Υποδεχόμενος Το '15 Δυο Μέρες Πριν

Για μένα το 2015 μπήκε χθες βράδυ, στη Βίσση και τον Ρέμο.

Παρόλο που ξεκίνησα να πάω να τους δω για τρίτη φορά και οι προσδοκίες μου ήταν μειωμένες, αφού ήξερα απ’ έξω κι ανακατωτά το πρόγραμμα, εντούτοις απογειώθηκα σαν πυροτέχνημα και μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι τα €60 που έδωσα, έπιασαν πέρα για πέρα, τόπο.

Μα με απογειώνει η Άννα Βίσση, αγαπητέ μου, πλέον και σε προσωπικό επίπεδο. Γύρω στο μέσο του προγράμματος άδειασε ένα μπροστινό τραπέζι. Η κουμπάρα μας που έτυχε να κάθεται εκεί, και την ευχαριστώ κι από εδώ δημοσίως (επάξια επελέγης να μας παντρέψεις), μου έστειλε μήνυμα να μετακομίσω μπροστά συν γυναιξί και τέκνοις ώστε να έχω καλύτερη οπτική. Με το που ξεπροβάλλω μπροστά, με πιάνει το μάτι της Άννας από τη σκηνή, και ενώ τραγουδούσε διέκοψε για να με αναγγείλει: «Έχουμε και τον κύριο Βέλα μαζί μας απόψε! Γεια σου Βέλα!»

Άναψαν τα φώτα, πέσαν όλα πάνω μου, της έστειλα το μεγαλύτερο και το πιο σβουρηχτό φιλί του κόσμου και έκατσα να την απολαύσω.

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευτυχής αισθάνθηκα. Όπως έγραψα εδώ πολλές φορές, αισθάνθηκα αυτοκράτωρ με τα όλα μου, αναγνωρισμένος με βούλα της βασίλισσας, είχα ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά, και από εκείνο το σημείο και έπειτα ξεκίνησε μία πνευματική επικοινωνία μαζί της, αφού κάναμε άπειρες φορές eye contact και ένιωσα να μου «αφιερώνει» τους στίχους των τραγουδιών της.

Το καλύτερο βέβαια, ήταν άλλο. Όταν έλεγε τα ‘Εκατομμύρια’ που είναι και ένα από τα 5 πιο αγαπημένα μου τραγούδια της, με πρόσεξε πόσο πολύ χτυπιόμουν από κάτω και γύρισε και μου τραγούδησε τους στίχους ως εξής:

«Βέλα, εκατομμύρια φορές κι αν προσπαθήσεις, αυτό που ζήσαμε στο Παττίχειο, δεν θα το ξαναζήσεις!»

Μα, την αγαπώ! Η γυναίκα είναι μάγκας, «τσιάκκος», και όποιο άλλο επίθετο σε υπερθετικό βαθμό μπορείς να φανταστείς.

Κατά τα άλλα, να σου πω ότι η διοργάνωση του Χίλτον ήταν ένα αίσχος, η όλη ατμόσφαιρα παρέπεμπε σε πρωτοχρονιάτικη δεξίωση σε ανάκτορο του Βουκουρεστίου επί Τσαουσέσκου. Τα γκαρσόνια ήταν άθλια, όλοι αλλοδαποί με τους οποίους μετά βίας μπορούσαμε να συνεννοηθούμε και να τους αναγκάσουμε να μας εξυπηρετήσουν, ενώ το χειρότερο από όλα, επέτρεπαν το κάπνισμα εντός της αιθούσης. Κι αν ακόμα το παραβλέψω κι αυτό χάριν εορτών και του κλασικού μικροαστικού επιχειρήματος «είναι γιορτές, αφήστε τον κόσμο να διασκεδάσει» (λες κι αν δεν καπνίσει ο Κύπριος δεν υφίσταται διασκέδαση, μη χέσω), θεωρώ απαράδεκτο το ότι υπήρχαν μοντέλα που πηγαινοέρχονταν μέσα στην αίθουσα διαφημίζοντας και πουλώντας σχετική μάρκα τσιγάρων.

-          «Από πότε επιτρέπεται το κάπνισμα εδώ μέσα;» ρωτήσαμε.

-          «Απόψε, ειδικά, νομίζω επιτρέπεται!» είπε χαμογελώντας η μοντέλα.

-     «Μπα; Ψήφισε Νόμο η βουλή να επιτρέπεται το κάπνισμα εντός του Χίλτον όταν τραγουδά η Βίσση με τον Ρέμο;»

-          «Καλή σας διασκέδαση!» είπε κι έφυγε.

Μόνο αυτό είχε να πει το βούρλο. Αυτή η επιλεκτική νομιμότητα, μόνο σε κάτι μπουρδέλα σαν τη χώρα μας εκφράζεται σαν σοβαρό επιχείρημα.

Τέλος πάντων, ντουμάνι έγινε το Χίλτον, από χθες προσπαθούμε να ξεβρομίσουμε, κι αν δεν είχα τη Βίσση απέναντι να μου δίνει το αντίδοτο, το τι κατάρες θα άκουγαν άπαντες εκεί μέσα δεν θα μπορούσε να περιγραφεί εδώ.

Παρασύρθηκα όμως και ξεφύγαμε από το εορταστικό κλίμα της ανάρτησης. Ας δω αυτή τη φωτογραφία να αγαλλιάσω και να υποδεχτώ το 2015 όπως του αξίζει!

Ήταν ντυμένη σαν τη Τζέσσικα Ράμπιτ, πιο ερωτική και σέξυ από όσο μπορώ να τη θυμηθώ τα τελευταία 5-6 χρόνια.