Δεν χρειάζεται να σας το πω ευθέως ότι απολαμβάνω τα μάλα
αυτό τον εκνευρισμό που εκπέμπουν οι αριστερούληδες καλλιτέχνες, τύπου
Κραουνάκης και Ακρίτα, ο οποίος εμφανώς πηγάζει από την ευρύτερη αποδοχή που
χαίρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο πολιτικός χειρισμός της πανδημίας. Σας είχα
ξαναγράψει εδώ παλιότερα πως θεωρώ αδόκιμο οι καλλιτέχνες να διατυμπανίζουν τις
πολιτικές τους πεποιθήσεις, ακόμα περισσότερο τις κομματικές τους καταβολές,
γιατί πρώτον, δεν τους αγαπήσαμε γι’ αυτές και δεύτερον, επειδή αυτές μπορεί να
επηρεάσουν το μέγεθος του φαν κλαμπ τους.
Βέβαια, τόσο ο Κραουνάκης, όσο και η Ακρίτα βρίσκονται σε
μία ηλικία που το τελευταίο πράγμα που τους κόφτει είναι το μέγεθος του φαν
κλαμπ τους, επομένως κατά μία έννοια, δικαιολογείται το ότι ξαμολήθηκαν. Και οι
δύο έχουν παραδώσει τα όπλα, έχουν κρεμάσει τα παπούτσια, προ πολλού. Ο μεν
Κραουνάκης βγάζει ένα σουξέ κάθε είκοσι χρόνια κι αυτό τυχαία (φέτος έπρεπε να
δώσει στην Κέλλυ Κελεκίδου ένα, κατά τα άλλα υπέροχο ζεϊμπέκικο, για να
ακουστεί), η δε Ακρίτα μας απασχολεί μόνο όταν βάζει στο στόχαστρο τον Σεφερλή.
Για τα βιβλία «μπεστ-σέλλερ» τίγκα στο κλισέ και το στερεότυπο τα οποία τελευταίως
συγγράφει, ούτε καν. Ίσως είναι η τιμωρία της που δεν περνά συνέντευξη για συνέντευξη
που να μην έχει την κόντρα με τον Σεφερλή ως το κυρίως θέμα της.
Διαβάσατε, έστω κατά λάθος, τα «τάπερ της Αλίκης;» της ιδίας;
Διαβάστε τα σας παρακαλώ. Διαβάστε τα να γελάσετε. Αν ήταν μανιφέστο της Αριστεράς
θα ήταν λιγότερο «κατευθυνόμενο» το στόρι. Τα «τάπερ» είναι ένα μυθιστόρημα στο
οποίο όλες οι γυναίκες είναι «θύματα» και έχουν κακοποιηθεί από τους άντρες τους,
υπάρχουν χοντρές και γκέι οι οποίοι δέχονται ανελέητο μπούλινγκ από τον
κύκλο τους, ενώ όλοι οι άντρες είναι τυχοδιώχτες, τομάρια και στείροι εκμεταλλευτές.
Πιο κλισέ πεθαίνεις. Πιο «να πιάσουμε το τάργκετ γκρουπ» δεν γινόταν. Υπάρχει βέβαια,
και μία τσατσά στο μυθιστόρημα, η οποία όμως δεν μας ενοχλεί που εκπορνεύει άλλες
γυναίκες, γιατί πρόκειται για γυναίκα (αν ήταν άντρας μάλλον θα ήταν αλλιώς) και
προ πάντων, τις είχε καθαρές, τις πλήρωνε, τις πρόσεχε. Το παν είναι να
χαίρεται ο εργαζόμενος τη δουλειά του και να πληρώνεται στην ώρα του!
Κάθονται
και τα διαβάζουν αυτά τα βιβλία δεκάδες ηλίθιες (οι ίδιες που καθηλώνονταν
κάποτε να δουν τη Βέρα στο Δεξί),
γράφουν από κάτω «πες τα Έλενα μου!» και η άλλη νομίζει ότι έγινε η Μητέρα
Τερέζα της Ελλάδος. Σόρρι ντήαρ, το διάβαζα και γελούσα με το πόσο στοχευμένο μυθιστόρημα ήταν. Γελούσα που θεωρούσε ότι τη δεκαετία του ’80 οι άνθρωποι ήταν άβουλοι και
κακομοίρηδες λόγω φύλου, σωματότυπου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Μπορεί να είχε και τέτοιους, πολύ πιθανόν. Μα όλοι ήρθαν και χώρεσαν στο ίδιο βιβλίο; Όλοι ανεξαιρέτως; Να πω, εν
τω μεταξύ, ότι απολαμβάνω τη γλώσσα και τη γραφή της Ακρίτα. Την απολαμβάνω και
κρέμομαι από τα χείλη της όταν την ακούω να δίνει συνεντεύξεις, ασχέτως αν θεωρώ
ότι πλέον δεν γράφει, κι ότι απλώς παραληρεί.
Στο θέμα μας, όμως. Θα μηνύσει, λέει ο Κραουνάκης, την
Πρωτοψάλτη, επειδή βγήκε πάνω στο φορτηγό και τραγουδούσε αψηφώντας τα μέτρα,
σε πλήρη συγχορδία με τον Δήμαρχο και τον Πρωθυπουργό. Αυτό τον πείραξε! Ο Κραουνάκης τώρα, του οποίου η πολιτική σοβαρότητα εξαντλείται σε δηλώσεις τύπου: «Ο Τσίπρας είναι η Βουγιουκλάκη της Αριστεράς».
Αν είναι δυνατόν! Έτριξε λίγο ο τάφος της στο Α’ Νεκροταφείο. Κατ’ αρχάς, η
Βουγιουκλάκη έπαιζε τη χαζή. Δεν ήταν! Ο Τσίπρας το ακριβώς ανάποδο. Θα ζητήσει
και πνευματικά δικαιώματα, λέει, μαζί με τη Νικολακοπούλου επειδή τόλμησε να ερμηνεύσει «τα πιο ωραία λαϊκά» χωρίς την έγκρισή του. Χα! Επειδή όλες τις άλλες φορές που τραγούδησε τα λαϊκά είχε τη ρητή συγκατάθεσή του τυπωμένη σε πάπυρο! Άσε μας χρυσέ μου! Πέτα τους μωρή Πρωτοψάλτη
δυο ψώρο-πεντοχίλιαρα να φάνε. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Πρέπει να έπεσε τρελή πείνα μες την καραντίνα!
Τέτοια γίνονται και συμπαθώ ακόμα περισσότερο την
Πρωτοψάλτη. Εν τω μεταξύ, κι εγώ μία γελοιότητα και μισή βρήκα το γεγονός ότι
βγάλανε περιφορά την Πρωτοψάλτη με το φορτηγό. Αλλά οκ, δεν το έκανα θέμα.
Θεωρώ ότι έχουμε σοβαρότερα προβλήματα.
4 σχόλια:
Πόσο συμφωνώ μαζί σου! Είναι λυπηρό που ακόμα και κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες που περνάμε, κάποιοι άνθρωποι όχι μόνο αρνούνται να ξεκολλήσουν από τις κομματικές και ιδεολογικές εμμονές τους αλλά γίνονται ακόμα πιο εμμονικοί και διχάζουν τον κόσμο με τα λόγια τους. Οι Συριζαίοι κανονικά θα έπρεπε να κάνουν την αυτοκριτική τους και να σκεφτούν τους λόγους που ο κόσμος τους ξαπόστειλε. Αλλά αυτοί επιμένουν ότι το είδωλο τους ο Αλέξης ήταν αλάνθαστος και με κάθε ευκαιρία βγάζουν χολή εναντίον της τωρινής κυβέρνησης. Χωρίς κανένα σοβαρό επιχείρημα, έτσι απλά γιατί "δε γουστάρω τον Κούλη", "δε γουστάρω τους δεξιούς", "είναι φασίστες"… οι γνωστές καραμέλες! Και είναι ακόμα πιο λυπηρό να βλέπεις τέτοιες κινήσεις από καλλιτέχνες με ταλέντο όπως ο Κραουνάκης που τους είχες σε εκτίμηση και έχεις αγαπήσει τα τραγούδια τους. Αλλά όπως λένε και οι Άγγλοι, sometimes you have to separate the art from the artist.
Να του γυρίζει του Κραουνάκη! Έχει ξύδι! LOL!
Θέλω να σου πω ότι συνεχίζω τόσα χρόνια να διαβάζω ανελλιπώς και αρειμανίως το blog ετούτο, κι ας είναι πλέον ένα απομεινάρι μιας άλλης εποχής, που οι άνθρωποι έγραφαν στο ίντερνετ κανονικά κείμενα και όχι τσιτάτα!
Δυστυχώς από το κινητό δεν είναι εύκολο να σου αφήνω σχόλια, αλλά σήμερα "δουλεύω" από το σπίτι :-P
Φίλε μου καλέ, σε ευχαριστώ! Τα μπλογκς έχουν πεθάνει από το 2010, αλλά εγώ τα προτιμώ έτσι, νεκρά. Τα είδαμε και ζωντανά τι ποιότητα θεμάτων και λόγου διέθεταν. Στα δέκα μόνο το ένα διαβάζονταν. Εμένα είναι το καλύτερο μου τώρα που ξέρω ότι με διαβάζουν το πολύ 100 άτομα και συνεννοούμαστε, παρά στις "ένδοξες" εποχές που είχα 10.000 επισκέψεις την ημέρα και στα μισά σχόλια μου έγραφαν από κάτω "ψόφο!" (και μάλιστα ανώνυμα, χωρίς προφίλ όπως στο φβ που πάνω ξέρεις μπορείς να καταλάβεις τι καπνό φουμάρει ο κάθε χρήστης), χαχαχα.
Δημοσίευση σχολίου