Καφεΐνη

Διανύουμε τις μέρες του καφέ!

Επιστρέφοντας απ’ τα ξένα επιβάλλεται να δούμε όλους μας τους φίλους και γνωστούς μετά συνοδεία καφέ. Τρεις καφέδες τη μέρα, δεν μας πέφτουν και λίγοι, έτσι; Με βάρδιες τους βλέπουμε, μοιράζομαι μεταξύ Στασικράτους και Μακαρίου και εξανεμίζομαι μεταξύ Costa και Starbucks. Σκεφτόμουν προ ολίγου πως υπάρχουν διάφορα είδη καφέ:

-Ο καφές φαρμάκι. Τον πίνουμε με δέκα καλαμάκια. Είναι ο καφές της παρηγοριάς, τον οποίο πίνεις για να ξεχάσεις αυτά που ακούς, πίνεις για να ξεχάσεις πόσο μισείς τους ανθρώπους. Τον πίνεις ενώ ακούς τον άλλο να σου λέει τα ανήκουστα, με τα δικά σου μάτια θολωμένα να ατενίζουν το πραλίνα να χαχανίζει αμέριμνο σε slow motion. Είναι ο καφές της χυλόπιτας, είναι ο καφές που σου κάθεται στο λαιμό, είναι ο «έτσι όπως καίει στα χείλια μου ο καφές μου, θέλω να καείς που πήρες τις χαρές μου!»

-Ο καφές-πορτοκαλάδα. Είναι η πορτοκαλάδα που πίνεις με πρόσωπο που συμπαθείς και αγαπάς και μαζί τού μόνο έναν φρέσκο δροσερό χυμό μπορείς να μοιραστείς, καθώς συνδυάζεις όλες σου τις αισθήσεις στο μέγιστο. Επομένως, καφές δεν ενδύκνειται. Να την βλέπεις να χαμογελά και ρουφώντας τα bits του πορτοκαλιού να νομίζεις πως ρουφάς τα δικά της!

-Ο «δεν-αξίζεις-τον-καφέ-σου.» Είναι ο καφές που πίνεις με παρέα και τον τελειώνεις μάνι-μάνι, διότι έχεις και δουλειές. Τον καφέ αυτό συνήθως τον πίνεις επειδή πρέπει. Με άτομο που βαριέσαι αλλά που παλιότερα μοιραστήκατε κάποιες καλές στιγμές και οφείλεις να κρατάς τα προσχήματα. Είναι ο καφές που κερνάς σε γκόμενα που δεν σου κάθεται και δεν αξίζει ούτε το κέρασμα. Είναι ο καφές που πίνεις με άτομο φαφλατά, που σου βασανίζει τον έρωτα. Είναι ο καφές που πίνεις με τον κολλητό σου που σε παίρνει με το ζόρι μαζί του, με παρέα που και αυτός κατά βάθος βαριέται. Τέτοιους καφέδες,

όσους θέλεις!

- Ο πρωϊνός καφές! (Α, καλό!)