Λόγια της Καψούρας

Όπως γνωρίζετε, η πτυχιακή μου αφορά την Ευρωπαϊκή ταυτότητα. Εξετάζω τι ορίζουμε Ευρωπαϊκό, πότε ένας άνθρωπος αισθάνεται Ευρωπαίος και ποιές αρετές τον διέπουν. Μάζεψα κόσμο και υπόκοσμο για τις συνεντεύξεις μου. Τους ρωτάω όλους να μου περιγράψουν με τρεις λέξεις τον Ευρωπαίο. Οι περισσότεροι τον συνοψίζουν στα εξής χαρακτηριστικά:

Προοδευτικός, πολυταξιδεμένος, αποδέχεται την διαφορετικότητα, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, δημοκρατικός και οραματιστής.

Κάποιοι τον είπαν και ξενέρωτο και δεν θα διαφωνήσω. Εν πάση περιπτώσει, σήμερα καθώς έγραφα το πρώτο μου κεφάλαιο, έπεσα πάνω στη σελίδα ενός βιβλίου που έλεγε ότι η ετυμολογική σημασία της λέξης Ευρώπη, στην Ελληνική γλώσσα είναι:

Ευρύ + Οπ (που σημαίνει μάτια!) = Μάτια ευρέως ανοικτά ! Δηλαδή, όλα τα πιο πάνω επίθετα στη συσκευασία του ενός! Είναι να μην καβλώνεις με την μαγεία της ελληνικής γλώσσας μετά;

Κάποτε είχα γνωρίσει μια γκόμενα παρομοίας λίμπιντο η οποία όποτε με άκουγε να χρησιμοποιώ καλολογικά στοιχεία και λόγιες φράσεις στο λόγο μου, έπιανε το μουνί της. Αν με διαβάζει αυτή τη στιγμή της στέλνω χαιρετίσματα. Που λέτε, βγαίναμε για ραντεβού και όποτε της πέταγα κανά «Εξ’ απαλών ονύχων» ή κανένα «έτερον εκάτερον» έσκιζε την πολυθρόνα με τα νύχια της από ερεθισμό.

Με κάτι τέτοιες μαλακίες ασχολιόμαστε στα ραντεβού μας και προκόψαμε...!