Σε Μια Βδομάδα Παίζουμε!

Έφτασε η ώρα, η μεγάλη η στιγμή!

Χτες κάναμε μια πολύ ολοκληρωμένη πρόβα και όλα δείχνουν ότι σε μια βδομάδα που θα βγει η πρεμιέρα δεν θα γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών.

Αν θυμάσαι, κανονικά θα παίζαμε τον περασμένο Δεκέμβρη. Έφτασε όμως η παραμονή της παράστασης και ένας εκ των πρωταγωνιστών μαχόταν να μάθει τα λόγια της πρώτης πράξης ακόμα. Κι επειδή δεν μπορούσαμε να του τα φυτέψουμε στον εγκέφαλο και να φυτρώσουν από μόνα τους, αναγκαστήκαμε να τον αντικαταστήσουμε. Είδαμε και πάθαμε να βρούμε εθελοντή να πάρει τον ρόλο του. Ευτυχώς μας ξελάσπωσε ένας λεβέντης την τελευταία στιγμή, ο οποίος όχι μόνο δέχτηκε να παίξει με τόσο short notice, αλλά έμαθε και τα λόγια μέσα σε τρεις βδομάδες, νερό. Τώρα σηκώνει ένα 40% της παράστασης στους ώμους του. Αυτά είναι τα ντράβαλα του ερασιτεχνικού θεάτρου, κυρίες και κύριοι.

Έχω λίγο άγχος γι αυτή την παράσταση, γιατί είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ (όχι μόνος μου, μαζί μ' ένα φίλο μου, αλλά και πάλι). Παλιότερα, όταν το βάρος του στησίματος το κουβαλούσε άλλος, ουδόλως με ενδιέφερε αν θα πήγαιναν όλα καλά, δεν πα να έπεφταν και τα σκηνικά εν μέσω παράστασης, εγώ ουδεμία ευθύνη θα είχα. Τώρα που έχω γνώμη και άποψη σχεδόν για όλα, με πιάνει ένα άγχος που εκδηλώνεται με δύο τρόπους: Είτε πανικοβάλλομαι γιατί τα θέλω όλα τέλεια, είτε τα γράφω όλα στ’ αρχίδια μου, δεν πα να γίνουν όλα ρημαδιό, σάμπως και μας πληρώνουνε για να παίξουμε. Προς το παρόν δεν κατάφερα να ισορροπήσω, ακροβατώ ανάμεσα τις δυο πιο πάνω αντιδράσεις.

Το «Ξύπνα Βασίλη» είναι ένα από τα αγαπημένα μου έργα, ever. Κατ’ αρχάς, να σου πω ότι έχω ένα θέμα με τον ελληνικό κινηματογράφο. Όταν αναφέρομαι στον κινηματογράφο γενικότερα, εννοώ αποκλειστικά και μόνο τον ελληνικό. Για μένα δεν υπάρχει Χόλλυγουντ, πόσο μάλλον Μπόλλιγουντ. Με ρωτούν πολλές φορές ποια είναι η αγαπημένη μου ηθοποιός και όταν απαντώ τη Βλαχοπούλου τους βλέπω όλους έτοιμους να σκάσουν στα γέλια. Αλλά για μένα αυτός ο κόσμος υπάρχει μόνο. Δεν ξέρω άλλο σινεμά, ούτε με γοήτευσε ποτέ κάτι άλλο στη μεγάλη οθόνη εκτός από τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη και της Βουγιουκλάκη. Ε, το «Ξύπνα Βασίλη» είναι μία εκ των κορωνίδων αυτού του σινεμά και το επιλέξαμε ως φόρο τιμής στον τρόπο που μεγαλώσαμε.

Συν τοις άλλοις, είναι τα μάλα επίκαιρο αφού διανύουμε και πάλι μια περίοδο κρίσης πολιτικών αξιών και θεσμών και δεν θα μπορούσαμε να μην το χρησιμοποιήσουμε ως το τέλειο φινάλε της πενταετίας που διανύουμε. Προσωπικά το αντιμετωπίζω σαν μια φιέστα αποχαιρετισμού του κομμουνισμού και της τυραννίας που υποφέραμε από το 2008 μέχρι σήμερα. Υποδύομαι τον ποιητή Φανφάρα στο έργο, μάλλον τον έχεις ακουστά. Μόνο και μόνο που βγαίνω και απαγγέλλω αντικομμουνιστικά ποιήματα επί σκηνής με τον γνωστό στόμφο, ηδονίζομαι όσο τίποτα.   

Αυτά. Αν θέλεις να απολαύσεις ζωντανά το «Κόκκινο Τυρί», τον «Σκοταδόψυχο» και τα «Μαύρα Κοράκια» μου, αλλά και γενικότερα να αποδώσεις εύσημα στην όλη ομάδα και να ενισχύσεις την προσπάθεια, δεν έχεις παρά να με ειδοποιήσεις είτε από εδώ, είτε στο τουίτερ, είτε με σήματα καπνού να σου κάνω κράτηση.

Ημερομηνίες: 22, 24, 28 & 29 Ιανουαρίου @Σατιρικό Θέατρο στις 8:30.