Από τη μέρα που έγραψα ότι σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο έλαβα πολλά μέηλ συμπαράστασης στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από κόσμο που ήδη ζήτησε βοήθεια και ωφελήθηκε. Επίσης, εντυπωσιάστηκα που δεκάδες φίλοι ήρθαν και μου εκμυστηρεύτηκαν ότι επισκέφτηκαν ψυχολόγο στο παρελθόν και άλλοι βελτιώθηκαν και άλλοι δεν είδαν καμία διαφορά. Το ήξερα ότι όλη η Κύπρος είναι για τον ζουρλομανδύα, αλλά τώρα το επιβεβαίωσα. No offence. Θεωρώ κατάντια να φτάνουμε στο σημείο να ζητάμε βοήθεια από άλλους για τα δικά μας προβλήματα. Και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από την κατάντια αυτή, αλλά τουλάχιστον εγώ δεν το θεωρώ υγιές και θλίβομαι γι αυτό. Το θεωρώ αποτυχία κυριαρχίας του εαυτού μου στο μυαλό μου, το θεωρώ αποτυχία ακολουθίας των πιστεύω μου. Οπότε, εδώ που φτάσαμε, ξάπλωσε και μίλα.
Εγώ, φίλε μου, όσα χρόνια σπούδαζα στα ξένα ήμουν το πιο νορμάλ παιδί. Ούτε τον ύπνο μου έχανα, ούτε νεύρα ιδιαίτερα είχα. Από τον καιρό που επέστρεψα στα σκατά άρχισα να τρελαίνομαι. Ανέτρεξε σε παλιότερες αναρτήσεις να το επιβεβαιώσεις. Και εφόσον το περιβάλλον μου είναι αυτό που ευθύνεται που άρχισα να βλέπω αστεράκια και να φωνάζω «μαύρα κοράκια, κρα, κρα, κρα» σαν τον Γιώργο Κωνσταντίνου στο ‘Ξύπνα Βασίλη’, τότε το περιβάλλον μου θα έπρεπε να δει τον ψυχολόγο και όχι εγώ! Ή τουλάχιστον να έρθουν μαζί μου στον ψυχολόγο να δούμε ποιος έχει δίκιο. Διότι δεν μπορώ εγώ, κύριέ μου, να πληρώνω εβδομήντα, εβδομήντα ευρώ την επίσκεψη επειδή εσύ αποφάσισες να με τρελάνεις! Εσύ να μου πληρώνεις τον ψυχολόγο, αφού εσύ είσαι η αιτία της γαμημένης της τρέλας μου. Όπως γίνεται στα δικαστήρια με την ψυχική οδύνη. Εσύ που μου προκάλεσες τη ζημιά να επωμιστείς τα έξοδα!
Το θέμα είναι ότι σήμερα πήγα εν τέλει στον ψυχολόγο. Αποφάσισα να το κάνω, παρόλο που το θεωρώ εξευτελιστικό και ένδειξη δειλίας αντιμετώπισης της αντικειμενικής μου αλήθειας. Σιγά το πράμα, θα μου πεις, εδώ κάποτε πήγες σε πουτάνα, στον ψυχολόγο θα κολλήσεις, που διαθέτει και πτυχίο; Μια εμπειρία είναι κι αυτή. Που λες, σήμερα ήταν το πρώτο «μάθημα» και ήταν κυρίως αναγνωριστικό. Ο ψυχολόγος μου είπε ότι μία από τις αιτίες της δυστυχίας μου είναι η τελειομανία μου και η αρνητική αντιμετώπιση των πάντων. Το τελευταίο ισχύει, δεν μπορώ να το αρνηθώ. Είμαι αρνητικός άνθρωπος σε όλα. Σάμπως και αν τα δω όλα θετικά, θα αστράψει ο κόσμος και θα βρέξει χρυσάφι. Αλλά, δεν μπορώ να δεχτώ το δεύτερο που μου καταλόγησε, αυτό της τελειομανίας.
Δεν είμαι κανένας σπαστικός, πρήχτης ή καταναγκαστικός που θέλει τα πάντα στην εντέλεια. Ουδέποτε ήμουν. Είχα συμμαθητές στο Λύκειο που έγραφαν 19,9/20 και έκλαιγαν. Εγώ ήμουν ευχαριστημένος με 17 και πάνω. Στο Πανεπιστήμιο το ίδιο. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να περνώ τα μαθήματα. Δεν είχα ποτέ στόχο την τελειότητα. Ούτε με πείραξε που έβγαλα 2:2 στο τέλος. Ναι, είναι καλό να επιδιώκεις την τελειότητα και να την πετυχαίνεις, αλλά δεν έχασα ποτέ τον ύπνο μου γι αυτήν. Ε, ο γιατρός ισχυρίστηκε σήμερα πως το γεγονός ότι επιδιώκω την τελειότητα, (ασχέτως αν κατόπιν συμβιβάζομαι με τη μετριότητα), είναι ενδεικτικό της τελειομανίας μου και ταυτόχρονα της δυστυχίας μου.
Μα, πες μου γιε μου να χαρείς, γιατί θα με αποτρελάνει αυτός! Δεν είναι θετικό και θεμιτό ότι επιδιώκει κανείς την τελειότητα; Μόνο έτσι προοδεύεις! Μόνο έτσι πας μπροστά! Θα έπρεπε να με συγχαίρουν που επιδιώκω την τελειότητα, παρόλο που είναι άπιαστη. Θα έπρεπε να μου είχαν στήσει προτομή σαν της Μπουμπουλίνας και του Μάρκου Μπότσαρη. Αντ’ αυτού, μου παρουσιάζουν την τελειότητα, σαν τροχοπέδη στην ήρεμη ζήση της κυπριακής πραγματικότητας (μόνο και μόνο η φράση «Κυπριακή πραγματικότητα», με ανατριχιάζει!) Αν ήταν έτσι, δε θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε για τίποτα. Επειδή το τέλειο είναι άπιαστο, να μην το κυνηγάς για να μην βασανίζεσαι. Δεν λέω, βλέπω τη λογική σου, αλλά την βρίσκω ολίγον τι ανήθικη.
Θα σφαχτούμε άγρια με τον γιατρό μια μέρα, να μου το θυμηθείς. Έχουν να πέσουν άγριες κόντρες. Προβλέπω να θυμίζουμε πλατό του ΡΙΚ σε εκπομπή της Ειρήνης Χαραλαμπίδου. Αλλά θα έχει ενδιαφέρον. Και αν μη τι άλλο, θα έχω υλικό για άπειρες ιστορίες να σου διηγηθώ.
Θα πάμε κόντρα κι όπου βγει…
12 σχόλια:
Born this way...
εν ξεκάθαρο οτι η Κύπρος φακκά σου πολλά, μπορεί να είναι τζιαι η αιτία του "κακού". Γιατί εν φεύκεις να εβρέις την υγειά σου;
re christo, afou piges pou piges kai 8a dwseis ta lefta sou etsi ki alliws, peirazei na eisai ligo anoixtos se auta pou 8a sou pei? simasia den exei na pairnei trofi to blog sou, alla na niw8eis esi kala mesa sou..
τελικα εισαι μαγκας. το οτι παραδέχεσαι την επισκεψη σου στο ψυχολόγο ειναι μαγκιά. Ευχομαι το καλύτερο αποτελεσμα για σενα.
Τουλάχιστον να σε βοηθήσει να παραμείνει το δηλητήριο σου λεκτικό. διότι σαν απειλή το εμπέδωσα το μηνυμα σου.
Εν εκατάλαβα!
Επίες σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο τελικά ? έχει μια διαφορά αν και εγώ συμφωνώ με την προηγούμενη θέση σου,ότι τούτα ούλλα εν μαλακίες και μόδα των καιρών! άμα ούλλοι χαπποπίνουμε για νάμαστε ευτυχισμένοι ζώντας την κυπριακή πραγματικότητα(!!),τότε τι να περιμένουμε! ουσιαστικά εν μια δύναμη καταστολής και τούτοι ,όπως την μμαδ,αλλά τούτοι κάμνουν μας το με το γάντι και με την αγιοσύνη της επιστήμης τους.
@postbabylon: Η φυγή δεν είναι λύση. Εδώ είναι ο πόλεμος, εδώ θα πολεμήσουμε. Γύρνα κι εσύ μια μέρα στην πατρίδα και θα σου πω για πότε θα αρχίσεις τα γαμωσταυρίδια, γιατί όποιος είναι έξω απ' το χορό... Πολλά τραγούδια λέει!
Δεν υπάρχει τελειότητα αλλά υπάρχει το υποκειμενικά τέλειο για τον καθένα μας και για σένα το τέλειο είναι να φύγεις απο την Κύπρο! Σου βρήκα τη γιατρεία και μάλιστα δωρεάν! Αφού δεν είσαι καλά στην Κύπρο γιατί να χαραμίζεις την όρεξη σου για ζωή και δημιουργία?
Αν καταλήξω Κύπρο μετά τις σπουδές(φτού, φτού) μαζί θα τρέχουμε στους ψυχολόγους!!
Το να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος στοχεύοντας στην τελειότητα φυσικά και είναι θεμιτό. Απλά μερικές φορές χάνεις το νόημα αν προσπαθείς το τέλειο και ξεχνάς να κάνεις οτιδήποτε άλλο in the process.
Give it a chance..να δούμε μήπως τελικά κάνει δουλειά. Μπορεί να μην σου δώσει λύση στο πρόβλημα αλλά μπορεί να σε μάθει τον τρόπο να μην σε επηρεάζει πλέον τόσο έντονα.
Χάννεις την ώρα σου στους ψυχολόγους ρέ. Για να δουλεύκει η σχέση με έναν ψυχολόγον πρέπει ο άθρωπος που γυρεύκει τούντη σχέση να πιστεύκει στο θεσμό τζιαι τη διαδικασία, μόνον έτσι γεννιέται η εμπιστοσύνη που εννα φέρει αλλαγές στη ψυχοσύνθεση. Αλλιώς εννα νευριάσεις σύντομα τζιαι εν χάσιμο του χρόνου σου. Έσιεις άλλους τρόπους να φκείς που το χάσμαν?
@Διάσπορος: Κοκαΐνη. Από τις ακριβές!
χρήστο...δεν διάβασα όλο το πόστ σου έτρεξα να σου γράψω ένα και μοναδικό πράγμα.Θα το πάρεις αστεία(εγώ όχι) αλλά όταν διάβασα ότι ψυχολόγος στην Κύπρο παίρνει 70 ευρώ έφριξα! Ο δικός μου είναι καθηγητής πανεπιστημίου στην ελλάδα και μου παίρνει τριάντα..πες ότι μου κόβει κάτι τις.. να μου κόφκει 40 ευρώ?? εν νομίζω. Το κακό δεν είναι κάποιος να ζητήσει βοήθεια,το κακό είναι να σε εκμεταλλεύονται. Τέλος..όταν πήρα το λογαριασμό απ΄τον οδοντίατρό μου άρχισα να βουρτσίζω τα δόντια μου!!
Υπάρχει και η συστημική ψυχοθεραπεία. Κάποτε όταν σπούδαζα ιατρική κάτι διάβασα για αυτήν. Ο καθηγητής ήταν θερμός υποστηρικτής. Δεν ξέρω αν την προσφέρει κανείς στην Κύπρο και δεν ξέρω πόσο διατεθημένοι είναι να σε ακολουθήσουν όλοι αυτοί που είναι υπαίτιοι των προβλημάτων σου.
Δημοσίευση σχολίου