Μάγισσες

Κάποτε με ενημέρωσε ο Δημήτρης για κάποιο θρύλο, μια δοξασία της λαϊκής παράδοσης του Reading, βάσει της οποίας μια μάγισσα στο Μεσαίωνα ενώ καιγόταν στην πυρά στην κεντρική πλατεία, καταράστηκε τον αντρικό πληθυσμό του χωριού. Τους καταράστηκε όποιος επισκέπτεται το Reading, πάντα να επιστρέφει σ' αυτό ! Η δική μου η μάγισσα, ζει και βασιλεύει ακόμη εκεί, και για χάρη της επισκέφτηκα το χωριό ουκ ολίγες φορές αποδεικνύοντας κατ' εξακολούθηση πως το 'Δις εξαμαρτείν...'(Καλά,όταν λέμε 'δις', εννοούμε...Δισεκατομμύρια!), ουκ ανδρός σοφού !

Όταν ήμουν μικρότερος έβλεπα κάτι εκπομπές στην τηλεόραση, στις οποίες εγκεκριμμένοι ψυχολόγοι καλούσαν το κοινό να αντιμετωπίζει το πένθος του με στοϊκότητα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η προτροπή της ψυχολόγου να απαιτούμε στο νεκροτομείο να εξακριβώσουμε ιδίοις όμμασοι τον θάνατο του αγαπημένου μας προσώπου, ούτως ώστε να το πάρουμε απόφαση πως: "Πάει τέλειωσε, χιόνι η αγάπη, ήτανε και έλιωσε". Μια τέτοια φιλοσοφία εφαρμόζω και εγώ εν τέλη σε παντός είδους 'απώλειες'. Βέβαια, στη δική μου περίπτωση, δεν έχω απλώς ανοίξει το φέρετρο για τις διαπιστεύσεις.

'Εχω μπει ολόκληρος μέσα, έκλεισα και το καπάκι, και μοιρολατρικά ηδονίζομαι με τις σταχτές των περασμένων μου αγάπων. Πασαλοίφω στα μούτρα μου τα λιωμένα εντόσθια του κάθε δαιμονισμένου πάθους μου. Κατάντησα κάτι μεταξύ κανίβαλου και νεκροφίλου. Εύγε αγόρι μου !

Τι να πω...Αν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό (ψυχής), χαλάρωσε και απόλαυσε τον. "Δέκα μάγισσες" τα δάχτυλα της, τεντωμένα και παραταγμένα ωσάν Πενταδάχτυλος στη μούρη μου...