Ο Μαρίνος Από Την Ορόκληνη

Με ρώτησε μια φίλη γιατί δεν έγραψα τίποτα για την αεροπειρατεία.

Δεν έγραψα γιατί βαριέμαι μέχρι θανάτου να αντιμετωπίσω τις παρθενόπες που θα θεωρήσουν τη διακωμώδηση του γεγονότος ως bullying. Έχετε δει πόσα εξοργισμένα άρθρα ακολούθησαν του επεισοδίου κακίζοντας τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε η «άκαρδη κοινωνία» τη Μαρίνα από την Ορόκληνη;

Να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Συμφωνώ ότι κακώς δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία της συγκεκριμένης κυρίας. Και πολύ κακώς και πολύ χυδαίως χρησιμοποιήθηκε η φωτογραφία της από γνωστό χωρκατο-σάιτ που αναρωτιόταν αν «αυτή η γυναίκα άξιζε την αεροπειρατεία». Αυτά τα θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ.

Αλλά ο χαβαλές στο τουίτερ και στο φέισμπουκ, από πού κι ως πού να ερμηνευθούν ως bullying; Η επικαιρότητα ανέκαθεν ήταν η πηγή της σάτιρας και του κοινωνικού σχολιασμού. Καλώς ή κακώς ακούστηκε ένα όνομα, που για να λέμε και την αλήθεια, για την πλειοψηφία του κόσμου δεν σημαίνει απολύτως τίποτα (θα μπορούσε να ήταν η Μαρικκού που τα Λεύκαρα, ένα αόριστο όνομα από ένα ακόμα πιο αόριστο χωριό, το ίδιο μας κάνει) και εκ πρώτης όψεως φάνηκε ότι εξ αιτίας αυτού έγινε μια αεροπειρατεία. Πιστεύετε ότι θα μπορούσε κάτι τέτοιο να περάσει απαρατήρητο; Θα μπορούσε να περάσει στα ψιλά, και ασχολίαστο; Θα μπορούσε να μην αποτελέσει έμπνευση για σάτιρα; Πόσο αποστειρωμένοι είστε;

Επίσης, για πόσο ακόμα νομίζετε ότι θα ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο θέμα; Το ξεχάσαμε ήδη. Ο εκφοβισμός είναι κάτι που έχει διάρκεια και καταντά εμμονή. Bullying είναι αυτό που κάνει ο Λαζόπουλος στη Ντενίση. Είναι αυτό που έκανε κάποτε ο Πανούσης στον Νταλάρα και τώρα στον Ρέμο. Το να σου κάνουν καζούρα για 24 ώρες επειδή συνδέθηκε το όνομά σου με μια αεροπειρατεία δεν είναι ακριβώς ο ορισμός του bullying. Έτσι λειτουργεί η επικαιρότητα. Καλώς ή κακώς εμπλέκεσαι σε ένα θέμα που τάραξε όλους μας από τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας, αναπόφευκτα θα σου βγάλουν ανέκδοτα. Έτσι λειτουργούν τα ΜΜΕ και το ίντερνετ. Καλωσήρθατε στο σήμερα.

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι το εξής. Αν η Μαρίνα ήταν Μαρίνος, το όνομα του οποίου συνδεόταν με την αεροπειρατεία που διέπραξε μία τρελή Αιγύπτια με την οποία απέκτησε κάποτε 3 παιδιά και η οποία τον χώρισε πριν 20 χρόνια, θα τολμούσε κανένας να θεωρήσει την όλη αντίδραση του κόσμου ως bullying; Φυσικά και όχι. Δεν λέω, το συμβάν σίγουρα θα προξενούσε μία έκπληξη και μία αναστάτωση στον ίδιο, αλλά θα τολμούσε οποιοσδήποτε δημοσιογράφος να ζητήσει από την κυπριακή κοινωνία να σταματήσει το «bullying» απέναντι στον καημένο και βασανισμένο Μαρίνο και να απαιτήσει να του ζητήσει συγγνώμη; Θα ζητούσε ο οποιοσδήποτε κολουμνίστας να διασωθεί η χαμένη αξιοπρέπεια του Μαρίνου; Χμ, δεν νομίζω. Και αυτό γιατί οι χωρκάτες οι Κυπραίοι θεωρούν αυτόματα τη χωρισμένη γυναίκα βασανισμένη, κατατρεγμένη και άξια οίκτου, ενώ τον χωρισμένο άντρα ως «καλό-μαλάκα-να-δούμε-τι-της-έκανε».

Έχω βαρεθεί να ζω σε μία κοινωνία που θεωρεί εκ των προτέρων πως όλες οι κοινωνικές μειονότητες χρήζουν αυτόματα και εξ ορισμού, προστασίας. Πρώτα απ’ όλα δεν πιστεύω στην ύπαρξη των κοινωνικών μειονοτήτων. Ο καθένας είναι ανεξάρτητη, μοναδική προσωπικότητα και ό, τι σπείρει, θερίζει. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα που δεν είναι της παρούσης.

Έχω βαρεθεί φρικτά με όλες αυτές τις μητέρες Τερέζες που επειδή είναι πρώτα απ’ όλα οι ίδιες μίζερες θεωρούν πως πρέπει να μας κάνουν μαθήματα καλής συμπεριφοράς για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούμε «εμείς οι κακοί» που τολμήσαμε να πούμε μία μαλακία παραπάνω για την αεροπειρατεία. Λες και από την ώρα που ξυπνάμε ως την ώρα που κοιμόμαστε πρέπει να στεναχωριόμαστε και να συμπονούμε το κρίμα τους.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι που είναι κρίμα επειδή έτυχε να είναι ό, τι είναι. Υπάρχουν ανάπηροι ας πούμε, που θίγονται όταν τους αντιμετωπίζεις ως «ανάπηρους» γιατί είχαν ακριβώς το ψυχικό σθένος να παλέψουν και να προσαρμόσουν την αναπηρία τους στις απαιτήσεις του σήμερα και να πορεύονται σαν να μη συνέβη τίποτε. Με αυτό ως δεδομένο δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να θεωρηθεί bullying λίγη πλάκα για μια αεροπειρατεία λες και είναι κάνα φαινόμενο, κάποια μάστιγα που συμβαίνει κάθε μέρα, ξέρω γω, και πρέπει να καταπολεμηθεί στη ρίζα του.

Και μην ακούσω τώρα επιχειρήματα του τύπου "δεν ξέρεις τι τράβηξε η συγκεκριμένη κυρία γι αυτό μιλάς" γιατί ακριβώς αυτό είναι το θέμα. Δεν με ενδιαφέρει τι τράβηξε εφόσον είναι προσωπικό της δεδομένο και ούτε εσείς που την υποστηρίζετε δεν θα έπρεπε να το προτάσσετε ως επιχείρημα υπέρ της, εφόσον ιεραρχείτε τη διακριτικότητα πάνω απ' όλα. Εγώ ξέρω ότι ακούστηκε πως έγινε μια αεροπειρατεία για μια γυναίκα, αυτό από μόνο του είναι αστείο, και δικαιούμαι να κάνω χιούμορ. Από εκεί και πέρα, το να το προσαρμόζετε στις ειδικές συνθήκες της συγκεκριμένης γυναίκας ακυρώνει τον σκοπό για τον οποίο την υποστηρίζετε.

Τι κάθομαι και σκάω, λες και θα καταλάβει καμία τίποτα...