...Της Άννας Μαρίας Λένας!

Έφτασε η ώρα! Η μεγάλη στιγμή! (Παίζουν τύμπανα)

Αύριο στις 9:15 μμ. η Κύπρος, το πολύπαθο νησί μας, θα επιλέξει το αστέρι που θα μας εκπροσωπήσει στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού! Το καλλιτεχνικό διάλειμμα θα κρατήσει ο διεθνούς φήμης Σαρμπέλ, που εκπροσώπησε την Ελλάδα πριν από δυο χρόνια και είναι τόσο μα τόσο επίκαιρος. Φαντάζομαι πως τώρα έχουμε κάθε λόγο για να καθηλωθούμε αύριο μπροστά στους δέκτες μας!

Με το που δημοσιεύτηκε η λίστα των συμμετεχόντων, κυρίες και κύριοι, συνειδητοποίησα και πάλι την τραγικότητα της μοίρας μας. Οι συμμετέχοντες χωρίζονται και φέτος σε δυο κατηγορίες. Στους «πάω-κάθε-χρόνο-και-με-κόβουνε» και στους «δεν-με-ξέρει-ούτε-η-μάνα-μου!» Διαλέγετε και παίρνετε.

- Μάρλεν Αγγελίδου: Θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της Κύπρου. «Σε όλα είμαι μέσα, αλλά στο τέλος πάντα πούλο!!» Μετά την 22η θέση του 1999 και την φοβερή καριέρα μέσα στις hi-5 απορώ γιατί δεν λαμβάνει το μήνυμα.

- Άλεξ Παναγή: Νιός ήσουν και γέρασες! Όσο και αν σε αποθεώσαμε το 1995, άλλο τόσο σε απομυθοποιήσαμε το 2000. Μετά από 6 συμμετοχές στον διαγωνισμό απορώ τι έχεις πια να αποκομίσεις!

- Τεύκρος Νεοκλέους: Με μαλλιά αυτή τη φορά, αποφασίζει να στείλει μια ωδή στην αγαπημένη του, με όνομα Mary. Πρωτότυπο, βουρκώνω από τώρα!

- Μάριαν Γεωργίου: Δεν πρόκειται για τη φίλη μου, αλλά για μια συνονόματή της. Αν και μεταξύ μας, η φίλη μου έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει με της βυζάρ..ς που διαθέτει.

- Η 16χρονη αδελφή του Νικόλα Μεταξά: Συμμετέχει, μάλλον, υπό την ιδιότητα της αδελφής του Νικόλα Μεταξά.

Η λίστα συμπληρώνεται από πέντε άλλους υποψήφιους που δεν τους γνωρίζω από κάπου. Αν δεν λανθάνομαι, μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται μια Τουρκάλα, ένας Αρμένιος και ένα Γκρουπ. Όλα τα καλούδια μαζεμένα, λοιπόν! Προβλέπω να σχολιάζω για 10 μέρες από αύριο!

Θα μου πεις, εσύ τι ζόρι τραβάς; “Οι άνθρωποι έγραψαν εκεί ένα τραγούδι, μπήκαν με το σπαθί τους στην τελική δεκάδα, better than nothing!”

Ναι, αλλά με πονάει το ότι this is the best we can get! Όταν ο Ρουβάς φαντάζει πλέον κακή επιλογή δίπλα από τον Andrew Lloyd Webber που στέλνει η Βρεττανία και την Patricia Kaas που στέλνει η Γαλλία, πες μου τι θα κλάσει η Πραξούλλα Γεωργίου και ο Κόκος Κόκου που κατεβαίνουν με τα κυπριακά χρώματα.

Ιδού και η μέχρι στιγμής αγαπημένη μου συμμετοχή, αυτή της Βρετανίας, με την Jade να επιδίδεται σε μια ‘οσκαρική’ ερμηνεία, διασταύρωσης Leona Lewis και Whitney Houston στα καλύτερα τους.



Να μην συμμετάσχουμε; Όχι! Πιστεύω ότι αξίζει η συμμετοχή, μπας και μάθει κανένας ότι υπάρχουμε. Αλλά τουλάχιστον, αφού συμμετέχουμε με τραγωδία-τραγουδιστή, και εφόσον είναι αδύνατον να στέλνουμε από δω και μπρος τη Βίσση και τον Χατζηγιάννη εναλλάξ, τουλάχιστον ας συμμετάσχουμε με κομμάτι αμιγώς λαϊκό, λιτό και απέριττο που θα συγκινήσει εξ αιτίας αυτού, του ελληνικού τού κάλλους! Αντ’ αυτού, να μου το θυμηθείτε ότι αύριο θα βγάλουμε κάλλους στ’ αφτιά με τα χωρκατιλλίκια ολκής που μας επιφυλάσσουν οι διαγωνιζόμενοι! Ψευτό-ροκιές, R&B δευτέρας και τρίτης διαλογής, νερόβραστες μπαλάντες, και ανάλαφρα ποπ τραγούδια που δεν προδιαγράφονται ούτε για καριέρα σε διαφήμιση τσιχλόφουσκας.

Δεν θα βρεθεί ένας μάγκας κάποτε να στείλει ένα ζεϊμπέκικο ή ένα γλυκό χασάπικο να ψαρώσει ο Ευρωπαίος; Η Ευδοκία πέρσι είχε έξυπνο concept αλλά το χάλασε στην εφαρμογή. Αντί για έντεχνο ρεμπέτικο μας προέκυψε Moulin rouge-σκυλάδικο στη συσκευασία του ενός. Ας μη γελιόμαστε! Με τσιφτετέλι κέρδισε η Τουρκία, με Κρητική λύρα η Παπαρίζου, με φλαμέγκο επιβιώνει η Ισπανία, με fado είδε για πρώτη φορά τελικό πέρσι η Πορτογαλία! Γιατί ο Κυπραίος νομίζει ότι είναι απόγονος του Justin Timberlake και επιστρατεύει το βλάχο-ποπ / ροκ, εγώ αδυνατώ να το καταλάβω!

Είχαμε και στο χωριό μας R&B; Έτσι την έπαθε και η Ευρυδίκη το ’07. Ενώ είχε ένα εξαίρετο τραγούδι παραγωγής, το θυσίασε στον βωμό των γαλλικών. Δεν έπεισε ούτε καν εμάς! Οι Γαλλόφωνοι προφανώς το είδαν τόσο συμπαθητικά, όσο θα βλέπαμε και εμείς έναν Ισλανδό να ερμηνεύει το «Ψυντρί Βασιλιτζιά μου, τζιαι μαντζουράνα μου!» Μία είναι η λύση: Πα-ρά-δο-ση! Επενδύστε σ’ αυτήν -άμα την ξεθάψετε- και θα με θυμηθείτε! Δεν υπονοώ να στείλουμε βρακάδες και την Κυριακού Πελαγία, αλλά χρειαζόμαστε τραγούδι «λαϊκό-έντεχνο» για να πάμε τελικό σαν Κύπρος.


Αλλαγή ύφους:

Οι κυπριακοί τελικοί της Γιουροβίζιον μπορεί να σε κάνουν να ντρέπεσαι για την καταγωγή σου, αλλά έχουν και τη συγκινητική πλευρά τους! Ο παπάς μου άμα τύχει να κάτσει μαζί μου στην τηλεόραση να δούμε τελικό επιλογής χαμογελά και λέει: «Αυτό το κιτς, εφόσον δεν μπορείς να το νικήσεις, πρέπει να το αγαπήσεις!» Εν μέρει συμφωνώ. Ποιος δεν λάτρεψε τον Αναστάζιο με το «Μιλάς πολύ», τον Andy Paul, τα βαρέλια του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου με τους λεκιασμένους καθρέφτες, την Ελπίδα το ‘86 που θύμιζε τη Βλαχοπούλου στο «η θεία μου η χίπισσα» και το νεόνυμφο ζεύγος Πολυμέρη – Σαββιδάκη στο «Απόψε ας βρεθούμε;»

Δεν θέλεις να τους αγκαλιάσεις και να τους φιλήσεις όλους αυτούς για την συμβολή τους στο trash στερέωμα; Οι περισσότεροι εξ’ αυτών ανήχθησαν στο πάνθεον του κιτς όπως και οι βιντεοταινίες του Στάθη Ψάλτη στα ‘80ς. Και δεν μπορείς παρά να τα λατρέψεις γι’ αυτό.

Θέλω όμως να τρέφω μια κρυφή ελπίδα, ότι όλα τα προ-αναφερθέντα τσίρκουλα παρουσιάστηκαν επίτηδες καθ’ αυτόν τον τρόπο για να κανιβαλίσουν τον διαγωνισμό. Όπως έκαναν οι Lordi. Που ήταν γκροτέσκο ως fashion statement και όχι επειδή όντως πίστευαν ότι αυτό το «πράμα» θα κερδίσει ψήφους! Εν πάση περιπτώσει, «η αγάπη ακόμα ζει και ας μην είδε άσπρη μέρα!»

Σας αφήνω με ένα ποτπουρί από 3 τραγούδια που διαγωνίστηκαν το 1997 και το 2008 αντίστοιχα, για να δείτε ακριβώς τι αποκηρύσσω.

Αν τα εν λόγω τραγούδια παρουσιάζονταν σε πρόγραμμα με παρουσιάστρια την Αννίτα Πάνια, τότε όλοι θα μιλούσαν για την αδράνεια της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης. Όταν παρουσιάζονται από την Μαρίνα Μαλένη και τον Χάματσο, καθηλώνεται όλη η Κύπρος στην τηλεόραση και η εκπομπή παίρνει διαστάσεις «εθνικού τελικού!» (Για τον Χάματσο δεν παίρνω κι’ όρκο). Και μην μου πείτε ότι αυτός ο πάτος δικαιολογείται επειδή συνέβη παλιότερα. Για 10 χρόνια πριν μιλούμε! Ήμουν σχεδόν ενήλικας! Κι όμως θα το δεις, το μεγαλύτερο σουξέ της εποχής, τα γράψανε αγάπη μου αυτοί!
Σε 20 χρόνια θα τα νοσταλγούμε κι αυτά με γλυκές αναμνήσεις.

Σε μελλοντική ανάρτηση θα αναλύσουμε το κεφάλαιο «Κυπριακό Βίντεο Κλιπ για την Ευρώπη: Σκέψεις και Προβληματισμοί!»