Πα-Τέρας και Υιός

Διερωτώμαι τι σκεφτόταν ο εγκέφαλος του πατέρα μου τις προάλλες όταν έσπευσε να μου τηλεφωνήσει για να μου ανακοινώσει την φαεινή του ιδέα. Μάλλον, ξέρω τι σκεφτόταν... Τίποτα απολύτως! Τηλεφώνησε, ρώτησε τι κάνω, αμόλησε την βόμβα του και έκλεισε.

"Πώς περνάς γιε μου, είσαι καλά; Μπράβο, μπράβο, πάντα τέτοια. Ε, εγώ θα έλεγα, τι ωραία που θα ήταν να έβρισκες και καμιά κοπέλα να κάνετε παρέα!"

Χειροκροτείστε παρακαλώ ! Είναι η δεύτερη φορά που τυγχάνω τέτοιας υποτιμητικής μεταχείρησης. Προ τριών ετών, στη Βαρκελώνη, μου τηλεφώνησε λέγοντας μου ακριβώς το ίδιο πράγμα. Να' ναι καλά το γήρας όμως, που ού μόνον του έρχεται! Συγχαρητήρια ! Μα πώς δεν το σκέφτηκα προηγουμένως, ο μωρός, πως μια κοπελίτσα θα διάνθιζε τη ζωή μου; Λες και κάνουμε και τίποτ' άλλο απ' την ώρα που ξυπνάμε, ως την ώρα που ρημαδοκοιμόμαστε!

Τα χειρότερα έπονται αγαπητοί μου αναγνώστες. Διότι αν στα 25 μου αποφάσισε να μου μιλήσει για σχέσεις, φανταστείτε πότε θα μου μιλήσει για σεξ ! Στα 18 μου μόλις, τόλμησε να μου μιλήσει για τον αυνανισμό! 'Aλλο παρατράγουδο κι' αυτό... Εκεί όμως η κουβέντα τελείωσε άδοξα, διότι κρατούσα τα βιβλία της βιολογίας μαζί μου (κάναμε μαζί επανάληψη για τις εισαγωγικές) και το κλίμα ήταν πιο sofistique. Το θυμάμαι σαν χτες:

"Αν ποτέ τον νιώσεις να διογκώνεται, χαίδεψε τον λίγο να δεις πόσο θα ξαλαφρώσεις!"

Και μιλάμε για εποχές που τον είχα ήδη λιώσει προ εφταετίας... Τι να πει κανείς... Τα σκεφτόμουν ψες το βράδι μες το κρεββάτι και γελούσα μόνος μου.