Backstage Gossip

Ωραία πέρασα στις παραστάσεις!

Ήμουν σε καλά ζεν και τις τρεις βραδιές, λυπήθηκα που τελειώσανε!

*Έκανα σαρδάμ. Κάποιοι το κατάλαβαν, κάποιοι όχι. Στην παράσταση του Σαββάτου απάντησα το τηλέφωνο κατά λάθος, ενώ χτυπούσε στο διπλανό δωμάτιο! Επίσης, το Σάββατο, άναψε ο προβολέας από πάνω μου κι εγώ δεν ήξερα γιατί. Σκέφτηκα ότι για να τον ανάψουν, προφανώς ήρθε η σειρά μου να μιλήσω, αλλά έπαθα blackout και δεν θυμόμουν ποια σκηνή παίζουμε. Σκέφτηκα να σηκώσω το ακουστικό κι όλο και κάποιος καλός Σαμαρείτης θα μιλούσε να με μπάσει στο νόημα. Τελικά, μου μίλησε η «Μπάρμπαρα» και θυμήθηκα τι ακριβώς παίζαμε! Το γήρας ου γαρ έρχεται μόνον! Μέχρι να επιτευχθεί αυτή η σύνδεση εγκεφάλου με το περιβάλλον πέρασαν 2’’ που εμένα μου φάνηκαν αιώνας!

*Πήραμε καλές κριτικές, γενικά, ως ερασιτέχνες. Μας έταξαν πως θα παίξουμε και Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή κάθε χρόνο τα ίδια λέμε και τα ίδια γίνονται, κρατώ μικρό καλάθι! Άσε που, το ζόρι που τραβήξαμε με το φόρτωμα και το ξεφόρτωμα των σκηνικών δεν θέλω να το ξαναπεράσω. Μόνο και μόνο γι αυτό, αρνούμαι να ξαναπαίξω το έργο. Άμα θέλετε, στήστε φώτα και σκηνικά και τότε τηλεφωνήστε μου να έρθω να «ερμηνεύσω!»

*Ένας φίλος μού είπε ότι έπαιζα ολίγον τι «σαν κυπριακό σκετς!» και προσβλήθηκα τρομερά. Εγώ, κύριε μου, έχω να παρακολουθήσω κυπριακή σειρά από το 1987, στο «Ίντα τζιαιρούς εφτάσαμεν!» Δεν έχω κυπριακή τηλεοπτική κουλτούρα! Δεν ξέρω ποιός είναι ο Τσουρούλλης και ο Τσιάκκας! Με "Μεν και Δεν," "Απαράδεκτους" και "Τρεις Χάριτες" μεγάλωσα! Βέβαια, παραδέχομαι ότι ο λόγος μου και το ταμπεραμέντο μου δεν αρμόζουν σε αγγλική κωμωδία, αλλά όχι και «κυπριακό σκετς!»

*Και τα τρία βράδια έτυχε να έχω απέναντι μου στους θεατές, ανήλικα. Στη σκηνή που έχεζα στην τουαλέτα τα παιδάκια κοπανιόνταν στα γέλια! Το βρήκα γλυκό. Στην σκηνή που έκανα phonesex κοίταζαν αμήχανα. Ένα κοριτσάκι μάλιστα, ρώτησε τη μητέρα του: «Μα, τι κάνει;» και εκείνη του έγνεψε να σιωπήσει. Και είχα προειδοποιήσει να μην μου βάζουν φάτσα-κάρτα στην πρώτη σειρά τα μωρά, τίποτα! Τρεις νύχτες σερί, ένιωθα πως παίζω στην παιδική σκηνή Δώρου Κυριακίδη το «Ο Νικολάκης παίζει το πουλάκι του!» Α, να σου πω επίσης, ότι έγινε ολόκληρο debate κατά πόσον έπρεπε να εμφανιστώ τελικά με το μποξεράκι ή όχι. Έφερα τρομερές ενστάσεις! Έναν τον έχουμε, θα τον διαφημίζουμε! Όπερ και εγένετο!

*Τα περισσότερα συγχαρητήρια τα έλαβα από μαμάδες, γιαγιάδες και ανήλικα! Δηλαδή, από άτομα που συζητιέται κατά πόσον έχουν σώας τας φρένας. «Σε λάτρεψε η 60άρα θεία μου», «Έπαθε πλάκα η τρίχρονη ανιψιά μου μαζί σου!» Πάντα είχα πέραση στις ηλικίες αυτές, δεν εκπλήσσομαι. Μια ζωή ήμουν η χαρά της πεθεράς και του αβάφτιστου! Στο γκρουπ 19-45 αντιμετωπίζω το πρόβλημα! Πραγματικά! Τόσον ενθουσιασμό από την 3η ηλικία και την νηπιακή, δεν ξαναείδα! Οι γκόμενες γιατί δεν έσκισαν τα σουτιέν τους να τους υπογράψω; Όταν ήμουν 14 χρονών, διάβασα στο περιοδικό Ciao ότι μια κοπέλα μπήκε στο καμαρίνι του Λιβιεράτου, έβγαλε τα βυζιά της έξω κι αυτός της τα υπέγραψε με μαρκαδόρο! Απωθημένο το έχω! Προς το παρόν, απογοητεύομαι!

*Δεν είχα καλύτερο από το να αναγνωρίζω τα γέλια των συμμαθητών μου από την πλατεία. Μόνο και μόνο που άκουγα την Chrys και τη Θάλεια να γελούν στις παραστάσεις, άνοιγε η καρδιά μου φύλλα-φύλλα! Ήθελα να παίξω καλύτερα τον καραγκιόζη να γελάσουν περισσότερο. Όπως επίσης, δεν έχω καλύτερο που είχα απαρτία στα άτομα που προσκάλεσα. Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, όλοι παρόντες! Μόνο μια συνάδελφος απουσίασε τελευταία στιγμή, όπως και μια φίλη αλλά τες δικαιολογώ γιατί έχουν παιδιά και δεν θα άντεχα άλλη παιδεραστία μέσω παραστάσεως!

*Πολλά ευχαριστώ στους bloggers που παρευρέθηκαν, στον Μαρίνο, στη σοφιστικέ Dr.Spock, στην απαστράπτουσα Gourounella (σε έψαχνα να σου αφιερώσω την ατάκα «δώσε το σπέρμα σου στην πρώτη περαστική για να γίνει μάνα» αλλά δεν ήξερα που καθόσουν!) και την μυστηριώδη Πράσινη Νεράιδα (που ήρθε ινκόγκνιτο και δεν ήρθε να μου συστηθεί ποτέ!) Σας ευχαριστώ όλους. Και του χρόνου! Αν και, όπως προ-είπα, φέτος είναι η τελευταία χρονιά που παίζω.

Αλλά, είπα πολλές μαλακίες στη ζωή μου…