Δάντης: του σκοτωμού

Πρέπει να είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που αγοράζει ακόμα cd’s. Το έχω ξαναγράψει. Και συνεχίζω να τα αγοράζω, όχι τόσο επειδή με το downloading αισθάνομαι ότι κλέβω (που αυτό συμβαίνει), αλλά επειδή το θεωρώ φτηνό να μην πληρώνεις για κάτι που σε ευχαριστεί, ακόμα κι αν αυτή η ευχαρίστηση συμπυκνώνεται σε ένα σουξεδάκι του τριμήνου. Είναι φτηνό και δεύτερο να «κατεβάζεις.» Πλέον οι δίσκοι κοστίζουν €9,99 -λίγο πολύ όσο και ο καφές στο Πραλίνα- οπότε θεωρώ απαράδεκτο να θέτεις θέμα την "ψηλή" τιμή του δίσκου. Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το θέμα μας είναι ο νέος δίσκος του Δάντη με τίτλο ‘Σκοτώνω’. Ο Δάντης είναι από τους αγαπημένους μου Έλληνες τραγουδιστές -κοντράρεται και με τον Καρβέλα μου, άνετα. Τον αγόρασα σήμερα και εξεπλάγην ευχάριστα. Ο παλιός καλός Δάντης, των εφηβικών μου χρόνων! Όχι, δεν θα βρεις μέσα track αντάξιο του ‘ψάξε με,’ ή του ‘κομμάτια,’ – για κάποια πράγματα ο Θεός σπάει το καλούπι, αλλά δεδομένων των ανέπνευστων καιρών που διανύουμε, ο δίσκος αυτός στέκει αξιοπρεπέστατα στην δισκοθήκη σου.

Για να καταλάβεις, τα 7 από τα 9 τραγούδια του δίσκου τα θεωρώ σουξέ, μόνο δυο προσπέρασα στο πρώτο άκουσμα, ενώ ο δίσκος μπήκε στο repeat αμέσως. Το «Πάμε για ρεφραίν» -αν και εμφανώς ‘δανεισμένο’ από το «πάνω απ’ όλα» του Μύρωνα Στρατή- είναι ήδη επιτυχία, το ‘Θέατρο’ έχει πανέξυπνο στίχο και τρομερά ανεβαστική διάθεση, ενώ επίσης, μ’ άρεσε ένα τραγούδι με πίπιζες –Αχ Άννα, πρώτη διδάξασα εσύ!

Το εξώφυλλο είναι βέβαια, τραγικό. Καμαρώστε τον Δάντη να σε κοιτάζει σαν συνταξιούχος ροκ σταρ που κάνει support στους Scorpions πριν να εμφανιστούν στο Τσίρειο Στάδιο, συνοδευμένος από δυο φωτοshοπιασμένους κλώνους του, τον uncle Sam πριν μεταναστεύσει στην Αλαμπάμα και άλλον έναν που θυμίζει έντονα τον Γιώργο Κούντο από το Fame Story 2.

Οβερόλ, είναι πολύ καλύτερος δίσκος από το «Εκτός τροχιάς», του 2008 γεννηθείς και μακράν ο καλύτερος του Δάντη τα τελευταία 10 χρόνια (το live από το secret concert του mad, εξαιρείται.) Τον αγοράζεις με συνοπτικές.