Μια Τελετή Λήξης Που Ήθελε Να Ήταν Τελετή Έναρξης

Οι Γάλλοι τα έφτιαξαν ολίγον τι ανάποδα.

Τα πανανθρώπινα μηνύματα που έστειλαν μέσω της τελετής λήξης είναι μηνύματα που θα έπρεπε να είχαμε δει στην τελετή έναρξης. Και το πάρτι που είδαμε στην έναρξη έπρεπε να είναι το κλείσιμο στη λήξη. Τι να πει κανείς, όμως; Εγώ χθες όλη νύχτα μνημόνευα και πάλι το 2004. Σαν το 2004 τίποτα!

Πλην της συγκινητικής στιγμής που ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος και η ελληνική σημαία φώτισε το στάδιο μέσω του χρυσού, αγκαθωτού όντος που συμβόλιζε τον ήλιο, δεν βρήκα κάτι άλλο να μου βγει το μάτι. Μου άρεσε πολύ η συμφωνική ορχήστρα που στήθηκε στο στάδιο, ήταν άρτια. Αλλά ως εκεί. 

Οι ολυμπιακοί κύκλοι οι οποίοι σχηματίστηκαν από τους ακροβάτες ήταν πρόχειροι. Σας ορκίζομαι ότι στα παιχνίδια χωρίς σύνορα του 1996 στο Τορίνο είχαν παρόμοιο παιχνίδι και για τα δεδομένα του 1996 ήταν και πιο προχωρημένο από το χθεσινό. Οι ακροβάτες κι αυτοί «λίγοι» και άτολμοι σου έδιναν την εντύπωση ότι κώλωσαν να κάνουν το πραγματικό τους πρόγραμμα λόγω κακών μέτρων ασφαλείας.

Το αιωρούμενο πιάνο με τον πιανίστα σου έδινε την εντύπωση ότι θα γκρεμοτσακιστεί από στιγμή σε στιγμή. Ακόμη και στην Αθήνα το 2004 οι τόνοι γύψου που κρεμμάστηκαν για να συμβολίσουν τις Κυκλάδες είχαν καλύτερο συντονισμό και ταλάντωση.

Τα βάθρα που σχημάτιζαν τις πέντε ηπείρους θα μπορούσαν να ήταν σκηνικά του ΘΟΚ για κάποιο αρχαίο δράμα στο Αμφιθέατρο Σχολής Τυφλών. Όχι, ευτυχώς που δεν κέρδισε ο Σλιμάν τη Γιουροβίζιον φέτος, θα έστηναν άθλιο Διαγωνισμό οι Γάλλοι του χρόνου αν κρίνω από όλα όσα είδα.

Τις δε αμερικανιές με τον Τομ Κρουζ και την είσοδο α λα Mission Impossible ας μην τα σχολιάσω και ας τα χρεώσω μόνο στους Αμερικάνους. Ο πατέρας μου έλεγε ότι Ολυμπιακοί και Αμερική δεν έχουν τίποτε κοινό. Τον θυμάμαι να βλέπει την τελετή έναρξης των Αγώνων στην Ατλάντα και να τους βρίζει: «Αν δεν είχαν την Κόκα Κόλα σιγά μην τους έδιναν την Ολυμπιάδα». Μάλιστα, εκείνη την εποχή για να «τιμωρήσει» τους Αμερικάνους που μας έκλεψαν την ανάθεση μέσα απ’ τα χέρια σταμάτησε να πίνει Κόκα Κόλα για να επηρεάσει τις πωλήσεις τους. Αχ, ωραία χρόνια!

Η τελετή λήξης έκλεισε με το My Way του Φρανκ Σινάτρα. Ώρες ώρες ένιωθες ότι βλέπεις κάτι από interval act της Γιουροβίζιον και πρωτοχρονιάτικο σόου της ΕΡΤ τη δεκαετία του ’80.

Δεν πειράζει. Τουλάχιστον ήταν μια τελετή λήξης χωρίς woke αναφορές. Κάτι είναι και αυτό. Να του πήγε του διαταραγμένου σκηνοθέτη μετά τις αντιδράσεις. Δεν τόλμησε να αφήσει το παραμικρό υπονοούμενο.

Το φχαριστήθηκα.

Δεν προσδοκώ ούτε τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες, ούτε τους Ολυμπιακούς του Μπρισμπέιν. Ξέρω από τώρα τι θα δω. Ας ελπίσουμε οι επόμενοι, του 2036 να πάνε σε μια πιο ενδιαφέρουσα χώρα. 

[ΥΓ: Άθλιοι οι δημοσιογράφοι του ΡΙΚ που κάλυψαν την εκδήλωση. "Μνημειώδης έργο" είπε ο ένας. Ούτε Ελληνικά να μιλήσουν δεν είναι άξιοι, μου θέλουν να καλύψουν και παγκόσμιες εκδηλώσεις. Αμόρφωτοι και χωριάτες. Ο πατέρας μου έβλεπε τα πάντα από την ΕΡΤ και τον έβρισκα υπερβολικό. Δυστυχώς, από Ολυμπιακούς μέχρι Γιουροβίζιον, το καλύτερο που έχει να κάνει ένας τηλεθεατής απόφοιτος Δημοτικού είναι να τα δει online χωρίς κυπριακό σχόλιο].