Καταξίωση

Θα στο πω και όπως θέλεις παρ’ το.

Ούτε στην αποφοίτηση του Λυκείου χάρηκα τόσο, ούτε στην αποφοίτηση του πανεπιστημίου όπου έβγαλα μυωπία από το πολύ το διάβασμα. Ούτε καν όταν ορκίστηκα δόκιμος αξιωματικός στον στρατό δεν χάρηκα τόσο, όπου ήμασταν τόσοι άντρες μαζεμένοι, βαρούσαμε προσοχή και έτρεμε η γη στην κυριολεξία από τον συντονισμό. Όσο ελαφρό κι αν σου ακούγεται, εγώ παίρνω χαρά από στιγμές σαν την πιο κάτω. Εδώ νιώθω την καταξίωση! Ναι, κι από τις άλλες στιγμές πήρα χαρά, αλλά τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα. Αναρωτιέσαι μια ζωή τι είναι η ευτυχία και την καταλαβαίνεις όταν ζεις κάτι τέτοιο. Να ζήσουμε να τα θυμόμαστε και να ‘ναι καλά το Youtube που δεν θα τα αφήσει να ξεχαστούν ποτέ (αυτό το τελευταίο δεν ξέρω πόσο καλό είναι)!

Αν θέλεις να σου πω λίγα λόγια για τη βραδιά, να ξέρεις ότι δεν είδαμε κάτι πολύ διαφορετικό από το Αθηνών Αρένα. Ίσως κάποια τραγούδια μεγάλωσαν σε διάρκεια και προστέθηκε το «Κακά Παιδιά» στο πρώτο πρόγραμμα, σαν σφήνα στην ‘Προτεραιότητα’. Η Άννα ήταν σε τεράστια φόρμα τόσο φωνητικά, όσο και ενεργειακά. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο βέβαια. Μαζί της και ο αντιπαθέστατος κατ’ εμέ Γιώργος Παπαδόπουλος, του οποίου η παρουσία δικαιολογείται μόνο για να λέει τα ντουέτα με την Άννα. Παρεμπιπτόντως, το ‘Μέτρα’ το είπαν εξαιρετικά. Κατά τα άλλα, ο τύπος τραγουδά με ένα στιλ πολύ μπλαζέ λες και μας κάνει χάρη που εμφανίζεται. Ευτυχώς ως επί το πλείστον λέει τραγούδια άλλων. (Ναι, έχει και δικά του).

Επίσης, να σου πω ότι το Παβίλιον ήταν ευχάριστη έκπληξη για μένα. Είδα –και- καλό κόσμο εκτός από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους χασάπηδες με την χρυσή καδένα στον λαιμό που συχνάζουν εκεί. Υπήρχαν πολλοί φοιτητές με τους οποίους από το ‘Αντίδοτο’ και μετά, γίναμε όλοι μια παρέα και ήταν σαν ένα πάρτι το όλο πράμα. Χαμός έγινε στο ‘Γκάζι’, στις ‘Τσούλες’, στο ‘Ρε!’ και σε όλα όσα ακολούθησαν αφού είχαμε όλοι ζεσταθεί για τα καλά. Ήπια μισή μπουκάλα Smirnoff μόνος μου, κατούρησα πάνω από 5 φορές για να ξαναγίνω σόμπερ, και σε συνδυασμό με την ‘αναγνώρισή’ μου από την Άννα, ένιωσα γι άλλη μια φορά σαν να είμαι στον παράδεισο.

Θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στη Μπρέντα μου που μοιράστηκε τη χαρά μου σε όλο αυτό. Σε κάτι τέτοια συνειδητοποιώ πως βρήκα την καλύτερη κοπέλα στον κόσμο. Ποια άλλη σε αυτή τη ρημάδα-χώρα θα με έβλεπε να κάνω τέτοια καραγκιοζιλίκια επί σκηνής και αντί για ένα «άντε γεια ρε γελοίε», θα μου έλεγε «χάρηκα για σένα, χάρηκα που σε έβλεπα τόσο ευτυχισμένο»; Καμία. Έχω στο πλάι μου την πιο ακομπλεξάριστη γυναίκα της Κύπρου, μην σου πω, τη μόνη γυναίκα της Κύπρου! Σε αγαπώ Μπρέντα. Κάθε μέρα όλο και πιο πολύ! Κάτω από το πέλμα σου δεν γράφει made in Cyprus, αλλά made of Gold!