Δεν υπάρχει πιο μίζερο σπίτι από το δικό μας αυτές τις μέρες.
Είμαστε όλοι κάπως...
…Επειδή πέθανε ο μπαμπάς μας τον περασμένο Νοέμβρη. Και είναι παράξενο, γιατί αν ακόμα ζούσε δεν θα άλλαζε τίποτα αυτές τις μέρες. Θέλω να πω, τα τελευταία 30 χρόνια, γραμμένο το είχαμε το Πάσχα οικογενειακώς. Ο πατέρας μου αδιαφορούσε γι αυτή τη γιορτή, μην σου πω ότι στην Ανάσταση ερχόταν με χίλια ζόρια και ισχυριζόταν ότι το Άγιο Φως το ανάβουν οι παπάδες με τον αναπτήρα και μας δουλεύουν όλους ψιλό γαζί. Επίσης, τέτοιες μέρες, σαν αυτές της Μ. Εβδομάδας, εμείς μονίμως καβγαδίζαμε. Τσακωνόμασταν επειδή ήμασταν όλοι σπίτι μαζεμένοι και δεν αντέχαμε να βλέπουμε τη μουτσούνα ο ένας του άλλου από το πρωί μέχρι το βράδυ. Άρα, τώρα, γιατί χολοσκάμε που ησυχάσαμε;
Εμείς σήμερα είμαστε παράξενα. Λες και εξ αιτίας της απουσίας του, εμείς δεν μπορούμε να χαρούμε το Πάσχα. Μα, αφού ουδέποτε το χαρήκαμε. Προς τι το νταούνιασμα; Επειδή, μάνα μου, το μυαλό λειτουργεί αλλιώς. Λειτουργεί με το «αν ζούσε ίσως να ήταν όλα πιο χαρούμενα.» Μα, σου εξηγώ ότι και όταν ζούσε, το Πάσχα ήταν μία κατάθλιψη και μισή εδώ μέσα. Ουδέποτε το προσδοκούσαμε. Όμως είδες κάτι πράγματα; Ακόμα κι έτσι δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από το μούδιασμα. «Έχουμε πένθος!»
Τέτοιες μέρες νιώθω έντονα την ανάγκη να κάνω παιδί. Αφού πλέον δεν είμαι γιος, πρέπει να γίνω πατέρας. Να συνεχίσω το circle of life. Σήμερα που έπαιζα με τον τρίχρονο ανιψιό μου επιβεβαίωσα ότι επείγομαι. Αν δεν κάνω παιδί σήμερα που ακόμα αντέχω να κυλιέμαι στα πατώματα και να παριστάνω το τεράστιο χταπόδι με τα πλοκάμια που τυλίγει το παιδί και το γαργαλά, πότε θα το κάνω; Στα 40 μου; Που δεν θα σώνω ούτε να σύρω τα πόδια μου; Θέλω παιδί μέχρι τα 32 μου. Και γρήγορα!
Παρόλο που θέλω το παιδί, εντούτοις δεν νιώθω 100% έτοιμος για τον γάμο. Δεν είμαι εντελώς εναντίον του γάμου, αλλά αν μου πεις τώρα αμέσως να παντρευτώ, θα σου πω ότι «θα παντρευτώ όταν μεγαλώσω γιατί ακόμα νιώθω 18 χρονών.» Είμαι, όμως, σίγουρος για το ότι θέλω ένα παιδί για να το μεγαλώνω, να το ζω και να το χαίρομαι. Γίνεται; Δεν γίνεται.
Πάντως, έχω παρατηρήσει το εξής: Καμία μάνα από τις πολλές που κατακλύζουν το εγγύς περιβάλλον μου δεν εκφράζει τη δημόσια ευγνωμοσύνη της που είναι μάνα. Όλες γκρινιάζουν για το πόσο πιεσμένες νιώθουν, για το πόσο περιορισμένο ελεύθερο χρόνο έχουν, για το πόσο ανυπάκουα είναι τα παιδιά τους και για το πόσο «τελειωμένες» ως γυναίκες αισθάνονται μετά τη γέννα. Τις ακούω να γκρινιάζουν και δεν τις αντέχω. Ναι, γιατί πριν η μέση Κύπρια μάνα, ήταν ορειβάτης και τώρα με το παιδί δεν μπορεί ούτε μία βουνοκορφή να τιθασέψει. Βρε, άντε από 'κει! Ακόμα και ξάγρυπνες τρία μερόνυχτα να μένατε για τα παιδιά σας, έπρεπε να λέτε χαλάλι! Και δεν το λέτε, τουλάχιστον δημόσια.
Τέτοια βλέπω και αναρωτιέμαι κατά πόσον είναι εφικτή η υιοθεσία παιδιού από άγαμο άντρα…
18 σχόλια:
Χρήστο μου, γεια σου από Αθήνα.
Ακόμα ένα bitter-sweet post που σένα που με έβαλε και μένα σε σκέψεις. Άμα φύγει κάποιος τις γιορτάσιμες μέρες φαίνεται πάντα πιο πολλά η απουσία του μάλλον.
Πάντως και εγώ το επρόσεξα για τις σύγχρονες μάμμες ότι παραπονιούνται παραπάνω που τις δικές μας. Διάφοροι λόγοι...
Άτε με το καλό για το μωρό, νομίζω εν να είσαι πολλά πασιαμάς με το μωρό τζιαι εννά περνά καλά :)
Άτε πάω στις ανιψιές μου να παίξουμεν τους πλανώδιους φρουτοπώλες...
Είσαι μικρός ακόμα και μην ξεχνάς οτι παιδί συνεπάγεται ευθύνη, σκέψου το καλά! Και μην αδικείς τις κύπριες μάνες γιατί όταν η έννοια του μέσου κύπριου άντρα είναι η πιλόττα τζαι οι αππάροι είναι λογικό να παραπονιούνται μέσα μέσα! :)
Κοίτα να δείς που θα μας προκύψει...Γουρουνέλλος!
γιατί δεν κάνεις τότε ένα παιδί με την γουρουνέλλα? θα μεγαλώνετε απο κοινού δεν θα παντρευτείτε και όταν η γουρούνα θα παραπονιέται για το πόσο χάλια και κουρασμένη νοιώθει θα έχεις την επιλογή να φεύγεις για να μην ακους τη μουρμούρα της..
Μα εγώ συμπονώ και αγαπώ τη Γουρουνέλλα, γιατί νομίζετε ότι είμαι φαν; Αν ήταν ελεύθερη και δεν είχε το λιοντάρι στα σκέλια της, σίγουρα θα την διεκδικούσα. Αφού άλλωστε, όλοι οι άντρες σφαζόμαστε στα πόδια της!
Εγώ μωρό θα κάνω με τη Μπρέντα!
!
Τα τελευταία θκυό σου ποστ είναι από τα τοπ της Κυπριακής αμφισβήτησης. Προτιμώ τα παρά 100 σεντόνια αριστερών αναρχο-αυτόνομων της παλιάς Λευκωσίας που θα σου εξηγήσουν την διαλεκτικήν της παραδοσιακής οικογένειας τζιαι μετά θα παν να αναπαράξουν όταν μεγαλώσουν αυτόν που φτύννουν (εις το χειρότερον τζιαι στο πιο ανεύθυνον).
Στην τηλευταίαν μπλογκομαχίαν που είχα προχτές με τον Κυπρολέονταν, εξήγησα του ότι είμαι εναντίον της διεκδίκησης τους Γκέηες να υιοθετούν εαν σκοπός είναι να φαίνουνται τα ζευκάρκα τους ότι μοιάζουν με τζιείνα που κάμνουν οι παραδοσιακοί ανθρώποι για να στήσουν οικογένειαν. Αλλά ότι είμαι υπέρ της υιοθεσίας από έναν άτομον είτε ζει μόνον του, είτε συζεί με έναν άτομον, είτε με δύο, είτε είναι γκέυ, είτε είναι στρέιτ, φτάνει να έχει την συναισθηματικήν ωριμότηταν, την ψυχικήν δύναμην τζιαι την οικονομικήν ευχαίριαν να μεγαλώσει μωρόν. Ανάπτυξες εσύ το το θέμαν σήμερα στο ίδιον μήκος κύμματος όπως το εσκέφτουμουν.
Τελικά εσύ είσαι όπως τον Κάστρο για μένα. Σε μερικά θέματα αγαπώ τον τζιαι σσυφφωνώ μαζίν του 100% όπως με κανέναν άλλον τζιαι σε άλλα ούτε να τον ηξέρω.
Είμαι σχεδόν σίουρος ότι αν σου έππεφτεν κοπελλούιν να αναγιώσεις μόνος σου, το κοπελλούιν θα ήταν πανευτυχές. Δεν είμαι σίουρος αν θα είναι το ίδιον ευτυχές πον να πρέπει να το νιώσεις σαν παντρεμένος. Πάντως τζιαι να παντρευτείς, σσύφφωνα με τες στατιστικές έχεις πάνω που 50% τσιανς να το αναγιώσεις μόνος σου. Άρα αν θέλεις κοπελλούιν παντρεύτου :))) Θα έχει τζιαι πασιαμάν η γιορτή όπως τα πάρτυ που έκαμες με τα μασκαρέματα :)))
@Aceras: Φαντάζομαι ότι δεν θέλεις να με ξέρεις επειδή μισώ τους κομμουνιστές! Αθέρα, επειδή κι εγώ σε συμπαθώ παρόλες τις βρομερές σου πολιτικές πεποιθήσεις, κάνε μου τη χάρη και πήγαινε στις Άλπεις μία βόλτα να μυρίσεις τα έντελβάις και θα εξιλεωθείς! Θα διεισδύσει ο παγωμένος άνεμος στα πνευμόνια σου και θα φύγει το μίασμα της αριστεροσύνης! Και τότε όχι μόνο θα αγαπιόμαστε αλλά θα γίνουμε και οι πρώτοι φίλοι! :) χαχαχα!
Εγώ νομίζω you will make a great dad. It will be interesting φυσικά να σε δούμε με μωρό αλλά I am sure οτι έχεις αγάπη να δώσεις και εννά είσαι καλός γονιός.
Στις γιορτές πάντα θυμάσαι τζείνους που λείπουν..because these days you always get together with the family.
Αχχχ ποσο σε νιωθω αγαπημενε μου!! Τις τελευταιες μερες σκεφτομαι ποσο εφικτο ειναι να υιοθετησω μονη μου. Θα τα βροντηξω ολα και θα παω αφρικη!! Αν ξερεις καποιος την σιακολενα ειμαι ετοιμη να εργαστω στο πρφανοτρφειο της. Ενημερωστε την!
Τουλάχιστον το μωρό το θες γιατί το θες και όχι γιατί έτσι πρέπει/ σε επρηξαν οι συγγενείς/το κάνουν όλοι/για στάτους κλπ. Εύγε!
Ε πελλέ, έν εν για το που μισάς τους κομμουνιστές που σου το είπα. Οι ιδέες που σου βρωμούν άλλωστε μπορεί τζιαι να μεν εν οι δικές μου :))
Τζιαι άτε εγώ επήα στες άλπεις τζιαι εξηγήνηκα κομουνιστής, εσύ τι πρέπει να κάμεις για να ξηαππωθείς που σου έτυχεν να είσαι γιος νου δεξιού γιατρού τζιαι έπιασες την arogance αγγονίν;
Αλλά τζιαι η arogance σου τζιαι η υποτίμηση που δείχνεις προς ότι δεν σου αρέσκει λες τζιαι είσαι το referencial του κόσμου, το αρφάλιν που λαλούμεν, μπορεί να είναι τσίππα ή μια απλή νεύρωση όπως τες πολιτικές πεποιθήσεις. Νομίζω ότι η άβυσσος που μας χωρίζει ένι το τί θα επέλεγεν ο καθένας αυθόρμητα μπροστά που μιαν πολιτιστικήν δημιουργίαν που τον συγκινεί. Αλλά πελλέ μου, εν τζιαι εν να σε πιάσω τίποτε αγγονίν τζιαι εν να φοηθώ να ακούω που το πρωίν ως την νύχταντην Βίσση ή τα άλλα σκατοπροϊόντα που σε συγκινούν !! ;))
επήαμεν πάτσι;
Έτσι γίνουνται οι καλοί φίλοι :))
Άης τ΄αστεία, μέσα στα γραπτά σου, χωσμένες μέσα στην πελλάραν τζιαι την πρόκλησην ήβρα κάτι ευαισθησίες που με εσυγκλονήσαν. Δύσκολον πράμαν στην ψηφιακήν επικοινωνίαν. Τζιαι στην πραγματικήν ακόμα πιο δύσκολον.
Να είσαι καλά τζιαι να γράφεις.
@Aceras:
Μα τι να πρωτοσχολιάσω απ' αυτά που μου έγραψες!
1) Οι ιδέες μου, που τάχα μου "βρομούν" κρίθηκαν από τρία διαφορετικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, δεν περίμεναν εσένα να τις χαρακτηρίσεις που δεν ξέρουμε τίποτε για το βιογραφικό σου.
2) Δεν με θεωρώ καθόλου αππωμένο. Απλά, έτυχε να ζω σε μία χώρα που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού γράφει το "arrogance" ως "arogance" και άμα δει μισόν άνθρωπο να το γράφει σωστά τον πιάνουν τα ταξικά του κόμπλεξ. Θα μπορούσες να θεωρήσεις τα "αππωμένα που γράφω" ως χιούμορ και να τα απολαύσεις. Έτσι δεν σας τα παρουσιάζουν, άλλωστε, άλλοι κι άλλοι ακατονόμαστοι μπλόγγερς τα δικά τους γραπτά και χαριεντίζεστε ομαδικώς; Εδώ, γιατί το λέτε άππωμα; Χιούμορ αγαπητέ μου, χιούμορ!
3) Το ότι ο πατέρας μου ήταν γιατρός και δεξιός δεν έχει να κάνει με τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, πόσο άκυρο συμπέρασμα ήταν αυτό; Πολύ κλισέ να θεωρείς ότι όλοι οι γιατροί είναι δεξιοί και όλοι οι δεν-ξέρω-κι-εγώ-τι αριστεροί.
4) Το μόνο που με πείραξε από όσα είπες ήταν το "σκατοπροϊόντα που σου αρέσκουν". Σιγά, βρε Acera της ποιότητας! Δεν ξέρω τι κουλτούρα κουβαλάς (μπορώ όμως να υποθέσω) και σίγουρα δεν σε κόβω να ρίχνεις στο τσακίρ κέφι μελοδράματα και οπερέττες!
5) Φυσικά και κρίνω τα πάντα σαν να είμαι εγώ το κέντρο του σύμπαντος. Πιστεύω ότι όλοι αυτό κάνουμε και δεν νιώθω καμία τύψη γι αυτό. Εγώ βλέπω-εγώ κρίνω. Δεν ήξερα να βλέπω εγώ αλλά να κρίνω ως τρίτος. Και ό,τι υποτιμώ, νομίζω ότι το δικαιολογώ. Ουδέποτε εξέφρασα αρνητική άποψη για κάποιον/α χωρίς να την δικαιολογήσω.
Πάτσι δεν επήαμε, διότι δεν συναγωνίζομαι κανέναν εδώ, όπως επίσης δεν θεωρώ ότι είμαστε και φίλοι. Τα μπλογκς περίμενα για να κάνω φίλους. Υπάρχει και ο έξω κόσμος (μου) που είναι κατά πολύ καλύτερος αυτού.
Φιλικά.
Έλα ρε μεν θίγεσαι. Όταν σου είπα "οι ιδέες που σου βρωμούν δεν είναι οι δικές μου" δεν εννοούσα ότι εν οι δικές σου που βρωμούν. Μιλώ για κάτι κομμουνιστικές ιδέες στυλ Στάλιν, Μπρέζινεφ, ή κάτι εθνικά επελευθερωτικά κινήματα, κάτι Μιτεράν, ή κάτι Στρος Καν που μπορεί να σου βρωμούν τζιαι δεν είναι οι δικές μου. Δεν υπονόησα τες πολιτικές σου πεποιθήσεις. Που δεν τες ηξέρω τζιόλας τζιαι δεν με ενδιαφέρουν τζιαι πολλά.
Το προκλητικό σου χιούμορ αρέσκει μου. Τζιαι ο προκλητικός αυτοσαρκασμός σου. Τζιαι γώ είπα να σε προκαλέσω για την arrogance για να σε πειράξω στο ίδιον μοτίβον που επροσπάθησες να με πειράξεις με τες "βρωμερές ιδέες" (που δεν το έπιασα προσωπικά). Σόρρι αν σε έθιξα.
Τζιαι τζιείνον με τα "σκατοπροϊόντα" ήταν βαρετή πρόκληση, της ίδιας τάξης με τζιείνην που έκαμες εσύ μιαν φοράν που έγραφες για τον Μιρό. Η κόρη μου ακούει την Σιακίρα τζιαι δεν εκφέρω άποψην. Ο καθένας ότι γουστάρει. Σημασίαν έσιει να σιαίρεται ο ίδιος με τες επιλογές του.
Το ότι έχουμεν διαφορετικά γούστα τζιαι τρόπο ζωής δεν είναι λόγος να υποτιμούμεν ο ένας τον άλλον ή να αποφεύγουμεν να επικοινωνούμεν αν έχουμεν κάτι ενδιαφέρον να πούμεν. Αν είχαν για μέναν σημασίαν τα γούστα σου (η τα διπλώματα σου, ή ο αριθμός γλωσσών που μιλάς, ή η δουλειά που κάμνεις) δεν θα έρκουμουν στον χώρο σου να σε θκιαβάζω. Είνταν που θέλεις τωρά να σου σύρω τα δοχτοράτα τζιαι τα μάστερ που έπιασα ή τες γλώσσες που μιλώ για να σε φύρω; Χα χα χα! Ούτε τα δικά μου έχουν σημασίαν ρε.
Καμιά διάθεση να σε στενοχωρήσω. Επήα να σου κάμω πλάκα στο δικό σου χιουμορίστικό ύφος αλλά φαίνεται έκαμα τα θάλασσα. Εσύ είσαι ο καλός για τες κομωδίες. Εγώ είμαι παραπάνω για τες τραγωδίες ;))) Άλλωστε εν για αυτόν που μ΄αρέσκεις ασχέτως της υψηλής μου μορφώσεως και των ανωτάτων ακαδημαϊκών μου προσόντων.
Άτε, ρε. Πάλε φιλικά. Ψηφιακά εννοείται.
Τζιαι κάτι δικό μου. Αριστερός εν σημαίνει (απαραιτητα) κουμμουνιστης, όπως τζιαι δεξιός εν σημαίνει (απαραίτητα) φασιστας ή εθνικιστης. Εν τζι εν όγκος μαύρο/άσπρο (εκτός που τη ψηφιακή ζωή ;-))
@bestman: σαφώς και αριστερός δεν σημαίνει απαραίτητα κομμουνιστής, αλλά στις εκλογές εψήφισες Χριστόφκια, οπότε το κακό εγίνηκεν!
Το τελευταίο σου σχόλιο ήταν για μένα ή για τον Acera. Τζιαι αν ήταν για μένα, που ξέρεις τι εψηφισα; Εν θυμουμαι να το εδηλωσα πουθενά ;-)
@Bestman: σε σένα απευθύνθηκα αλλά γενικά το είπα. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος είναι αριστερός εφόσον στις εκλογές μπορεί να ψήφισε έναν υποψήφιο που είναι δηλωμένος κομμουνιστής. Ένα και το αυτό. Δεν ξέρω τι εψήφισες, εννοείται. :)
Δημοσίευση σχολίου