Σήμερα το απόγευμα είχα πολύ ελεύθερο χρόνο. Κι όταν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο μελαγχολώ. Έκατσα στο κομπιούτερ και έπαιξα κάποια playlists από την ηλικία των 20-29. Τα τραγούδια αυτά τα θεωρώ πολύ πρόσφατα, αλλά μόνο όταν τα βλέπω στις χρονολογικές μου λίστες συνειδητοποιώ ότι πέρασαν περισσότερα από 20 χρόνια έκτοτε.
Σκόρπιες σκέψεις.
Αν ζούσαμε στη δεκαετία του ’90, θα ήταν πολύ δύσκολο να αναβιώνουν τα τραγούδια της νιότης μας. Δεν θα υπήρχε πιθανότατα μέσο να τα παίξει. Θυμάμαι κάποτε τον πατέρα μου που μου χάρισε τα βινύλια του και μου είπε «αυτά τα τραγούδια δεν θα ξαναπαίξουν» και ήταν γεμάτα τα μάτια του. Δεν ήξερε ότι στον καιρό της ψηφιοποίησης θα παίζουν όλα σαν να κυκλοφόρησαν σήμερα και δεν θα είχε σημασία αν επρόκειτο για τραγούδια των δεκαετιών ’60 και ’70.
Εγώ τώρα κάθομαι και ακούω τραγούδια από τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια του 2004 στα οποία επιστρέφαμε από τις σπουδές μας και δεν είχαμε την παραμικρή σκοτούρα στο κεφάλι, και το μόνο που μας ένοιαζε ήταν το τι ώρα θα βγούμε και πού θα πάμε. Κι όμως τα ακούω σήμερα κανονικά, που είμαι 41+ χωρίς να αισθάνομαι τη χρονική απόσταση.
Το 1999 μπορούσες να ρωτήσεις κάποιον αν ξέρει το τάδε τραγούδι που είχε κυκλοφορήσει 10 χρόνια πριν, και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα το θυμόταν. Από την κασέτα στο cd η μετάβαση δεν άφηνε πολλά περιθώρια επιβίωσης των τραγουδιών. Τώρα όμως γίνεται και είναι όλα ζωντανά, και δεν έχει σημασία αν έχουμε 2022, σημασία έχει ότι μπορούμε να ακούμε τραγούδια του 1922 σαν να είναι τώρα.
Αλλά δεν είναι! Και αυτό με μελαγχολεί. Είμαι ένας 25αρης στο σώμα ενός 42αρη. Υπέροχο και τρομακτικό ταυτόχρονα.
Έχω καιρό να μπω να σας γράψω. Δεν έχω και τίποτα να πω. Κάποτε νευριάζω και θέλω να εκτονωθώ με την επικαιρότητα αλλά μετά σκέφτομαι ότι δεν αξίζει τον κόπο. Βαριέμαι και να γράψω. Δεν κάνω τίποτα όλη μέρα, πέραν του ότι βρίσκομαι σπίτι και χαίρομαι την οικογένειά μου. Βλέπω σειρές, διαβάζω βιβλία, κάνω (πάλι) δίαιτα και απλά περνά ο χρόνος! Α, ναι, ξεκίνησα να γράφω κι ένα μυθιστόρημα, αλλά αν κρίνω από το θεατρικό που γι’ άλλη μια φορά το παράτησα, δεν πιστεύω να καταφέρω να το τελειώσω ούτε αυτό.
Γεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου