Περί Γυναικοκρατίας

Νισάφι με το θέμα έλλειψης γυναικών στη Κυβέρνηση, νισάφι!

Πάνε τώρα δυο μέρες δεν συζητάμε άλλο πράγμα. Γελοίοι άνθρωποι.

Θέλετε γυναίκες στο Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν υπάρχουν αρκετές. Οκέι.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό το ζήτημα δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ ούτε κι αν ακόμα αποκτήσουμε γυναίκα πρόεδρο, έτσι;

Ο μόνος τρόπος να μπουν γυναίκες στις θέσεις των υπουργών, είναι να καταργηθούν οι διορισμοί. Δηλαδή, να υπουργοποιείσαι με εξετάσεις. Γραπτές εξετάσεις.

Οι γυναίκες είναι κατά βάση πιο διαβαστερές και πιο έξυπνες. Το λένε οι στατιστικές. Πετυχαίνουν καλύτερα στις γραπτές εξετάσεις, εξακριβωμένο. Αυτός θα ήταν και ο πιο τίμιος τρόπος να υπουργοποιείται κάποιος χωρίς σ’ αυτή τη χώρα χωρίς να καταντά έρμαιο του εκάστοτε προέδρου.

Σας διαβεβαιώ, επίσης, πως με αυτόν τον τρόπο θα έσφυζε η πολιτική ζωή του τόπου από γυναίκες. Πάρτε για παράδειγμα το Αστυνομικό Σώμα που πλέον αντιμετωπίζει προβλήματα λειψανδρίας, αφού όλοι οι επιτυχόντες στις γραπτές εξετάσεις για εισαγωγή στο Σώμα είναι γυναίκες. Βέβαια εκεί, παρουσιάζονται άλλα προβλήματα, καθώς γνωρίζω από πρώτο χέρι. Πρώτα πάνε και γίνονται αστυνομικίνες, και ύστερα αρνούνται να αντιμετωπίσουν τον υπόκοσμο γιατί φοβούνται, «έχουν παιδιά», «μπορεί κάποιος να τις μουντάρει», αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και ουχί της παρούσης.

Τέρμα οι διορισμοί, ζήτω οι γραπτές εξετάσεις!

Γιατί δεν το εισηγείται καμία αυτό;

Αφενός γιατί αυτές που διψούν για καρέκλα γνωρίζουν και οι ίδιες ότι σε περίπτωση γραπτών εξετάσεων δεν θα έπιαναν ούτε τη βάση (μια ματιά στα ονόματα που ήδη πολιτικοποιούνται αποδεικνύει του λόγου τω αληθές), αφ’ ετέρου, επειδή το ζητούμενο δεν είναι να υπάρξει αξιοκρατία. Αλλά να βολευτούν οι βρωμισμένες των κομμάτων.

Ας βρεθεί ένα αφελές ζώο να εισηγηθεί κατάργηση των διορισμών, και όχι μόνο στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά σε όλα τα οφίκια της Δημοκρατίας κι εγώ θα σταθώ μαζί του να διαδηλώσω.

Αλλά πού;

Το παν είναι να πωρώνουμε τις γυναικούλες ότι δεν εκπροσωπούνται επάξια και να ξεκατινιάζονται στα τουίτερ. Επί του προκειμένου, δηλαδή της αξιοκρατίας στα δημόσια αξιώματα, καμία ουσιαστική συζήτηση.

Συνηθίσαμε.

(Τα περί ισότιμης στρατιωτικής θητείας, ισότιμης άδειας πατρότητος και τα λοιπά, δεν τα συζητώ καν, ξέρουμε όλοι κατά βάθος ότι αποτελούν θέματα γι' ανέκδοτα, καμία δεν τα πιστεύει πραγματικά, και ότι όλα συμβαίνουν για το σούσουρο, και σε δουλειά να βρισκόμαστε).