Τετέλεσται

Κάτσε και παρακολούθησε το πιο πάνω βίντεο σε παρακαλώ, αν έχεις δηλαδή τη ψυχική δύναμη, και πες μου σε ποιο δευτερόλεπτο ευχήθηκες να ήσουν μέσα στο στούντιο για να της αστράψεις μια μπάτσα μπας και μάθει τι θα πει διάλογος, η φάουσα.

Τι εκνευριστική φωνή, τι πρήξιμο, τι αντιπαθητική, Θεέ μου!

Προσωπικά κάνω ένα εκατομμύριο συνειρμούς ανά λεπτό όταν βλέπω την Κωνσταντοπούλου στην τηλεόραση να ωρύεται. Κατ’ αρχάς, ποιος άντρας βρέθηκε και την πήρε; Τον έκανα google, μην αγχώνεσαι, διάβασα τις απόψεις του και έκτοτε έπαψα να τον λυπάμαι. Ο καθένας παίρνει ό, τι του αξίζει. Δεν πίστευα πάντως ότι θα βρισκόταν άντρας να θέλει να μοιραστεί το κρεβάτι με αυτό το πράμα που δεν σιωπά, δεν σέβεται τον συνομιλητή του, και λέει και αρλούμπες. Νόμιζα ότι το άκρον άωτον ήταν η δική μας η Χαραλαμπίδου, μα μπροστά σ' αυτήν εδώ, η Ειρήνη είναι αρνάκι (#diplis).

Αχ, Ελλάδα μου, πώς κατάντησες έτσι; Με Πρόεδρο Βουλής την Κωνσταντοπούλου και Πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Ποια κατάρα σε βαραίνει, ποια προσευχή εγώ να κάνω για τα κρίματά σου (και για τα χρήματά σου);

Τρελάθηκε ο κόσμος τις τελευταίες μέρες. Και όχι άδικα. Πανικοβλήθηκαν άπαντες και ξεσπούν τα απωθημένα τους σ' όποιον βρεθεί μπροστά τους. Όπως τους ασθενείς που τους ανακοινώνει ο γιατρός ότι είναι ετοιμοθάνατοι και αρχίζει να τους φταίει η νοσοκόμα, ο γιατρός, η μάνα τους που δεν τους πρόσεξε, ο γείτονας που φταρνίστηκε, ένα γατάκι στο απέναντι πεζοδρόμιο που πίνει αμέριμνο το γάλα του. Δεν τους αδικώ. Έτσι αντιδρά πάντα ο μελλοθάνατος. Πανικοβάλλεται και πυροβολεί κατά παντός υπευθύνου. Πλην του εαυτού του, δυστυχώς, που ευθύνεται πάνω από όλους.

Τα τελευταία 24ωρα εγώ τσακώνομαι με Ελλαδίτες που μας βρίζουν στο Facebook επειδή σαν Κύπριοι δεν «σεκοντάραμε» τις θέσεις του Τσίπρα στο eurogroup. Μέχρι και με τον Χάρρυ Κλυνν βρίστηκα, παρόλο που το μετάνιωσα μετά, γιατί αν αναλογιστείς ότι είναι σχεδόν 80 χρονών, δικαίως παραληρεί. Όλα συγκλίνουν στην ψυχολογία του μελλοθάνατου που σου είπα πιο πάνω. Σου ανακοινώνεται ότι έχεις δέκα μέρες ζωής, και απ’ όλη την Ευρώπη σου φταίει η Κύπρος με την απέραντη διαπραγματευτική δύναμη, με τον ακαταμάχητο στρατό και την θωρακισμένη οικονομία που δεν σε υποστηρίζει. Λες και όταν η Κύπρος αιμορραγούσε, τη βοήθησε κανείς ή όταν μέχρι πρόσφατα το Μπαρμπαρός αρμένιζε στις παραλίες μας είδαμε από οποιονδήποτε κάποια βοήθεια.

Κι εδώ που τα λέμε, σε τι ακριβώς να σε υποστηρίξει η Κύπρος, φίλε μου; Αφού άνοιξες την πόρτα, σηκώθηκες και έφυγες πριν τελειώσει η διαπραγμάτευση. Τι αίτημα υποβάλατε για να σας υποστηρίξουμε; Σάμπως και ξέρετε να μας πείτε; Εδώ καλά-καλά, δεν ξέρετε για ποιο λόγο θα κάνετε δημοψήφισμα την Κυριακή. Αλλά, έτσι είναι,  όποιος δεν μπορεί να δέρει τον γάιδαρο, δέρνει το σαμάρι.

Εγώ έχω συμβιβαστεί με τη μοίρα του Έλληνα δευτέρας διαλογής. Έτσι μεγαλώσαμε στην Κύπρο, τουλάχιστον στο σπίτι μου, και δεν παρεξηγώ. Αγαπούσαμε την Ελλάδα δίχως άλλο, παρόλο που ξέραμε ότι ως Έλληνες της Κύπρου θα ήμασταν πάντα στον πάγκο, στο φτύσιμο, στο περίμενε. Χαλάλι. Δεν με πείραξε ποτέ, ήξερα το τίμημα. Η αγάπη ήταν απέραντη προς τα ελληνικά γράμματα και την ελληνική κουλτούρα που μπορούσα να υπομένω τον ρόλο του κομπάρσου. Αλλά τώρα, να τα έχετε κάνει μουνί και να σας φταίει η Κύπρος επειδή αδυνατείτε να μουντζώσετε τους εαυτούς σας, παραπάει. Διάβασα χτες το στάτους μιας κακογαμημένης καριόλας που αναρωτιόταν αν οι Κύπριοι είναι Τούρκοι και γι αυτό δεν υποστήριξαν την Ελλάδα στο eurogroup και έγινα… Τούρκος! Να παραληρεί η μάνα και να φταίει το παιδί της για τα δικά της λάθη είναι χυδαίο.

Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι όλα ανάγονται στη ψυχολογία του μελλοθάνατου που προσπαθεί να εξοικειωθεί με το "Τετέλεσται" και να μην το παίρνω προσωπικά. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Αλλά προσπαθώ.

Όπως και να έχει, για να φτάσαμε σ’ αυτή την κατάντια, να φταίει ο Έλληνας τον  Έλληνα - Κύπριο, φανερώνει τεράστια απωθημένα, τεράστια κόμπλεξ, και ότι η μπόρα τώρα έρχεται. Αλλά Τσίπρα θέλατε, Κωνσταντοπούλου θέλατε, Βαρουφάκη θέλατε…  your shit, not ours, που λέμε και στην Τσίπρον!