο-πάτο για να αντέξουμε! Και πάμε:

10. Σαρμπέλ: Ο Ψηλός Κύπριος με τη λιβανέζικη καταγωγή, μετακόμισε στην Αθήνα, χόρεψε τσιφτετέλι, σαγήνευσε την Ειρήνη Μερκούρη και από Sharpel μετονομάστηκε σε Σαρμπέλ! Το «Σε πήρα σοβαρά» μας πήρε τα αφτιά όλο το 2005 και ακουγόταν πολύ και όλο το 2006. Ένα χρόνο μετά εκπροσωπεί την Ελλάδα στη Γιουροβίζιον με το «Γεια σου Μαρία» και κατατάσσεται 7^ος – καλύτερα κι από τη Βίσση μία χρονιά πριν. Έκτοτε, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Κάτι σουξεδάκια που κυκλοφόρησε πέρασαν και δεν ακούμπησαν και ευτυχώς, γιατί προσωπικά δεν τον αντέχω.

09. Δέσποινα Ολυμπίου: Την γνωρίσαμε σαν την «γκόμενα του Χατζηγιάννη.» Της έγραψε τραγούδια που αγαπήθηκαν επειδή «θυμίζουν Χατζηγιάννη.» Σήμερα, όλοι μιλούν για την «πρώην του Χατζηγιάννη.» Κατά τα άλλα, μια φορά που έτυχε να κάτσω δίπλα της στο αεροπλάνο, πιάσαμε την κουβέντα και πρόκειται για συμπαθέστατη κοπέλα. Το «Πες το δυνατά» και το «Από μακριά και αγαπημένοι» μου άρεσαν. Πριν βγάλει η Βίσση το αντίστοιχο ομότιτλο.

08. Κωνσταντίνος Χριστοφόρου: Όταν ο Χριστοφόρου και ο Χατζηγιάννης έφυγαν την ίδια χρονιά από την Κύπρο και πήγαν στην Αθήνα να κάνουν καριέρα, ήμουν σίγουρος ότι ο Κωνσταντίνος θα πάει καλύτερα. Μου άρεσε περισσότερο η φωνή του. Η ιστορία με διέψευσε βέβαια, καθότι ο Χατζηγιάννης φάνηκε πιο έξυπνος, ενώ ο Χριστοφόρου έπεσε θύμα του κακού μάρκετινγκ. Δεν γίνεται από ηγέτης ενός συγκροτήματος όπως είναι οι One να το γυρίζεις στο ελαφρολαϊκό και να θες να μας πείσεις ότι τώρα παίζεις μπάλα στο ίδιο γήπεδο με τον Βέρτη και τον Ρέμο. Η σόλο καριέρα του ήταν γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Το 2005 πάει Γιουροβίζιον με ένα τραγούδι ιδανικό για τον διαγωνισμό το οποίο δυστυχώς το σκότωσε στη σκηνική παρουσία. Το 2010 προσπάθησε να μας εκπροσωπήσει πάλι με ένα τραγούδι αχταρμά. Γενικώς, θα έλεγα ότι κάνει πράγματα βιαστικά και ό, τι να ‘ναι. Ας πούμε, τα remakes παλιών επιτυχιών όπως το «Αυτό το βράδυ θα ‘ναι δικό μας» και το «Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει» μετά βίας τον κρατούν επίκαιρο, που έφτασε στο σημείο να τραγουδά στις κρουαζιέρες του Λούη! Τέλος πάντων, εύχομαι να «βρει τα πόδια του» γιατί σαν φωνή μ’ αρέσει, αλλά από έναν άνθρωπο που κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο με αυτό το καρά-κιτς εξώφυλλο δεν ξέρω τι περισσότερο μπορώ να περιμένω…

07. Αλκίνοος Ιωαννίδης: Τον παραδέχομαι! Είναι φρέσκος, είναι ψαγμένος, είναι καλλιτέχνης. Αλλά δεν με αγγίζει. Εκτός από τον «Προσκυνητή» και το «Δεν μπορώ» δεν ξέρω κανένα άλλο τραγούδι του. Σόρρι. Πιο πολύ τον θαύμαζα ως ‘Μπακούρι’ στην ομώνυμη σειρά με τον Δημήτρη Πιατά, παρά ως μουσικό. Μην πέσετε να με φάτε, τη γνώμη μου λέω.

06. Κωνσταντίνα: Η Κωνσταντίνα, κάποτε, ήταν το αντίπαλο δέος της Άννας Βίσση. Πως είναι σήμερα η Βανδή; Αλλά με φωνή! Το 1990, έβγαινε η Βίσση με το «Ψεύτικα» πάνω σε ένα χρυσοποίκιλτο ασανσέρ στον Διογένη και η Κωνσταντίνα στο απέναντι μαγαζί επάνω σε ένα άλογο τραγουδώντας τον ύμνο: «Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο». Μιλούμε για μεγάλες κόντρες! Ύστερα, η Κωνσταντίνα έβγαλε τη δισκάρα με τον Yianni και το επικό «μια Ελλάδα φως» και συνέχισε απτόητη με συνεργασίες με τον Φοίβο μέχρι τα μέσα του ‘90. Ύστερα αποφάσισε ότι θέλει να γίνει μάνα (εδώ πετάγεται η Γουρουνέλλα και συμπληρώνει: «Και πολύ καλά έκανε!») και της πήρε τον συνθέτη η Γαρμπή και η Βανδή. Πόσο καλά μπορεί να νιώθει με τον εαυτό της; Ας μην απαντήσουμε και την πληγώσουμε. Το τελευταίο της σουξέ χρονολογείται πάνω από 10 χρόνια και δεν πιστεύω να την έχουμε ποτέ ξανά στο προσκήνιο με κάτι δυνατό. Πάντως, το «Κάιρο» είναι τραγούδι-οδοστρωτήρας και παρακαλώ όλους να το ακούσουμε όρθιοι, τώρα!

05. Αλέξια: Πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν την είχε βαρέσει η κουλτούρα στον εγκέφαλο η Αλέξια σήμερα θα ήταν κυρίαρχος δύναμη στην ελληνική δισκογραφία. Τα βρόντηξε κι έφυγε όμως, όταν κατάλαβε ότι η ζώου μπίζ στην Ελλάδα δεν είναι κάτι περισσότερο από μία τεράστια παρτούζα. Την έπιασαν τα μυξοπαρθένικά της, την ενοχλούσε ακόμη και ο Ζαχαράτος όταν τη μιμούνταν. Οπότε, καταλαβαίνεις, η τραγουδίστρια του «άσπρο-μαύρο» και του «ένα, δυο, τρία, άλγεβρα και χημεία,» δεν μπορούσε να υπομένει άλλο αυτόν τον κατήφορο. Πέταξε από πάνω της τον Χαριτοδιπλωμένο και τα ‘ριξε του Μίκη Θεοδωράκη. Και εκεί μείναμε. Και πραγματικά δεν θέλω να ξέρω τι κάνει σήμερα. Μου αρκεί που τη γνώρισα στις δόξες της και σφράγισε την παιδική μου ηλικία με τα ποπ τραγούδια της. Άκουσα ότι ενδέχεται να κάνει comeback με έντεχνο άλμπουμ και τρέμω την ώρα και τη στιγμή που θα το ακούσω! Τίποτα, τίποτα! Μόνο, «δίλημμα.»

04. Μιχάλης Χατζηγιάννης: Μπράβο του. Ο πιο εμπορικός τραγουδιστής της δεκαετίας που μας πέρασε. Και ο πιο εμπορικός συνθέτης, εφόσον γράφει ο ίδιος τα τραγούδια του. Μπράβο του! Γιατί όλα του τα τραγούδια μοιάζουν, αλλά ξέρεις ότι θα κολλήσεις μαζί τους, θα τα σιγοτραγουδήσεις και πλέον δεν υπάρχει καμία ντροπή στο να παραδεχτείς ότι η δισκοθήκη σου κοσμείται με άλμπουμ του. Και είναι μόλις 2 χρόνια μεγαλύτερός μου. Πόσο άχρηστος νιώθω!

03. Ευρυδίκη: Τώρα θα σου αποκαλύψω κάτι. Πριν κολλήσω με τη Βίσση, η οποία απέδωσε τις καψούρες μου όσο καμία άλλη, εγώ ήμουν πιστός φαν της Ευρυδίκης. Από την ‘Πυξίδα’ μέχρι και το ‘Η επόμενη μέρα’ που περιείχε το βραβευμένο από το MTV ‘Αυτό το φιλί,’ εγώ χτυπούσα κάρτα. Ακόμα και στο πιο λαϊκότροπο «Πες το μου αυτό» εγώ δήλωνα παρών. Πήγαινα στα καμαρίνια της, μάζευα αυτόγραφα, μια φορά μάλιστα της είπα: «Δεν θέλω αυτόγραφο, θέλω απλά ένα φιλί» (μάνα μου, ήμουν 14 τότε!) και αυτή μου το έδωσε. Η Ευρυδίκη μπορεί να μην είναι φωνάρα, αλλά πλάκα, πλάκα είναι η μόνη από τις πιο πάνω πολλά υποσχόμενες που επιβίωσε τόσα χρόνια. Έκανε και την έξυπνη κίνηση και το γύρισε στον Κοργιαλά πάνω που ο Θεοφάνους άρχισε να επαναλαμβάνεται… Μια χαρά! Βέβαια, την προτιμώ στα πρώτα της βήματα, αλλά πιστεύω ότι και σήμερα στέκεται αξιοπρεπώς. Δεν ξέρω τι θα μου τραγουδά σε 10 χρόνια, αλλά μέχρι στιγμής, όλα καλά! Τα άπαντα της Ευρυδίκης στο πιο κάτω 10λεπτο αφιέρωμα:

02. Μάριος Τόκας: ΟΚ. Ο Τόκας δεν ήταν τραγουδιστής, ήταν συνθέτης. Αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν άδικο να μην τον συμπεριλάβω στο ΤΟΠ20, καθότι έβγαλε τόσα επικά τραγούδια που η Κύπρος θα έπρεπε να του είχε στήσει ανδριάντα και όχι μία απλή προτομή απέναντι από το Ζοο. Συνθέτης που εξύμνησε την Κύπρο, την Μακεδονία και την Ελλάδα, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία! Κάπου διάβασα ότι ήταν μέλος της ΕΔΟΝ στα νιάτα του. Αν ισχύει, ουδέν σχόλιο. Ευτυχώς που ο άνθρωπος αναπαύτηκε και δεν βλέπει την Κύπρο στη σημερινή της ξεφτίλα.

Σ’ αυτό το σημείο να αποχαιρετίσουμε τον καλεσμένο μας Δημήτρη Χριστόφια που θυμήθηκε ότι έχει κάπου να πάει. Χειροκρότημα παρακαλώ! Εμείς πάμε για ένα μικρό διαφημιστικό διάλειμμα και επιστρέφουμε αμέσως με το νούμερο ένα!

Πήγαμε για διαφημίσεις, κατουρήσαμε, και επανήλθαμε. Πάμε για την πρώτη θέση και γρήγορα καθότι η ώρα είναι ήδη μία το πρωί!

01. Άννα Βίσση.

Η καλύτερη τραγουδίστρια του κόσμου.

Εγεμώσαν τα μμάθκια μου! Άννα για πάντα!

Καλή συναυλία να ζήσουμε αύριο!