Ωδή στο Απερχόμενο '12 και Fingers Crossed για το '13.

Με βαθύτατη θλίψη θα εγκαταλείψω το 2012.

Ομολογώ ότι ήταν μία από τις καλύτερές μου χρονιές σε όλα τα επίπεδα.

Το μεγαλύτερο κέρδος ήταν και πάλι τα ταξίδια, τα οποία θεωρώ και ως τις πιο χρήσιμες επενδύσεις που κάνουμε στη ζωή μας. Δόξα τω Θεώ, φέτος πήγαμε Ελλάδα δύο φορές, Ιταλία, Σλοβενία, Ισλανδία και Νορβηγία. Απίστευτη συγκομιδή εμπειριών, φωτογραφιών, βίντεο κλιπ και αναμνήσεων για τουλάχιστον μέχρι να μας κλείσει το μάτι το Αλτσχάιμερ.

Σε επίπεδο ελεύθερου χρόνου, και πάλι, βγήκα τα μάλα κερδισμένος. Ξεζούμισα τον ελεύθερο μου χρόνο, άδραξα τη μέρα, εκμεταλλεύτηκα κάθε δευτερόλεπτο της. Στα Ισπανικά πέρασα τις εξετάσεις μου με έπαινο, η παράσταση που ανεβάσαμε με τον δικηγορικό σύλλογο ήταν κάθε μέρα sold out, ενώ τήρησα την υπόσχεσή μου για επιστροφή στα γυμναστήρια και κολυμπούσα ανελλιπώς από τον Σεπτέμβρη μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, αλλάζοντας κατά πολύ το σώμα μου.

Η σχέση μου με τη Μπρέντα ενισχύθηκε μέσα στο 2012, μάλιστα τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές έχουμε και επέτειο, κλείνουμε δύο χρόνια μαζί. Η Μπρέντα μου άλλαξε τη ζωή, ή μάλλον μου έμαθε τη ζωή, σε βαθμό που πλέον δεν θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου ως μπακούρι. Ο μεγαλύτερός μου εφιάλτης είναι να με αφήσει μια μέρα σύξυλο και να πρέπει να ξαναμπώ στο παιχνίδι του φλερτ (του ποιού;) σε μια χώρα με ελάχιστες πραγματικές γυναίκες.

Τέλος, μα πάνω απ’ όλα, έκλεισα τον κύκλο της ψυχοθεραπείας και είμαι πάλι νόρμαλ! Θα έκλεινε ούτως ή άλλως ο κύκλος της, γιατί άμα σου πω πόσα πλήρωνα για κάθε συνεδρία, θα πέσεις ξερός. Αλλά είναι μεγάλη υπόθεση να σου λέει η ίδια η ψυχολόγος ότι δεν χρειάζεται να ξαναβρεθείς μαζί της (σκέψου πόσο την έπρηξα που έφτασε η ίδια στο σημείο να μου πει ότι γιατρεύτηκα, παρά να συνεχίσει να μου τρώει χρήματα στο άσχετο).

Τέλος πάντων, με όλα αυτά τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω από το 2012;

Για το 2013, να σου πω την αλήθεια, δεν πετάω και τη σκούφια μου. Κατ’ αρχάς με επηρεάζει το 13 σαν αριθμός και με προδιαθέτει εναντίον του. Επιπλέον, οι μειώσεις μισθών και η ψυχολογική βία που δεχόμαστε πανταχόθεν για το αβέβαιο αύριο που δεν θα έχουμε να φάμε δεν μου επιτρέπει να προγραμματίζω μεγαλεπίβολα ταξίδια. Πέσανε και πολλοί γάμοι κολλητών μέσα στο 2013, καταλαβαίνεις, θα ξηλωθούμε κανονικότατα.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν και γεγονότα τα οποία προσδοκώ σαν ανάσταση νεκρών. Πρώτα απ’ όλα θα είναι ένα Christofias-Free έτος. Απαλλασσόμαστε παγκυπρίως μια για πάντα από το καρκίνωμα της βλακείας, της έλλειψης καλαισθησίας, της ημιμάθειας και του χωρκαθκιού. Θα μας πρήξει τα παπάρια βέβαια σαν απλός πολίτης, αφού θα ξεσπαθώνει κατά παντός υπευθύνου με κάθε ευκαιρία, αλλά ποιος τον χέζει όταν δεν τον πληρώνουμε;

Επίσης και πάνω απ’ όλα, η Βισσάρα μου θα ανεβάσει τους Δαίμονες. Μετρώ ήδη ανάποδα τις μέρες. Περιττό να σου πω ότι βράδυ παρά βράδυ ονειρεύομαι ότι με κάποιο τρόπο μου αναθέτει τον ρόλο του διαβόλου και καλούμαι να συμμετάσχω στην παράσταση. Αγχώνομαι γιατί δεν ξέρω αν θα λειτουργήσει το μηχάνημα το οποίο θα με προσγειώσει στη σκηνή και ξυπνώ απότομα. Το να δω ζωντανά τους Δαίμονες για μένα είναι τόσο σημαντικό, όσο το να επιστρέψουν στην τηλεόραση τα ‘παιχνίδια χωρίς σύνορα’ και να με καλέσουν να παίξω.

Τέλος, η χρονιά θα ξεκινήσει αισίως με το ‘Ξύπνα Βασίλη’ την παράσταση που σκηνοθετώ μαζί με τον καλύτερό μου φίλο, στα τέλη Ιανουαρίου, οπότε έχω κι άλλα να προσδοκώ. Θα σας δώσω περαιτέρω λεπτομέρειες όταν πλησιάσουν οι μέρες.

Εύχομαι σε όλους να έχουμε μια υπέροχη νέα χρονιά. Βάλτε στόχους και κυνηγήστε τους. Είναι μεγάλη αμερικανιά αυτό που σας προτρέπω, αλλά μόνο έτσι θα έχετε γλυκά γεράματα… Δημιουργώντας αναμνήσεις. Αν μας αφήσουν να τα φτάσουμε βέβαια, στη σκατοχώρα που γεννηθήκαμε…