Ακολουθεί Πολιτική Διαφήμιση

Το 2008 δούλευα σε μία διαφημιστική εταιρεία που είχε αναλάβει την προεκλογική εκστρατεία του κ. Κασουλίδη, που ήταν τότε υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας. Δεν είχα αναμειχθεί στο όλο project, ανήκα σε άλλη δημιουργική ομάδα που έκανε άλλες δουλειές, αλλά μια μέρα μας έστειλαν ένα μέηλ και μας είπαν ότι θα γύριζαν το διαφημιστικό σποτάκι του, και όσοι τον πίστευαν ως ψηφοφόροι και ήθελαν να συμμετάσχουν στο γύρισμα ήταν ευπρόσδεκτοι.

Με τον ΔΗΣΥ ήμουν τσακωμένος εκείνο το διάστημα, λόγω του ‘ΝΑΙ’ που άρθρωσε στο Σχέδιο Αυνάν. Παρόλα αυτά, λόγω του ότι έπρεπε να κάνω τα αδύνατα δυνατά ώστε να αποτρέψω την εκλογή του αντίπαλου τέρατος, αποφάσισα να δώσω το σθεναρό παρόν μου. Συν τοις άλλοις, ανέκαθεν με ενδιέφεραν τα κλιπάκια και οι ταινίες, οπότε ήθελα να παρακολουθήσω τη διαδικασία των γυρισμάτων. Τέλος, ο σκηνοθέτης μας είχε διαβεβαιώσει ότι το φόντο θα ήτο θαμπό και δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε αντιληπτοί και διακριτοί εύκολα στο μάτι του μέσου τηλεθεατή*, οπότε είχα κάθε λόγο να θέλω να βοηθήσω στο όλο εγχείρημα.

Φτάνω στα γυρίσματα μαζί με ένα τσούρμο άλλους ψηφοφόρους και λαμβάνουμε σκηνοθετικές οδηγίες: «Με το που κατεβάσω το χέρι μου αρχίζετε όλοι να κατευθύνεστε προς τον κ. Κασουλίδη, αποφασιστικοί, σοβαροί και ψαρωτικοί, ωσάν να πηγαίνετε στον πόλεμο» μας είπε. Αυτό κάναμε καμιά δεκαριά φορές σε βαθμό που είχε καταντήσει ανιαρό. Είχα σταθεί δίπλα από μια συνάδελφό μου, η οποία σε μία από τις κρίσιμες στιγμές σκόνταψε πάνω σε ένα πλακάκι του δρόμου που ήταν ελαφρώς υπερυψωμένο και αναφώνησε ένα άκρως αυθόρμητο και μακρόσυρτο: «Σκοτώστεεεε μαααας!» Δεν άντεξα κι έσκασα ένα πλατύ χαμόγελο για ν’ αποφύγω τρανταχτά χαχανητά, κάτι το οποίο καταγράφηκε εμφανώς και στο βίντεο (δες στο 0:34’’).

Δεν ξέρω γιατί επιλέχθηκε τελικά το συγκεκριμένο cut, πάντως ουδόλως ανταποκρινόταν στις αρχικές οδηγίες. Όταν το είδα στην τηλεόραση απόρησα, αλλά εκτός αυτού, δεν μου άρεσα και καθόλου αφού ακόμα και ως… «θαμπός» αποκάλυπτα μια περήφανη φαλάκρα που ακτινοβολούσε σαν ήλιος, τόσο φωτεινά που θα μπορούσε να παράγει ηλεκτρική ενέργεια, ικανή να θερμάνει ένα μικρό χωριό των Βαλκανίων. Σήμερα που ξαναείδα τη διαφήμιση μετά από τόσα χρόνια, απόρησα και με το μακρύ μαλλί, που τότε το είχα και περί πολλού - ήθελα να μοιάσω του Καρβέλα, τρομάρα μου…

Βάλε να δεις τι έταζαν οι πολιτικοί το 2008 και τι τάζουν σήμερα. Είναι λες και στο μεσοδιάστημα πέρασε από πάνω μας οδοστρωτήρας! Oh, wait…

* Δεν θα γινόμασταν αντιληπτοί είχε πει τότε ο σκηνοθέτης, my ass... Εγώ ξέρω ότι όποτε προβαλλόταν η εν λόγω διαφήμιση λάμβανα sms από την κουτσή Μαρία, που αναρωτιόταν από που κι ως που παίζω σε πολιτική διαφήμιση. Τότε, ουδεμία ανάμειξη είχα με τα πολιτικά, μην κοιτάς σήμερα που ο άχρηστος μας ανάγκασε όλους να γίνουμε μέρος του συστήματος.