Προζάκ

Αυξάνονται και πληθύνονται οι φίλοι και εχθροί που επισκέπτονται ψυχολόγους!

Έχουν λέει προβλήματα! Τη μία την δέρνει ο άντρας της, η άλλη δεν βρίσκει γκόμενο, ο άλλος έχασε το νόημα της ζωής και ο παρ’ άλλος παρέα με τις ενδοφλέβιες. Πολύ χαίρομαι! Ώρες-ώρες αισθάνομαι ότι έχω πιάσει τον απόλυτο πάτο, αλλά βλέπω τι συμβαίνει γύρω μου και πάω και μου αγοράζω δώρα!

Η Κύπρος χαπποπίνει. Και χαπποπίνει επειδή υποτάσσεται στα ‘πρέπει.’ Υποτάσσεται στα ‘πρέπει’ και όχι στα ‘θέλω.’ Βέβαια αν έκανε ο καθένας ό,τι θέλει θα ήμασταν μια ζούγκλα, αλλά αναρωτιέμαι πόσο χειρότερη μπορεί να γίνει η κατάσταση anyway…

Πάει ο κόσμος στους ψυχολόγους και λέει τι; Ό,τι θα έλεγε κανείς στους φίλους του. Ε, γιατί δεν τα λέει στους φίλους του να γλιτώσει και το 40λιρο με κάθε επίσκεψη; Διότι προφανώς, ο κόσμος δεν έχει φίλους. Ή αν έχει, τον ενοχλούν τα σχόλια τους επειδή θεωρεί πως οι φίλοι συνωμοτούν εναντίον του και δεν του λένε αυτά που θέλει να ακούσει. Οι φίλοι λένε την ωμή αλήθεια, γι’ αυτό και καταντούν μισησμένοι. Τρέχει μετά ο κοσμάκης και πληρώνει «ειδικούς» να του πουν ακριβώς τα ίδια που του λένε οι φίλοι, πασπαλισμένα με χρυσόσκονη.

Όσο σπούδαζα γνώρισα πολλούς τέτοιους που με ένα πτυχίο θα κατατάσσονταν στην κατηγορία του «ειδικού ψυχολόγου». Μα τον Θεό, δεν βρήκα φοιτητή ψυχολογίας που να μου μοιάζει νορμάλ! Όλοι μια λόξα, μια γυαλάδα στο μάτι την είχαν. Ενδιαφέροντα άτομα μεν, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω, αυτούς θα έκλεινα πρώτα μέσα! Χώρια που οι μισοί, παραδέχονταν πως βαριούνταν φρικτά να ακούνε τα προβλήματα του καθένα και ας πληρώνονται μια περιουσία.

«Οι ψυχολόγοι βοηθούν τον ασθενή να βρει την ρίζα του κακού και να αυτό-θεραπευτεί!»

Αυτό το κάνω και μόνος με ενδοσκόπηση κύριε μου, όσο και αν με πονάει. Εσένα περίμενα να μου εντοπίσεις τις ατέλειες που πρέπει να πολεμήσω. Φεύγεις από το ραντεβού με μια συνταγή για ηρεμιστικά, τα καταπίνεις σαν καραμέλες και αποβλακώνεσαι πλήρως.

Ο Θεός Καρβέλας στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο ‘Πιστεύω’ (να το διαβάσετε μπας και ξεστραβωθείτε!), λέει πως όταν ο ίδιος έπασχε από κατάθλιψη και του έδωσαν οι ψυχολόγοι ηρεμιστικά, συνειδητοποίησε πως εφόσον αυτά διαλύονταν στο αίμα του και επηρέαζαν τον εγκέφαλο του, έπρεπε λογικά να ψάξει τις αιτίες της κατάθλιψης του, στο μυαλό του. Απλή και λογική σκέψη. Έκοψε, λοιπόν, τα χάπια και αποφάσισε να μην ταλαιπωρεί τον εγκέφαλο του με καταπιεστικές σκέψεις που τον βασάνιζαν. Και ησύχασε. Του πέρασε και η κατάθλιψη και όλα. Βέβαια, ο πατήρ μου δήλωσε ότι την επόμενη φορά που θα του κάνω quote τον Καρβέλα ως ιατρικό ανακοινωθέν, θα πέσει από το παράθυρο, αλλά εν πάση περιπτώσει, το μήνυμα είναι σαφές!

Όχι άλλα χάπια! Δήλωσε τρελός και ζήσε!