Μπουλντόκ που Γαβγίζει δεν Δαγκώνει

Και ήρθε η ώρα της παράστασής μας.

Αυτή την Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή 6,7 και 8 Ιουνίου θα ανεβάσουμε στο Σατιρικό Θέατρο το «Δυόμιση Φόνοι Κι Ένα Μπουλντόκ». Ναι, το γνωστό.

Άσε! Το τι τραβήξαμε φέτος για να ανεβάσουμε μία ρημάδο-παράσταση, δεν περιγράφεται. Από τη Σκύλα και τη Χάρυβδη περάσαμε, από συμπληγάδες περάσαμε, από απανωτά εγκεφαλικά περάσαμε, αλλά εδώ είμαστε!

Το πρώτο πρόβλημα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν ότι η μισή θεατρική ομάδα γκαστρώθηκε και έπρεπε να αποχωρήσει από τις πρόβες. Και ήταν πραγματικά κρίμα, γιατί αποχώρησαν δυνατοί παίχτες, άτομα που είχαμε καλή χημεία και όσο να πεις, μας κόπηκε για λίγο η όρεξη. Ουδείς αναντικατάστατος θα μου πεις. Ναι, βρήκαμε άλλους, αλλά στο μεταξύ χρονοτριβήσαμε και αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε και έργο.

Μερικές βδομάδες μετά βρήκα το «μπουλντόκ» στη βιβλιοθήκη μου και το πρότεινα ως εναλλακτική λύση στα νέα δεδομένα της ομάδος. Το διαβάσαμε μαζί, ενθουσιάστηκαν όλοι. Βάλαμε μπροστά τις πρόβες, στήσαμε το 90% του έργου, αλλά μια καλή μέρα μάθαμε ότι ένας επαγγελματικός θίασος πλήρωσε για τα αποκλειστικά δικαιώματα της παράστασης και θα το ανέβαζε εντός ολίγων βδομάδων, οπότε δεν ξέραμε τι να κάνουμε, μείναμε επί ξύλου κρεμμάμενοι και τρομερά νευριασμένοι.

Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις πρόβες και να εξετάσουμε στην πορεία τυχόν προβλήματα που θα προέκυπταν με τα πνευματικά δικαιώματα της παράστασης. Θεωρήσαμε ότι λόγω του ότι εμείς είμαστε ερασιτέχνες και δεν τίθεται σύγκριση με τους επαγγελματίες δεν θα είχαμε προβλήματα, συν το ότι παίζουμε για φιλανθρωπικό σκοπό και δεν θα είχαμε ουσιαστικά κέρδη από το όλο εγχείρημα. Αμ, δε! Προέκυψαν μεγάλα μπερδέματα, παρεξηγήσεις και παραλίγο νομικά μπλεξίματα, οπότε κάπου εκεί στα μέσα Μαρτίου αποφασίσαμε να παρατήσουμε την προσπάθεια.

Το αφήσαμε να εκκρεμεί κάνα δίμηνο, ώσπου τελικά με διαμεσολαβήσεις τρίτων καταφέραμε να συνεννοηθούμε και να πάρουμε το ΟΚ να παίξουμε μέσα στον Ιούνη. Εν τω μεταξύ, ο καιρός περνούσε, είχαμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε και το έργο μας καθόταν βαρύ, το είχαμε αηδιάσει, μια μέρα νόμιζα θα κάνω εμετό και θα ξερνώ ατάκες του «μπουλντόκ».

Η συνεχής αναβλητικότητα σε συνδυασμό με το «σκοτωνόμαστε στις πρόβες και μπορεί στο τέλος να μην παίξουμε καν» δημιουργούσε περαιτέρω εντάσεις στην ομάδα που μεταφράζονταν συχνά σε κόντρα, αδιαφορία και καβγάδες. Ήταν πραγματικά κρίμα γιατί κατάντησε το χόμπι μας να είναι αγγαρεία, και αυτό είναι ό, τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί σε ομαδικά σπορ.

Δεν ξέρω αν καλά κάνω και στα γράφω αυτά παραμονές της παράστασης, αλλά ούτως ή άλλως τώρα όλα τέλειωσαν, σε τρείς μέρες έχουμε πρεμιέρα και είναι όλα παρελθόν. Στα γράφω για να δεις πόσο γρουσούζικη ήταν η φετινή προσπάθεια, η οποία ήταν τροχοδρομημένη για να τελειώσει εντός τριών μηνών, ενώ τελικά μας πήρε εννέα! Να φανταστείς, στο μεταξύ γέννησαν και οι γκαστρωμένες, έχουν ήδη βρέφη τεσσάρων μηνών και εμείς ακόμα πρεμιέρα δεν είδαμε.

Πάλι καλά να λέμε που όλη αυτή η διαδικασία δεν έφερε ρήξη στη σχέση μου με τη Μπρέντα (ναι, παίζει κι αυτή στο έργο την καθαρίστρια, οικιακή βοηθό). Γιατί το τελευταίο που θα ήθελα, ήταν να έχω και προστριβές μαζί της. Όσες φορές έτυχε να καβγαδίσουμε στην πρόβα, μου έλεγε ότι είμαστε σαν τη Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ που δεν χωρούσαν στον ίδιο θίασο! Χαχα, ναι τόσο ψώνια είμαστε.

Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι τώρα βρισκόμαστε προ των πυλών, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το απολαύσουμε και να ξεχάσουμε τι τραβήξαμε, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, μ’ αυτούς τους ανθρώπους πέρασα τα άπειρα τα τελευταία χρόνια, μου συμπαραστάθηκαν πολύ τότε με το χειρουργείο και εξ αιτίας τους γνώρισα και τη Μπρέντα. Τους θεωρώ δεύτερη οικογένεια και ισχύει, δεν το λέω έτσι για να το πω.

Πέραν τούτων, πρόκειται για αρκετά δουλεμένη παράσταση, να φανταστείς θα χρησιμοποιήσουμε και την περιστρεφόμενη σκηνή στο θέατρο που θα προσθέτει ενδιαφέρον στο έργο, καθώς και βίντεο γουόλ στο οποίο θα προβάλλονται εξωτερικά γυρίσματα που κάναμε. Δεν μπορείς να πεις, τέτοια μόνο στις παραστάσεις των Ρήγα - Αποστόλου στην Αθήνα βλέπεις! Να έρθετε να μας δείτε, γιατί προ πάντων σε μισογεμάτα θέατρα, εγώ δεν παίζω! Οι φανατικοί της ομάδας έκλεισαν ήδη εισιτήρια.

Θα είναι η τρίτη σε σειρά ερασιτεχνική παράσταση της ομάδας του δικηγορικού συλλόγου Λευκωσίας, νομίζω θα ακολουθήσει την πετυχημένη πορεία των πρώτων δύο. Τώρα, αν θα υπάρξει και τέταρτη του χρόνου, δεν παίρνω κι όρκο…