Το Αριστερό Μεντάλιτι

Με αφορμή τον εμπρησμό του καταυλισμού στη Μόρια διάβασα διάφορα υστερικά, αριστερά σχόλια. Το αγαπημένο μου είναι το «μην ξεχνάτε ότι κι εμάς οι παππούδες μας προσέφυγαν κατατρεγμένοι το 1974 σε διάφορες χώρες, να το θυμάστε αυτό».

Δεν είναι υπέροχη η δομή σκέψης του αριστερού;

Θεωρεί ότι επειδή έτυχε σε εκείνον μία ανάλογη συμφορά ότι πρέπει εμείς να δείξουμε ανοχή σαν να είναι οι συνθήκες ίδιες. Η λογική του επιχειρήματος δηλαδή είναι η εξής: «έσπασες το χέρι σου; Έσπασα κι εγώ μια φορά το δικό μου, άρα συμπονώ στον ίδιο βαθμό». Δεν πάει έτσι. Κατ’ αρχάς, παίζει ρόλο ποιος έσπασε το χέρι του. Αν έσπασε το χέρι του ένας εγκληματίας ο οποίος ασέλγησε στα παιδιά σου, δεν τον συμπονάς, αλλά εύχεσαι να σπάσει και το δεύτερο. Το γεγονός ότι βίωσες μία δυσάρεστη κατάσταση δεν σημαίνει αυτόματη συμπόνια σε όποιον βιώνει μια παρόμοια λίγο αργότερα.

Επίσης, δεν είναι ίδιες οι συνθήκες. Αλλιώς συμπονούμε έναν που έσπασε το χέρι του επειδή προσπάθησε να βοηθήσει ένα συνάνθρωπό του να σωθεί, και αλλιώς έναν που το έσπασε στη διαδικασία διάρρηξης και κλοπής.

Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι δεν μπορείτε να απαιτείτε τον ίδιο οίκτο και συμπόνια κάθε φορά. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κάθε πρόσφυγας διαφορετικός. Το να τους τσουβαλιάζετε για να μας προσάπτετε δήθεν αναλγησία, δείχνει χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, για τον οποίον βέβαια, ουδέποτε αμφιβάλλαμε. Φανερώνει και μεγαλοψυχία θα μου πείτε. Μα, η μεγαλοψυχία γίνεται συνώνυμη της εκτός τόπου και χρόνου μαλακίας όταν αυτή δεν δικαιολογείται εκ των γεγονότων.

Βασικά, αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε είναι ότι ο πολύς και σοβαρός κόσμος δεν ανέχεται να σπιτώνει και ταΐζει δωρεάν τον οποιονδήποτε, γιατί επί της ουσίας αυτό αντιμάχεται και την κοσμοθεωρία του αριστερού, του τυπικού τεμπέλη που θέλει να ξύνεται και να τον συντηρεί το κράτος. Και προφανώς γι’ αυτό πρόκειται, γιατί αν το διακύβευμα ήταν η ανθρωπιά και η συμπόνια πρώτοι και καλύτεροι εσείς θα δίνατε το παράδειγμα σπιτώνοντας ή υιοθετώντας οικονομικά κάποιους μετανάστες για να δώσετε το καλό παράδειγμα. Δεν ξέρω ούτε έναν που το έκανε.

Ο Έλληνας είναι φιλεύσπλαχνος και φιλόξενος. Δείτε μόνο πόσες προμήθειες έστειλε στον Λίβανο ως συμπαράσταση για την πρόσφατη έκρηξη στο λιμάνι. Η Κύπρος έστειλε τόνους, δυσανάλογα μεγάλες ποσότητες για το μέγεθός της χώρας μας. Πώς είναι δυνατόν να δείχνει τόσο σκληρή και ανάλγητη στους λαθρομετάναστες; Επειδή δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Και σ’ αυτή τη ζωή κρίνεσαι και αποτιμάσαι βάσει λογικής. Ό, τι δηλαδή απεχθάνεται ο μέσος αριστερός.