Αποτίμηση Καραντίνας

Η καραντίνα ήταν ένα καλό crash test για όλους μας. Τώρα που λήγει, μπορώ να κάνω μία αποτίμηση κι ένα απολογισμό της κατάστασης.

Τα πήγαμε καλύτερα από ό, τι περίμενα.

Δεν είχαμε καβγάδες, και οι δυο-τρεις που είχαμε ήταν μέσα στα πλαίσια. Δηλαδή για θέματα που καβγαδίζουμε ούτως ή άλλως. Δεν προκλήθηκαν, δηλαδή, εξ αιτίας της απομόνωσης. Ο εκνευρισμός της κλεισούρας εκτονωνόταν εύκολα χάρη στο σπίτι το οποίο μπορούσε να τον απορροφήσει εύκολα. Κλεινόταν ο ένας πάνω, η άλλη κάτω και μισή ώρα αργότερα όλα είχαν περάσει. Δόξα τω Θεώ.

Ο γιος μας ήταν τύπος και υπογραμμός. Ο καλύτερος απ’ όλους. Το πόσο χάρηκε που κλειστήκαμε σπίτι και μας είχε συνέχεια δικούς του, δεν περιγράφεται. Δεν πεθύμησε ούτε στιγμή να επιστρέψει στο νηπιαγωγείο (από μένα πήρε αυτή την μισανθρωπία, το χρυσό μου), και μας το δήλωσε ρητώς. Δυστυχώς όμως, ήταν και είναι όλη μέρα πάνω σε ένα καναπέ και βλέπει τηλεόραση. Kαθόλου δεν ασκείται, ενώ έμαθε να χειρίζεται και το i-pad, από το οποίο δεν προβλέπω να ξεκολλά γρήγορα. Αλλά πόσο να αντέξουμε κι εμείς; Δεκάξι ώρες μαζί του κάθε μέρα, δεν γεμίζουν με τίποτα. Όση κηπουρική κι αν κάνουμε, όσο κι αν προσπαθούμε να τον ενθαρρύνουμε να ασχοληθεί με πιο ωφέλιμα πράγματα... Τουλάχιστον, μέσα σ’ όλον αυτόν τον εγκλεισμό, έμαθε και κοιμάται όλη νύχτα στο κρεβάτι του, δεν έρχεται πια στο δικό μας. Ίσως επειδή αισθάνεται ασφάλεια που είμαστε όλοι μαζί κλειδαμπαρωμένοι και δεν ξυπνά να επιβεβαιώσει πως είμαστε όλοι στο σπίτι. Παλιότερα, αν ήξερε ότι ο ένας από εμάς θα έβγαινε έξω, ξυπνούσε και τον έψαχνε.

Διάβασα έξι βιβλία όλη αυτή την περίοδο και χθές άρχισα το έβδομο. Είδα δυο σειρές στο Νετφλιξ, άκουσα άπειρη μουσική, κοιμήθηκα δωδεκάωρα ξανά. Φοιτητικές συνήθειες! Για όσους απορείτε, να πω ότι και ο γιος μου δωδεκάωρα κοιμάται, και τον ύπνο από μένα τον πήρε, καλύτερα δεν γινότανε.

Πήγα αρκετές βόλτες με το ποδήλατο, αν και μπορούσα ακόμα περισσότερες. Καθάρισα τον κήπο εκατό φορές, έκανα πολλές δουλειές οι οποίες εκκρεμούσαν (αρχειοθέτηση, συγύρισμα, εκκαθαρίσεις), αλλά θα μπορούσα να κάνω ακόμα περισσότερες. Ο χρόνος γενικώς δεν μου αρκεί. Και ένα έτος ελεύθερο να είχα στη διάθεσή μου, και πάλι δεν θα προλάβαινα να βάλω σε τάξη τα πάντα. Ίσως τελικά να μην πρέπει να βάλεις σε τάξη τα πάντα. Το σύμπαν τρέπεται προς το χάος όχι προς την εντροπία. Πάντως έκανα πρόοδο. Απλώς μπορούσα πολύ καλύτερα.

Έφαγα πιο υγιεινά μες την καραντίνα. Μπορεί να έτρωγα και μαλακίες το απόγευμα στον καναπέ, αλλά το junk μειώθηκε αρκετά αφού μαγειρεύαμε σωστά στο σπίτι. Κόπηκαν τα είδη φούρνου που μου έπρηζαν το στομάχι και τα οποία ανέκαθεν αποτελούσαν την εύκολη λύση όποτε βαριόμασταν να μαγειρέψουμε. Είδα αισθητή διαφορά στη μείωση του λίπους μου.

Το Πάσχα δεν μου έλειψε καθόλου. Το θεωρώ βαρετή και μουντή εποχή, ενώ το ξεσάλωμα με τα κρέατα στο τέλος απλά χωριάτικο. Ευτυχώς το προσπεράσαμε!

Δεν πεθύμησα κανέναν, δεν μου έλειψε κανένας, για όσους ήθελα να μάθω νέα τους τηλεφώνησα και αντάλλαξα μηνύματα και όλα αυτά τα «δεν μπορώ μακριά σας» τα οποία έβλεπα να γράφονται στα δίκτυα τα βρήκα υπερβολικά και ανισόρροπα. Σκεφτείτε μόνο ότι η Άννα Φρανκ ήταν δυο χρόνια κλειδαμπαρωμένη σε μια σοφίτα χωρίς νετφλιξ, ίντερνετ, κινητό ή ακίνητο τηλέφωνο, χωρίς φαγητό, είχε και άλλα έξι άτομα πάνω στο κεφάλι της να την πρήζουν και στο τέλος την έφαγαν οι ναζί. Δικαιούστε να παραπονιέστε; Όχι!

Δεν είμαι σίγουρος αν χαίρομαι που αίρονται τα μέτρα. Σίγουρα δεν θέλω να καταστραφούμε οικονομικά. Γι’ αυτό μόνο συγκατατίθεμαι. Μία σχετικά ελαφριά πανδημία τον χρόνο να μας έρχεται όμως, έτσι ώστε να μένουμε στα βραστά μας και να περνούμε ποιοτικό χρόνο με τους δικούς μας και τον εαυτό μας, θα την καλωσόριζα ευχαρίστως.