Τσόντες

Πήγα για καφέ με φίλους και συζητούσαμε για τσόντες. Σας παραθέτω τα best of του καφέ, καθώς και την πρώτη δική μου εμπειρία που είναι πλέον μνημειώδης, σε flash back!

Η Βεατρίκη πήγε στην Αθήνα κουμπωμένη όπως οι πλείστες Κύπριες, για να σπουδάσει υποκριτική. Στο πρώτο μάθημα γνώρισε ένα γκόμενο καλαμαρά, ο οποίος της ξεδίπλωσε τις γνώσεις του γύρω από τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Η Βεατρίκη ήθελε σώνει και καλά να φλερτάρει μαζί του, οπότε και αποφάσισε να παρακολουθήσει μέσα σε ένα σαββατοκύριακο όσες πιο πολλές ταινίες μπορούσε, προκειμένου να έχει κάτι να συζητήσει μαζί του στο μέλλον.

- Που λες, Βαγγέλη, ποια ταινία μου συστήνεις να δω απόψε για να επεκτείνω τον ψυχικό μου πλούτο και να διευρύνω τους ορίζοντες μου;
- Το «Παλαμάρι του βαρκάρη!» απήντησε ο Βαγγέλης με βλέμμα στο υπονοούμενο βουτηγμένο.

Η Βεατρίκη, δεν έχασε χρόνο - τόσος ήταν ο νους της - και έτρεξε στο dvdάδικο της γειτονιάς της να μυηθεί στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Μπήκε μέσα με αέρα μεγάλης ηθοποιού που μετρά χρόνια στο σανίδι και ελάλησε:

- Μπορώ να έχω το «παλαμάρι του βαρκάρη» παρακαλώ;

Ο dvdας την κοίταξε αδιάφορα και της έδωσε την ταινία σε μια κασετίνα χωρίς εξώφυλλο. Αυτό το γεγονός δεν την έβαλε σε σκέψεις. Το ίδιο βράδυ, στρωμένη στον καναπέ, παρέα με άφθονο pop-corn ετοιμαζόταν για pop-porn. "Για να δούμε αν το 'Παλαμάρι' μπορεί να συγκριθεί με το ΄Μετέωρο βήμα του πελαργού,' σκέφτηκε. Όταν άρχισαν τα πρώτα βογκητά, η Βεατρίκη άλλαξε δεκαπέντε χρώματα. Πρωί-πρωί με τη δροσούλα έσπευσε να τηλεφωνήσει στο κατάστημα για να διαμαρτυρηθεί!

- Σας τηλεφωνώ για να διαμαρτυρηθώ! Ζήτησα το 'παλαμάρι του βαρκάρη,' ενώ εσείς μου δώσατε μια τσόντα!

Εννοείται ότι δεν ξαναπάτησε το πόδι της στο συγκεκριμένο κατάστημα, ενώ ανέθεσε σε έναν γνωστό της την επιστροφή της ταινίας.

Εδώ παίρνει τον λόγο ο Μανόλης και μας εξιστορεί την εμπειρία του από τη δούλεψή του στο dvdάδικο της γειτονιάς του ως πωλητής! Μας λέει γεμάτος ενθουσιασμό:

«Μπαίνει στο κατάστημα μια κυρία γύρω στα 50, ευκατάστατη, περιποιημένη, σωστή αρχόντισσα και μου ζητά να της προτείνω ταινίες εποχής!»

- Εμ, δεν ξέρω τι ακριβώς θέλετε... Το ‘Όσα παίρνει ο άνεμος,’ το είδατε;
- Ναι, εκατό φορές. Θα ήθελα όμως, κάτι εξίσου κλασικό και ποιοτικό!
- Το ‘Μπεν Χουρ,’ ας πούμε;
- Ναι! Θα ήταν εξαιρετική επιλογή για σήμερα το βράδυ, χρυσέ μου! Ξέρετε, κάθε βράδυ έρχεται στο σπίτι η μητέρα μου από δίπλα και παρακολουθούμε μαζί ταινίες. Είναι άρρωστη η καημένη και είναι η αγαπημένη μας συνήθεια τώρα που είναι στα τελευταία της!
- Α, ναι; Τι γλυκό εκ μέρους σας!
- Πράγματι. Και η μητέρα μου τρελαίνεται για ταινίες εποχής!
- Ορίστε η ταινία, δώστε μου την κάρτα σας…
- Να σου πω χρυσέ μου, τα πορνό που τα έχετε;

Ο Μανόλης κοκάλωσε και έμεινε να κοιτάζει με βλέμμα απλανές την κυρία. Σήκωσε αργά-αργά τον δείχτη του και κατέδειξε το stand με τις αμαρτωλές ταινίες. Η κυρία περιπλανήθηκε στο κατάστημα σα να μη συνέβη τίποτα και μετά από ένα τέταρτο περισυλλογής, εξήλθε του καταστήματος με το 'Μπεν Χουρ' και δυο τσόντες παραμάσχαλα!

:)

Εννοείται πως οι φίλοι μου δεν ονομάζονται Βεατρίκη και Μανόλης. Εννοείται πως οι διάλογοι είναι ελαφρώς διανθισμένοι και πως όταν τους ακούς live, είναι πιο αστείοι.

Η πραγματική τσόντα άλλωστε, κυρίες και κύριοι βρίσκεται εδώ, αλλά δεν έχω κέφια να τσαντιστώ μεσημεριάτικα! Η ‘πανηγυρική έναρξη’ σε μάρανε Χριστόφια! Τι, δηλαδή; Θα μου φέρεις και Κινέζους να μετράνε αντίστροφα στην Πλατεία Ελευθερίας με τα ταμπούρλα τους; Ε, πες το ντε! Έτσι εξηγείται και η παρατεταμένη διαμονή σου στο Πεκίνο. Έπαιρνες ιδέες! Κακό ψόφο να’ χετε!