Easterίες

Ποιο Πάσχα, μάνα μου;

Κανένα Πάσχα. Πάσχα μόνο για τα νησιά του Πάσχα. Εδώ ούτε αβγά, ούτε καν πασχάλια! Δεν έχω διάθεση για τίποτα. Για να φανταστείς αύριο φεύγω για ταξίδι και δεν λέω να χαλαρώσω να το απολαύσω.

Πάνε τώρα τρεις βδομάδες που τρώγομαι με τα ρούχα μου. Μου φταίει η οικονομία, μου φταίει η δουλειά μου (μην τολμήσεις να μου πεις ότι πρέπει να είμαι ευγνώμων απλά και μόνο επειδή έχω δουλειά, μαύρο φίδι που σ’ έφαγε!), μου φταίει το μέλλον που προδιαγράφεται κατάμαυρο, ο ένας το μακρύ του, ο άλλος το κοντό του. Μου φταίει και ο καιρός που μια παγώνει μια ζεσταίνεται. Δεν είναι κατάσταση αυτή, να έχουμε στα τέλη Απριλίου 33 βαθμούς κελσίου... Βασιλεύει ο κυπριακός «λάλλαρος» και είναι ν’ απορείς πότε επιτέλους θα ξαναμπεί ο πλανήτης σε φάση παγετώνων να ξαναβρούμε την υγειά μας. Μην μου μιλάς για καλοκαίρια!

Έχω να γράψω κείμενο τρεις βδομάδες. Δεν έχω κέφια. Γράφω, σβήνω, διορθώνω, ξαναγράφω και λίγο πριν πατήσω το κομβίο της «ανάρτησης» σκέφτομαι: δεν γαμιέται που θα δώσω αναφορά στον καθένα για το πώς νιώθω και πως σκέφτομαι.

Συνεχίζω να κάνω πολλά πράγματα και να τα βαριέμαι ταυτόχρονα. Άρχισα πρόβες για νέα παράσταση, προετοιμάζομαι για νέες εξετάσεις Ισπανικών, διαβάζω το ένα βιβλίο μετά το άλλο, πάω κολύμπι, πάω σινεμά, βλέπω φίλους. Τίποτε δεν απολαμβάνω. Τα κάνω για να τα κάνω. Και τίποτα όμως να μην κάνω, δεν αντέχω άλλο ταβάνι, δεν αντέχω να μην κάνω τίποτα. Ακούω συνέχεια τα ίδια σιχαμένα τραγούδια. Βλέπω συνέχεια τα ίδια εμετικά προγράμματα. Καμία έκπληξη, καμία πρωτοτυπία. Ίδιες φάτσες, ίδια προβλήματα, όλα ίδια και απαράλλαχτα. Πφφφ, τι θα κάνουμε!;

Αν σε αγχώνω να μην με διαβάζεις μαντάμ, κατάλαβες; Μην με βλέπεις εμένα με αυτό το ύφος! Ναι, μουρμουρώ και θα μουρμουρώ!

Μόνο το κορίτσι μου με σώζει από τον ψυχολογικό Χάροντα. Αχ, το κορίτσι μου! Μακάρι να με άφηνε να σου γράψω όλα όσα πρέπει και νιώθω για εκείνη. Έλα όμως που με περιμένει με τον βούρδουλα. Σε κάποια άλλη ζωή θα στα πω, και θα στα τραγουδήσω γιατί η Μπρέντα ώρες, ώρες είναι για άγριο διθύραμβο και λαβύρινθο.

Σκέφτομαι ότι θέλω να γεννήσω μωρό. Οι άντρες γεννούν, οι γυναίκες τίκτουσιν, μου είπαν! Σκέφτομαι ότι έπρεπε να είχα ήδη μωρά! Πρέπει να πάρουμε τη σχέση ένα βήμα παρακάτω. Υπάρχουν χίλια δυο πράγματα που εκκρεμούν φυσικά, αλλά μόνο στη σκέψη της επίλυσής τους λέω «δεν βαριέσαι, κι έτσι καλά είμαστε». Περνούν τα χρόνια, θα φτάσουμε τα 40 και θα μείνουμε σαν χάνοι. Αλλά πρέπει να κάνουμε μωρό. Μπορεί να μην έχουμε που θα το στεγάσουμε, μπορεί να μην έχουμε τι θα το ταΐσουμε, αλλά το θέλω για να παίζω. Τόσα στρουμφάκια είναι κρίμα να μην κληρονομηθούν από κανέναν. Ο ανιψιός μου που μέχρι τώρα λειτουργούσε ως μέσο εκτόνωσης του παλιμπαιδισμού μου κλείνει πλέον τα έξι. Μεγαλώνει και θα αρχίσει να με βαριέται. Ούτε τα στρουμφάκια δεν θα θέλει όπου να’ ναι. Γι αυτό σου λέω, πρέπει να βρεθεί νέο μωρό άμεσα!

Πφφφ. Φέρτε μου έναν ανεμιστήρα πριν σας πάρει!

Ή μάλλον άκυρο, θα ανάψω το κλιματιστικό. Δεν με κόφτει να κάμω οικονομία. Ας μην ψηφίζατε Χριστόφια!

Φέρτε πίσω τα κλεμμένα, τα διεστραμμένα και τα κατεστραμμένα!