Θυμάμαι όταν πήγα στρατό που έβλεπα διάφορους συμμαθητές μου σε όρια παραφροσύνης να περιφέρονται άσκοπα εντός του Κέντρου Νεοσυλλέκτων. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν μαθητές του 19 (εγώ ήμουν του 16 και πολύ είπα), δεν μπορούσαν να συνηθίσουν την πειθαρχία. Κρατούσαν μια καραβάνα και ένα κουτάλι και το βάραγαν πρωί-μεσημέρι-βράδυ, για πλάκα. Έτοιμοι για το ψυχιατρείο.
Ε, κάπως έτσι είμαι και εγώ αυτή την εποχή. Έτοιμος να αρπάξω ένα σίδερο και να το χτυπώ όπου βρω. Και στο κεφάλι μου πάνω. Εν ανάγκη να λέω και τα κάλαντα. Βρήκα ένα βίντεο ενδεικτικό. Παλιό, διαχρονικό. Αχ…Για μια γκόμενα και ένα boy band ζούμε.
Παρεμπιπτόντως, έχουμε και σοβαρές στιγμές…κάποτε. Μην βλέπετε εδώ που είμαστε ένα βήμα πριν το ίδρυμα. (Για να μην μας παρεξηγήσετε δηλαδή)
1 σχόλιο:
HAhahaha!!!
Malaka me ekanes na thimitho.....................
Eides ti prepei na kaneis!! na ftiaxeis ena fan site :) kai na vazeis mono video clips dika mas, na ta vlepoume emeis kai na gelame!!!
A
Δημοσίευση σχολίου