Ληγμένα

Το πόσο απογοητευμένος είμαι από τη ζωή μου, δεν το φαντάζεσαι!

Δεν μου αρέσω. Με μισώ! Και παρόλο που κάθε χρόνο με αλλάζω, με βελτιώνω και εξοικειώνομαι όλο και περισσότερο με την μετριότητα που κουβαλώ στο είναι μου, εξακολουθώ να με σιχαίνομαι.

Μου φταίει ακόμη και ο αέρας που αναπνέω. Απογοητεύομαι από την οικογένεια μου, από τους φίλους μου, από τις επιλογές μου, από την Κύπρο, από τον πλανήτη… Μου φταίνε τα πάντα! Θέλω να με γδάρω, μέχρι να φανούν οι φλέβες μου. Και αν είχα ένα πολυβόλο θα τους σκότωνα όλους τους παραπάνω και μετά θα τους τεμάχιζα! Καταλήγω να σαρκάζομαι, να με ποδοπατώ, μπας και μέσα σ’ όλο αυτό τον πανικό ισορροπήσω και γλιτώσω τα ναρκωτικά. Δεν έχω καν δοκιμάσει, αν διερωτάσαι...

Θυμάμαι όταν είχα πρώτο-δει το Fight Club, που ο Edward Norton έλεγε πως επισκεπτόταν τις κλινικές με τους καρκινοπαθείς και προσποιούνταν πως ήταν ένας απ’ αυτούς, ώστε να αισθάνεται καλύτερα φεύγοντας, ανακουφισμένος που δεν έπασχε κι αυτός από καρκίνο. Εκτιμούσε πλαγίως τη ζωή.

Λέω να το εφαρμόσω. Από αύριο, θα πηγαίνω σε όλες τις κηδείες που γίνονται. Και σ' αυτές των αγνώστων. Να βλέπω την ταφή, τα κορμιά να παίρνουν χώμα, και να φεύγω επικαλούμενος τα επουράνια δις και τρις για το θείο δώρο της ζωής!

Δεν ξέρω τι έχω. Και να φανταστείς ότι χόρτασα διακοπές. Και προγραμμάτισα ήδη άλλα δυο ταξίδια πριν το τέλος του 2009. Και έχω την υγεία μου. Τι να πω! Πες με άπληστο, πες με σχιζοφρενή. Δεν είμαι καλά.

Όλα απομυθοποιούνται όσο μεγαλώνουμε, δεν αξίζει να επενδύεις σε τίποτα! Έγινε μια μαλακία πριν πολλά χρόνια, σε γέννησαν και έκτοτε υποφέρεις!

Δεν είμαι καλά.