Στο Unplugged της Άννας

Μόλις επέστρεψα από την unplugged συναυλία της Άννας, στο Θέατρο Στροβόλου, για «το δικαίωμα των παιδιών να ονειρεύονται». Και ήταν μακράν η καλύτερη συναυλία που έχω πάει φέτος, ίσως η καλύτερη Βίσση που είδα τα τελευταία 12 χρόνια που την τρέχω ξωπίσω.

Στα γράφω όπως μου έρχονται:

Αν η Βίσση εξακολουθεί να τραγουδά έτσι στα 53 της, αυτή μια μέρα θα μας θάψει όλους. Δεν υπάρχει αυτή η φωνή. Δεν γίνεται να τραγουδάς έτσι, κορίτσι μου! Απόψε πείστηκα ότι άδικα στεναχωριέμαι που περνούν τα χρόνια και ίσως σταματήσεις κάποτε να τραγουδάς. Εσύ, θα τραγουδάς μέχρι τα 150 σου! Τόσο καθαρή φωνή-καμπάνα έχω να τη ζήσω από το 1993 στο Zoom. Βοηθούσε και το unplugged, βέβαια, που τόνιζε τις ανάσες της, τις τσακίσεις της φωνής, τα γυρίσματα, τις άριες, τα πάντα, αλλά απόψε έχω να το λέω, είσαι μακράν η καλύτερη τραγουδίστρια στην Ελλάδα!

Παρόλο που αυτή η συναυλία ήταν δώρο Θεού για κάθε φαν που σέβεται τον εαυτό του, έχω να πω ότι ψιλό-ξενέρωσα που δεν μπορούσα να τραγουδήσω μαζί της. Να φουσκώνουν τα στήθια μου στο ‘Δώδεκα’ και στο ‘Δεν θέλω να ξέρεις’ και να μην μπορώ να ξεθυμάνω γιατί έτσι όριζε η ατμόσφαιρα της συναυλίας. Εμ, βέβαια! Μου βάλατε πρώτη μούρη τον Αρχιεπίσκοπο, τη Δήμαρχο και κάτι θείτσες με πλατινέ μαλλί οξυζενέ και μαύρη ξεβαμμένη ρίζα ως το αφτί, πώς να αφεθώ να τραγουδήσω; Πώς να εκτονωθώ; Λίγο παρασύρθηκα στα «κακά παιδιά» και τραγούδησα αβίαστα και η μαλάκω η μπροστινή γύρισε να με κοιτάξει με ύφος «σκάσε». Σκάσε εσύ μωρή! Άστο διάλο από ‘κει χάμω! Αν ένας έπρεπε να βρίσκεται μέσα στο θέατρο και να χτυπιέται ήμουν εγώ! Που ένα ρεφραίν ολόκληρο δεν ήσασταν άξιοι να το τραγουδήσετε, ψοφίμια!

Ήταν και ο Τσαλίκης στη συναυλία. Όλες οι εξέχουσες προσωπικότητες! Φαίνεται 17 χρονών από κοντά. Ήθελε σημασία. Προσποιήθηκα ότι δεν τον αναγνώρισα όσες φορές πέρασε από μπροστά μου. Τον φώναξε η Βισσάρα να πουν μαζί τα «Χρόνια της Υπομονής». Για να βαρά το ντέφι, καλός είναι.

Συγκινήθηκα πολλές φορές απόψε, τόσο με την ιστορία του Κενυάτη που «υιοθέτησε» η Κυπριακή Δημοκρατία όσο και με τις εικόνες που προβάλλονταν πίσω, στο βίντεο γουόλ. Αλλά εκεί που ένιωσα πραγματική ανατριχίλα ήταν στο «Πάτωμα», «Στο Θεός Αν Είναι» και στη «Σκανδάλη». Αυτά τα τραγούδια, τα οποία συνέδεσα με την Πρωτοψάλτη δεν πίστευα ποτέ ότι θα βρεθεί κάποιος/α να τα ερμηνεύσει καλύτερα. Αν ήταν απόψε η Πρωτοψάλτη στο θέατρο, από αύριο θα έψαχνε νέα δουλειά. Και δεν το γράφω αυτό με εμπάθεια, αγαπώ την Πρωτοψάλτη, αλλά δεν μας φτάνει, ούτε στο μικρό μας δαχτυλάκι!

Άλλα μικρά:

- Ήταν και ο –αγαπημένος- Θοδωρής Ματούλας στην ορχήστρα και έπαιζε άρπα. Έχω να τον δω από το 2001 στη συναυλία του ΓΣΠ. Το κέντησε το Παραλύω.

- Ανάμεσα στο κοινό βρήκα παλιό, αγαπημένο συμμαθητή από το 1995.

- Στο διάλειμμα μια κοπέλα μου έιπε: «Γεια σου ρε Καρβέλα!» Καμάρωσα σαν γύφτικο σκεπάρνι.

- Η Βισσάρα στο 2^ο πρόγραμμα φόρεσε το κολάν και τον κορσέ της Γιουροβίζιον. Χωρίς το άσπρο πανωφόρι όμως. Έχει ακόμα σώμα 20άρας.

- Η μαμά της Άννας αποχώρησε σε κάποια φάση γιατί συγκινήθηκε πολύ και άρχισε να ζαλίζεται. Είπε ότι δεν αισθανόταν καλά, και όλο το υπόλοιπο το παρακολούθησε από τα παρασκήνια.

- Τα τραγούδια τα είπε όλα, ολόκληρα. Πρώτο κουπλέ, ρεφραίν, δεύτερο κουπλέ, ρεφραίν, γέφυρα, ρεφραίν. Κανονικό ρεσιτάλ δηλαδή.

- Είπε και το ‘Τραίνο’, εκτός προγράμματος.

- Η Κριστίν Κρόκος ήταν παρούσα με την κάμερα παραμάσχαλα.

- Η συναυλία έκλεισε επίσης πολύ συγκινητικά με το Imagine. Beatles για πάντα!

Encore δεν είχαμε. Πώς να υπάρξει άλλωστε με τους μαλάκες που μου μπήξατε στις πρώτες θέσεις ως VIP? Με το που έπεσε η αυλαία ψεύτο-χειροκρότησαν και ξεκουμπίστηκαν. Σαν τους γέρους! Αν αφήνατε τους φανς να κατακλείσουν τις πρώτες θέσεις, τώρα ακόμα εκεί θα ήμασταν να χτυπιόμαστε. Αλλά έτσι είναι… Σαν κάτι τελικούς κυπέλλου της Εθνικής Ελλάδος, που αντί να δίνονται τα εισιτήρια στους πραγματικούς οπαδούς να στηρίζουν τη χώρα, τα μοιράζουν στους Ρουβάδες, τους Ρέμους και τις Βανδές, για να πουλήσουν μούρη στο εβδομαδιαίο ΟΚ. Βρε, ουστ!

Να ‘σαι καλά Βισσάρα μου. Απόψε σε αγάπησα κι άλλο!

Εδώ όλο το πρόγραμμα:

ΜΕΡΟΣ Α:

1. Για Ένα Όνειρο Ζούμε (Μάλα, Λατρεμένη)



2. The Rain Is Coming (αφρικανικό παραδοσιακό)



3. Μέτοικος



4. 
   
   Παραμύθι Ξεχασμένο



5. Ας Κάνουμε Απόψε Μιαν Αρχή



6. Ήτανε Μια Φορά



7. Τέσσερα Τζιαι Τέσσερα



8. Αύγουστος



9. Αγάπησέ Με



10. Αν Σ’ Αρνηθώ, Αγάπη Μου



11. Παραλύω (χαμός!)



12. Μέταλλο (κατά παραγγελία της Μαρίνας Σιακόλα. Live είναι πιο ωραίο και από το cd).



13. Μην Ψάχνεις Την Αγάπη



14. Μες Σ’ Αυτή τη Βάρκα (Αχ, Μπρέντα, σ’ αγαπώ!)



15. Αν Θυμηθείς Στ’ Ονειρό Μου (Μνήμες από Ολυμπιάδα 2004)



16. Μην τον Ρωτάς Τον Ουρανό (με αναφορές στην Σοφία, την κόρη της)



17. Μην Μιλάς Άλλο Γι’ Αγάπη



18. Δώδεκα (Το τσάκισε. Στην κορώνα του «η καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώωωω», δεν είχε καν το μικρόφωνο κοντά στο στόμα κι όμως, έσπαγε τζάμια!)
    

ΜΕΡΟΣ Β:

1. Μεθυσμένη Πολιτεία
   


2. Σ’ Αγαπώ


3. Στα Χρόνια Της Υπομονής
   


4. Το Γιασεμί (κοντεύω να αγαπήσω την Κύπρο εξ αιτίας της! Πόσο όμορφα το είπε!)


5. Ελένη


6. Ερωτευμενάκι (πολύ καλή στιγμή)


7. Κακά Παιδιά (Μεράκλωσα)


8. Μεθυσμένη μου Καρδιά (Θυμήθηκα τον παπά μου)


9. Συ Μου Χάραξες Πορεία (Και η μάνα μου θυμήθηκε τον παπά μου)


10. Ανάθεμά Σε


11. Θεός Αν Είναι


12. Σκανδάλη


13. Το Πάτωμα


14. Δεν Θέλω Να Ξέρεις (με ερμηνεία και πάθος ανάλογα του βίντεο κλιπ από το 1991)


15. Πράγματα


16. Imagine

Δεν είπε κανένα καινούριο τραγούδι. Μας τα φυλάει για το καλοκαίρι. Δεν με χάλασε.