Όλοι Οι Καιροί Σκύβουν Πάνω Από Τον Παρθενώνα

Πες μου εσύ αν έχεις ακούσει άλλο λαό επί της Γης να συζητά και να τσακώνεται κατά πόσον του ανήκει η πολιτιστική του κληρονομιά!

Έχει από προχθές που έγινε το «ματζορομίνορο» με την ακύρωση της συνάντησης του Μητσοτάκη με εκείνον τον Ινδό που προΐσταται του House of Commons, του Σανούκ, πώς τον λένε, που σφάζονται οι Έλληνες μεταξύ τους για τα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Μάρμαρα, γλυπτά, όπως θέλετε πείτε τα! Τα συμπαρομαρτούντα του, τέλος πάντων. Που είναι κομμάτι του, κομμάτι μας, και τα θέλουμε πίσω!

Υπάρχει μία πολύ συγκεκριμένη μερίδα Ελλήνων που εκνευρίζεται με το θέμα της επιστροφής τους. Δεν ξέρω γιατί τους ανεβαίνει η πίεση κάθε φορά που έρχεται το θέμα στην επικαιρότητα. Λίγα τους πέφτουν; Κάποτε ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα έχει πιο σοβαρά προβλήματα, ενώ προχθές διάβαζα να διαδίδουν ότι η Ακρόπολη είναι ούτως ή άλλως παγκόσμιο μνημείο και δεν μας ανήκει για να το θεωρούμε δικό μας και να απαιτούμε επιστροφή του οποιουδήποτε.

Αυτή η κατάντια δεν ξέρω πώς καταπολεμείται.

Σε τι να απαντήσεις σοβαρά στα πιο πάνω; Ξέρετε εσείς άλλον λαό που έχει τέτοια διλήμματα; Απορώ δηλαδή. Τσακώνονται οι Ιταλοί αν τους ανήκει το Κολοσσαίο; Τσακώνονται οι Ισπανοί αν τους ανήκει η Σαγκράδα Φαμίλια; Ή μήπως υπάρχουν Ιταλοί που λένε «ωραίο το Κολοσσαίο, αλλά ανήκει και στους Έλληνες και στους Πακιστανούς και στους Αυστραλούς εξίσου!»

Κατ’ αρχάς το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Μπορεί κάτι να σου ανήκει και ταυτόχρονα να είναι τόσο σημαντικό που να ανήκει στον κόσμο όλο. Όπως ένα σύγγραμμα, όπως ένα τραγούδι. Τα «Παιδιά του Πειραιά» ανήκουν στον Χατζιδάκι, ανήκει και στον κόσμο όλο που τ’ ακούει και ευφραίνεται. Δεν αποκλείει το ένα το άλλο.

Άλλο η κυριότητα του μνημείου, άλλο το ποιος το χαίρεται. Γιατί δεν μπορεί να το κατανοήσει αυτό ο μέσος νους, δεν μπορώ να σας πληροφορήσω!

Εξάλλου, ποιος το πληρώνει το μνημείο; Ο κάτοικος της Μοζαμβίκης; Οι Έλληνες το συντηρούν, στους Έλληνες ανήκει, αει στο διάολο από κει χάμου που κάθομαι και συζητώ τα αυτονόητα με τα ανόητα!

Είναι τα μάρμαρα του Παρθενώνα το μείζον θέμα της ελληνικής πολιτικής αυτή τη στιγμή; Ναι είναι. Γιατί όλα τα δεινά μας απ’ αυτή την ιστορική απομάκρυνση και απαξίωση ξεκινούν. Τα χάλια του ο Έλληνας τα έχει επειδή απομακρύνθηκε από τα αρχαία του. Αν ο Έλληνας μπορούσε να εκτιμήσει αυτό το κάλλος, αυτό τον ιστορικό πλούτο, θα σήμαινε ότι έχει και την ικανότητα να υπερπηδήσει και τα πιο εύπεπτα που τον ταλανίζουν σήμερα. Έτσι δεν θα έλεγε «η Ελλάδα έχει πιο σοβαρά προβλήματα». Τα προβλήματα της Ελλάδος πηγάζουν από την ιστορική λήθη. Λαός που ξεπουλά Μακεδονίες, Κύπρους, και που θεωρεί τα γλυπτά του Παρθενώνα ζήτημα παράταιρο και «εθνικιστικό» του αξίζει να υποφέρει. Του αξίζει φρικτό τέλος. Όταν το πνευματικό επίπεδο ανυψωθεί, θα υπάρξει και ευρύτερη βελτίωση της καθημερινότητας του. Ψιλά γράμματα όλα αυτά βέβαια.

Διάβαζα στο τουίτερ προχθές ένα αρχιδάκι που έγραφε: «καλώς ο Βρεττανός ακύρωσε το μίτινγκ με τον Μητσοτάκη. Υπάρχουν πρωτόκολλα ως προς το τι θα συζητηθεί σε κάθε συνάντηση και ο Έλλην πρωθυπουργός δεν τα τήρησε με τις δηλώσεις του στην εκπομπή του BBC».  Για τέτοιους βλάκες μιλάμε. Που καλύτερη διαφήμιση από τον ντόρο που ακολούθησε της ακύρωσης της συνάντησης δεν θα μπορούσε κανένας να διανοηθεί.

Αν δεν απαλλαγούμε από αυτού του είδους σχολών σκέψεις, δεν υπάρχει μέλλον!