Υπάρχουν στιγμές που φοβάμαι τρομερά ότι σε αυτή τη ζωή θα πεθάνω μόνος μου. Χωρίς να έχω καταφέρει να επικοινωνήσω ουσιαστικά με καμία.
Υπάρχουν και άλλες στιγμές που το ζήτημα δεν με απασχολεί ποσώς, καθώς πιστεύω πως σ’ αυτή τη ζωή όλοι μόνοι γεννιόμαστε και όλοι μόνοι πεθαίνουμε. Επομένως, το ενδιάμεσο στάδιο δεν προσφέρεται προς οποιαδήποτε μορφής επικοινωνία, προσωρινό όντας. Απλώς, απολαμβάνεις τη ζωή μονάχος, και αν τύχει και σου κάτσει και μισός άνθρωπος με μεγάλα βυζιά να σε καταλάβει και να σε πονέσει, κερδίζεις.
Υπάρχουν στιγμές που φοβάμαι όμως, ότι θα είμαι 80 χρονών πορνόγερος, θα ζω μόνος μου, βρυκολακιασμένος μέσα σε ένα δυάρι και δεν θα έχω ούτε μια Βουλγάρα να μου αλλάξει το pumper. Ή αν έχω, μπορεί να μου δίνει και καμιά σφαλιάρα πάνω στη φαλάκρα, άμα δεν καταλαβαίνω τι μου λέει.
Άλλες φορές, η σκέψη της Βουλγάρας με παρηγορεί, καθώς δεν θα έχω καμία υποχρέωση ευγενείας απέναντι της, και τίποτα δεν θα με αποτρέπει από το να της πω: «καριόλα, ανάθεμα την ώρα που σας βάλανε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε ένα pumper δεν μπορείς ν’ αλλάξεις».
Εφόσον δεν θα είναι η μητέρα των παιδιών μου, και η σχέση μας θα είναι συμβατική, δεν θα είμαι αναγκασμένος να κρατώ τους τύπους.
Με τρομάζει όμως ακόμα περισσότερο το ενδεχόμενο να είμαι παντρεμένος, να έχω και παιδιά και η σχέση μας να βασίζεται και πάλι σε μια τέτοιου είδους σύμβαση, ελλείψει επικοινωνίας. Να μην μου αλλάζει κανείς τους το pumper!
Παρηγοριέμαι που μέχρι στιγμής, ελάχιστα ζευγάρια γνωρίζω που επικοινωνούν στον βαθμό που εγώ ορίζω την επικοινωνία (δυο μόνο, συγκεκριμένα). Όλοι οι υπόλοιποι ζουν μέσα στην άγνοια της τύφλας τους, μέσα σε μια πρόστυχη αδιαφορία ο ένας για τον άλλο, με υποκριτικές ενδείξεις έρωτα που εξαργυρώνονται με ξενοπηδηματάκια, όποτε βολέψει. Στη σκέψη αυτών, ανακουφίζομαι αφάνταστα ακόμα και όταν αισθάνομαι μόνος μου. Αλλά δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτές είναι οι επιλογές μου.
Ότι δηλαδή, είτε θα καταδικαστώ σε μια αιώνια μοναξιά μεταξύ εμού και της οικογένειας που θα δημιουργήσω, είτε θα καταδικαστώ να βρίζω μια Βουλγάρα, ανάξια να μου αλλάξει το pumper.
Soundtrack:
- Μοναξιά μου όλα.
- Μόνος μου τα βράδια, βγαίνω μόνος μου.
- Πιο καλή μοναξιά.
Υπάρχουν και άλλες στιγμές που το ζήτημα δεν με απασχολεί ποσώς, καθώς πιστεύω πως σ’ αυτή τη ζωή όλοι μόνοι γεννιόμαστε και όλοι μόνοι πεθαίνουμε. Επομένως, το ενδιάμεσο στάδιο δεν προσφέρεται προς οποιαδήποτε μορφής επικοινωνία, προσωρινό όντας. Απλώς, απολαμβάνεις τη ζωή μονάχος, και αν τύχει και σου κάτσει και μισός άνθρωπος με μεγάλα βυζιά να σε καταλάβει και να σε πονέσει, κερδίζεις.
Υπάρχουν στιγμές που φοβάμαι όμως, ότι θα είμαι 80 χρονών πορνόγερος, θα ζω μόνος μου, βρυκολακιασμένος μέσα σε ένα δυάρι και δεν θα έχω ούτε μια Βουλγάρα να μου αλλάξει το pumper. Ή αν έχω, μπορεί να μου δίνει και καμιά σφαλιάρα πάνω στη φαλάκρα, άμα δεν καταλαβαίνω τι μου λέει.
Άλλες φορές, η σκέψη της Βουλγάρας με παρηγορεί, καθώς δεν θα έχω καμία υποχρέωση ευγενείας απέναντι της, και τίποτα δεν θα με αποτρέπει από το να της πω: «καριόλα, ανάθεμα την ώρα που σας βάλανε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε ένα pumper δεν μπορείς ν’ αλλάξεις».
Εφόσον δεν θα είναι η μητέρα των παιδιών μου, και η σχέση μας θα είναι συμβατική, δεν θα είμαι αναγκασμένος να κρατώ τους τύπους.
Με τρομάζει όμως ακόμα περισσότερο το ενδεχόμενο να είμαι παντρεμένος, να έχω και παιδιά και η σχέση μας να βασίζεται και πάλι σε μια τέτοιου είδους σύμβαση, ελλείψει επικοινωνίας. Να μην μου αλλάζει κανείς τους το pumper!
Παρηγοριέμαι που μέχρι στιγμής, ελάχιστα ζευγάρια γνωρίζω που επικοινωνούν στον βαθμό που εγώ ορίζω την επικοινωνία (δυο μόνο, συγκεκριμένα). Όλοι οι υπόλοιποι ζουν μέσα στην άγνοια της τύφλας τους, μέσα σε μια πρόστυχη αδιαφορία ο ένας για τον άλλο, με υποκριτικές ενδείξεις έρωτα που εξαργυρώνονται με ξενοπηδηματάκια, όποτε βολέψει. Στη σκέψη αυτών, ανακουφίζομαι αφάνταστα ακόμα και όταν αισθάνομαι μόνος μου. Αλλά δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτές είναι οι επιλογές μου.
Ότι δηλαδή, είτε θα καταδικαστώ σε μια αιώνια μοναξιά μεταξύ εμού και της οικογένειας που θα δημιουργήσω, είτε θα καταδικαστώ να βρίζω μια Βουλγάρα, ανάξια να μου αλλάξει το pumper.
Soundtrack:
- Μοναξιά μου όλα.
- Μόνος μου τα βράδια, βγαίνω μόνος μου.
- Πιο καλή μοναξιά.
