Τα Εν Οίκω Εν Δήμω

Ξεκαθαρίζω: Μπορεί από καιρού εις καιρόν να με πιάνουν τα πατριωτικά μου και να υποστηρίζω πως ο μόνος τρόπος επίλυσης του κυπριακού προβλήματος είναι η επανάσταση και ο κλεφτοπόλεμος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως εναγωνιώ να ενταχθώ και πάλι στο δυναμικό της Εθνικής Φθοράς ως έφεδρος και να πειθαρχήσω σε ένα σύστημα στράτευσης όπου ο κάθε αμόρφωτος, άξεστος βοσκός ασκεί το επάγγελμα του αξιωματικού και καταδυναστεύει τα…νιάτα μου (τέλος πάντων). Είμαι φιλοπάτρης, αλλά όχι και μαλάκας! Το διευκρινίζω.

Λοιπόν, ακολουθεί συζήτηση που μου υπογραμμίζει πως επέστρεψα στη γλυκειάν χώρα για τα καλά:

- Μάμμα, σου υπενθυμίζω ότι εγώ δεν απαντώ το σταθερό τηλέφωνο γιατί μπορεί να με ψάχνει ο στρατός. Μόνο το κινητό μου θα απαντώ. Επίσης σου υπενθυμίζω ότι πρέπει πάντα να ρωτάς ποιος με ζητεί, ούτως ώστε στη περίπτωση που με ψάχνει το χακί να προφασιστείς απουσία μου εις τα εξωτερικά.
- Το ξέρω γιε μου, αλλά μου είπαν οι φιλενάδες μου ότι αν καταλάβουν πως λέω ψέματα θα πάω φυλάκα!
- Ε, τι πειράζει να πας και λίγο φυλακή για το σπλάχνο σου; Εδώ τόσες θυσίες έκανες για μας!
- Ε, ναι, μια φυλακή πάνω, μια φυλακή κάτω… Τι είναι για μια μάνα;
- Πρόσεξε κακομοίρα μου! Όλα τα έχω στο κεφάλι μου, μην το έχω και αυτό!
- Άκου γιε μου! Αν τηλεφωνήσουν και σε ψάχνουν εγώ θα πω ότι δεν ξέρω που είσαι!
- !!! Μα τι μου λες !!! Και θα σε συλλυπηθούν ενόμισες! Το θέμα είναι ότι βρίσκομαι στη χώρα. Πατώ σε ματωμένο χώμα! Άμα τους πεις τέτοια μαλακία θα σου πουν: ‘Άμα τον βρείτε κυρία μου, πέστε του να περάσει και από το αστυνομικό τμήμα να παραλάβει το φύλλο πορείας!’
- Χμ. Έχεις δίκαιο…(Σκέφτεται λίγο, διακόπτει το σφουγγάρισμα). Άκου! Αν με ρωτήσουν που είσαι, εγώ θα πω ότι καυγαδίσαμε, πήρες μια βαλίτσα, την γέμισες πράματα και έφυγες και έκτοτε δεν σε ξαναείδαμε!
- Πφφφ! Χαχαχαχα! Κόρη μου!
- Ε, δεν με κόφτει, να πας στρατό και να σκάσεις.
- Ε, θα πάω και θα σκάσω! Άσε μας!