Interview with a Vampire

Μόλις έγινα μάρτυς ενός κωμικοτραγικού γεγονότος!

 

Ήρθε στο γραφείο κόσμος για interview με τη συνοδεία της μανούλας του! Κύπρος 2008! Ξεπροβάλλουν στην είσοδο δυο γυναίκες και νόμισα πως επρόκειτο για πλασιέ. Πίστεψα πως ήρθαν για επίδειξη τάπερ! Ύστερα μου αποκάλυψαν πως οι δυο κοπέλες ήταν μάνα και κόρη και ήρθαν για την πρόσληψη της δεύτερης! Έμεινα άναυδος!

 

Αυτά να βλέπω εγώ, που όταν πήγα για συνέντευξη πήγα και αγόρασα και καινούριο κοστούμι!

 

Ήταν ήπιες οι αντιδράσεις για το συμβάν. Ρώτησα από δω και από κει, και έμαθα πως το φαινόμενο είναι σύνηθες. Το ανέφερα και σε φίλους που δουλεύουν σε άλλους τομείς και μου επιβεβαίωσαν πως πάρα πολλές κοπελίτσες πάνε στη συνέντευξη συνοδευόμενες από τον πατέρα τους! Oh daddy cool! Τι εντύπωση δημιουργείς κυρία μου όταν εμφανίζεσαι μετά του κηδεμόνα σου στη συνέντευξη; Ότι στην πρώτη στραβή θα κλάψεις, θα επικαλεστείς θείους και δαίμονες και θα πας σπίτι σου να τρίψεις κάνα βρακί!

 

Με ποια αποφασιστικότητα, ποιο δυναμισμό και με ποια αυτοπεποίθηση διεκδικείς θέση εργασίας όταν κουβαλάς μαζί σου το μισό σου σόι για εμψύχωση; Και στα καλλιστεία να πας κορίτσι μου, μόνη σου θα πρέπει να απαντήσεις στις ερωτήσεις της κριτικής επιτροπής!

 

Στη συνέντευξη καλείσαι να ξεδιπλώσεις την προσωπικότητα σου. Να πείσεις για τις ικανότητες σου, για το ζήλο με τον οποίο θα αφοσιωθείς στην δουλειά σου. Η μάνα σου τι ρόλο θα παίζει; Θα ξετυλίγει το κουβάρι και θα λέει πόσο προκομμένη ήσουνα μικρή που έπαιζες τις κουμπάρες με τις ξαδέλφες σου;

 

Αχ, αυτό το διαβολεμένο το ένστικτο μου! Καλά έκανα κάποτε εγώ, και όποτε γνώριζα μια γκόμενα της έπαιρνα συνέντευξη για να δω κατά πόσο αξίζει μια θέση στην καρδιά μου. Οι μισές δεν σταύρωναν απάντηση! Εξ ου και η θέση κενή εδώ και καιρό.

 

Βάζεις τη γκόμενα απέναντι σου, την κερνάς καφέ, τη ρωτάς απλά υπαρξιακά ερωτήματα και αυτή σε κερνά φαρμάκι! Κοιτάζει αποσβολωμένη. Σα να μην της πέρασαν ποτέ απ’ το μυαλό αυτά τα ερωτήματα. Για παράδειγμα, την ρωτάς για ποιό λόγο θεωρεί τη ζωή της επιτυχημένη, και αυτή χάσκει. Την ρωτάς για ποιό ιδανικό της θα πέθαινε και νομίζει πως την ρωτάς για την 25^η Μαρτίου. Την ρωτάς για τη μεγαλύτερη αποτυχία της ζωής της και δεν μπορεί να εντοπίσει καμία.

 

Συνειδητοποιημένα άτομα! Εδώ που τα λέμε, τι περιμένω να μου απαντήσει η κακομοίρα; Πως «η μεγαλύτερη μου αποτυχία ήταν μια φούστα που προέκυψε πιο μακριά από το κανονικό και δεν συνδυαζόταν εύκολα με τα μοβ μου τα παπούτσια;» Προτιμότερη η σιωπή!

 

Αλλά ναι, με θλίβει που ο μέσος άνθρωπος –γιατί δεν θεωρώ πως μόνο οι γυναίκες είναι αλλού γι’ αλλού- δεν έκατσε να σκεφτεί. Δεν έκατσε να προσδιορίσει τι εκπροσωπεί, τι θέλει να κατακτήσει, με ποιες επιτυχίες θα θεωρήσει πως είναι πλήρης, ποια ελαττώματα του θέλει να καταπολεμήσει. Να κάνει μια λίστα τέλος πάντων με όλα αυτά που φοβάται. Τίποτα!

 

Εύχομαι στο επόμενο ραντεβού με γκόμενα να έρθει μαζί της και η μάνα της. Στο κάτω-κάτω αφού η γριά η κότα έχει το ζουμί, μπορεί να έχει να μας πει και κάτι πιο ενδιαφέρον. Άσε που ώρες-ώρες πάει ένα milf-έϊγ.

 

Τέλος πάντων. Οι συνάδελφοι εδώ μου εξιστόρησαν άλλη μια ιστορία για γέλια. Μια φορά ήρθε ένα παιδί για συνέντευξη και έφερε μαζί του και έναν φίλο του. «Τι θα κάνουμε τον φίλο σου παιδί μου;» Τον ρώτησε το panel. «Βασικά, εγώ τελικά δεν ενδιαφέρομαι για τη θέση, γι’ αυτό έφερα ένα φίλο μου, μήπως σας κάνει αυτός!»

Τι να πεις!