ΑΝΝΑ-Μνήσεις

Εν αναμονή της μεγάλης συναυλίας αύριο, ανοίγω τον ασκό του Αιόλου, και όποιον πάρει ο Χάρος. Μπορώ να θυμηθώ άπειρες Βισσικές στιγμές, αλλά σας παραθέτω αυτές που μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Αναφορά απ' την συναυλία το Σάββατο το πρωί με φώτος αν θέλει ο Θεός !

• 
  1997 - Η πηγή του κακού: Στα 17 μου, άκουγα μουσική μόνο από soundtracks και musicals. Δεν είχα περάσει ούτε απ' έξω από μπουζουξίδικο. Πήγαμε όμως εκδρομή στην Ελλάδα με το σχολείο και παντού παιάνιζε το 'τραύμα'. Στους δρόμους, στα μαγαζιά, μέσα από γκάμπριο αυτοκίνητα, στην τηλεόραση, παντού ! Γυρνάει ο Χάρης και μου λέει: "Τι τουρκο-τσιφτετέλια έβγαλε αυτή η Βίσση, δεν ντρέπεται καθόλου!" Έγνευσα καταφατικά. Αλλά, ας όψεται ο πρώτος μεγάλος μου έρωτας, η πρώτη ελληνικότατη καψούρα που με κατακεραύνωσε και έδωσε νόημα στον απείρου κάλλους στίχο : "Αν το νήμα της ζωής για τον ένανε κοπεί, θα πεθάνουμε και οι δυό!" That was it. Ένιωσα πως μίλαγε για μένα. Πήρα το cd με κλειστά μάτια και έκτοτε ξεκίνησε μια εποχή που πολλοί βλαστίμησαν και αναθεμάτισαν. Αλλά συνεχίζω απτόητος...

1. 1998 - Παρέλαση 25ης Μαρτίου: Αποφασίζει το υπουργείο παιδείας να στείλει κυπριακή αντιπροσωπεία μαθητών στην Αθήνα για να παρελάσει στην επέτειο της 25ης Μαρτίου. Μας μαζεύει ο διευθυντής σ' ένα διάλειμμα και μας ξηγιέται: "Θα πάμε Αθήνα, και αν είστε σοβαροί, όλο και σε κάποιο κέντρο θα σας πάμε να ξεδώσετε". Ξεκίνησα εκστρατεία. Μέχρι και την τελευταία στιγμή πίεζα όλο το γκρουπ να ψηφίσει να πάμε στο "Γκάζι". Τότε η Βίσση έβγαινε ιπτάμενη με το "Θάνατος είναι η αγάπη" και έκανε πράγματα πρωτόγνωρα για την Αθηναϊκή νύχτα. Μην κοιτάτε τώρα που τα κάνει και η κουτσή Μαρία. Βίσση ψήφισα, απ' την 'Ιερά Οδό' έκλαψα το βράδυ μου. Νταλάρας και Τσαλιγοπούλου ! Αμέτρητα σιχτίρια προς όλο το γκρουπ που τελευταία στιγμή τάχθηκε υπέρ της 'ποιότητας' (ας μην ανοίξω το στόμα μου καλύτερα...).

• 1999 - Συναυλία στην Κύπρο με την Πέψι Κόλα: Μερίμνησα μέσω του τρίτου γραφείου να μην έχω υπηρεσία την Τετάρτη (Κοίτα Κύριε που θυμάμαι και τι μέρα ήταν!) για να πάω να την δω live, πρώτη φορά στα χρονικά ! Φρόντισα κιόλας με τον Ιακωβίδη αν προκύψει χώσιμο τελευταία στιγμή να με αντικαταστήσει. Βγαίνουν οι υπηρεσίες αρχή του μηνός, μια χαρά, όλα ΟΚ. Κοντεύουν οι μέρες και μου ανακοινώνει ο Καραπάνος πως θέλουν έξτρα αξιωματικό για "φρουραρχείο". Ο Δημητριάδης θα πήγαινε στα φυλάκεια, δεν υπήρχαν νέοι δόκιμοι τότε, οπότε... Πήρα τον μαλάκα τον οδηγό και βγήκαμε όλο το απόγευμα περίπολο μες το Πέρα χωριό της Νήσου ! Να κόβω βόλτες άσκοπα και να ξέρω πως έχω σχεδόν μια ώρα να ξεχρεώσω, να τρέξω Λευκωσία, να πλυθώ, να ντυθώ, να συγχρονιστώ με τον Άρη (Το πιο δύσκολο) και να πάμε στη συναυλία νωρίς, ώστε να πάρουμε και καλή θέση ! Ποιός θα μου το δώσει, το αντίδοτο; (Στο τσακ προλάβαμε!)

• 2000 - Fez Club - Reading: Θρυλικές εποχές ! Η Βίσση πίστεψε πως θα κάνει διεθνή καριέρα (κι' εγώ κοιμόμουν απ' το ίδιο πλευρό), και κυκλοφόρησε την 'Κραυγή' και το "Everything I am". Σαν σωστός και τίμιος φαν, ώφειλα να το προωθήσω. Δεν έμεινε φοιτήτρια για φοιτήτρια εράσμους στο Reading που να μην έφυγε με ένα copy από τα best of της Άννας. Όλη η εστία γνώριζε τους κωδικούς: "Choris-to-moro-moy-oy-oy" και "Ap'agapi-ypervoliki-tha-pe-tha-no". Τον Ιούνιο είχε γενέθλια η Βίκα (Ρωσσίδα συμφοιτήτρια, μην ρωτάτε πόσους εξυπηρέτησε...). Βαριόμασταν να βγούμε, διανύαμε και εξεταστική, αλλά τελευταία στιγμή μας πήρε το ποτάμι. Φτάνουμε στο Φεζ κλαμπ, με τους δίσκους εγώ υπο μάλης, στέλνω την εορτάζουσα να τριφτεί λίγο πάνω στον dj (παλιά της τέχνη...). Ξαφνικά, 1000 και βάλε άγγλουρες μυήθηκαν στον βισσησμό. "A special request for tonight, give it up for the birthday girl" και έπαιξε το "Αγάπη Υπερβολική". Εθνικά υπερήφανος εγώ, λες και την επομένη η Βίσση θα ήταν νούμερο ένα στα charts εξ αιτίας μου ! Εκ των υστέρων απορώ: Lame or what? Αλλά το έκανα κι' αυτό !

• 2003 Fever με το crew του Reading: Κλασσικός Κυπραίος γαρ, έκλεισα εισιτήριο να πάω να δω Βίσση- Πάριο στην Αθήνα, να γιορτάσω και τα γενέθλια μου επί τη ευκαιρία. Μάζεψα όσους ήξερα από Αθήνα (ακόμη και άτομα που σήμερα απορώ γιατί τα κάλεσα), και δημιούργησα μια παρέα που μόνο ταιριαστή δεν ήταν, ώστε να συμπληρωθεί το τραπέζι. Για να καταλάβετε, δυο από τους φίλους μου ζήτημα αν πήγαν μια φορά στα μπουζούκια και την Βίσση την ήξεραν εξ' αιτίας μου (ναι, για σένα λέω). Άλλοι δεν τρελλαίνονταν να έρθουν, η Νίκη ήταν εγχειρισμένη και δεν μπορούσε να πιει τίποτα, δυο άλλες γνωστές μου διαφωνούσαν στην επιλογή του ποτού, μη σας τα πολυλογώ, ξέμεινα να πίνω 2 μπουκάλες βότκα μόνος μου. Βγήκε η Βίσση και μου έκανε παρέα. Μου είπε πως: "Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας, αλλά η έλλειψη επικοινωνίας (επικοινωνία το λέμε τώρα), μαζί σου μ' έχει τρελάνει, μου' χει κάνει κακό...και η επόμενη ακριβώς εικόνα που έχω στο μυαλό μου, είναι του γκαρσονιού που μάζεψε τους εμετούς μου μέσα απ' την κανάτα με το lime ! Δεν μπορείτε να πείτε, μπορεί να μην έβλεπα την τύφλα μου, αλλά σημάδεψα δειάνα, προκειμένου να μην κάνω τους καλεσμένους μου ένα με τα εντόσθια μου !

• 2004 - Μάιος, Συναυλία στο Λονδίνο: Στις 4:30 τελείωνα από την τελευταία εξέταση του 3ου έτους. Έγραφα διεθνές δίκαιο και ουσιαστικά έπαιρνα το πτυχίο μου ! Η Βισσάρα προκειμένου να με ανταμοίψει, έστησε συναυλία στο Λονδίνο. Πήρα την Κατερίνα και πήγαμε. Μόνοι μας ! Με τραπέζι. Μας κάθισαν με αγνώστους. Χεστήκαμε. Ξεκινά το πάρτυ. Η Βίσση τραγουδούσε πως "Ο έρωτας μωρό μου είναι ψυχεδέλεια" και εμείς αγνοώντας το πρωτόκολλο του χώρου που απαιτούσε μια άλφα σοβαρότητα, επιδοθήκαμε σε χορευτικά που συναντάς μόνο το πάσχα γύρω απ' τη σούβλα. Και να φανταστείτε βρισκόμασταν σε χώρο που κάποτε τον χρησιμοποιούσε η βασίλισσα της Αγγλίας για χορούς, δεξιώσεις και άλλα τέτοια αγγλικά ξενέρωτα. Αποχαιρέτησα το πτυχίο με τον πιο μεγαλειώδη τρόπο. Τότε γούσταρα και μια γκόμενα στην οποία έσπευδα να τηλεφωνώ σε κάθε καψουροτράγουδο ώστε να της αφιερώνω στίχους ! Ευτυχώς που είχα free minutes !

• Το 2005 πέρασα μια απογοητευτική χρονιά στο Λονδίνο σε πολλούς τομείς. Έτσι, έκλεισα-έκλασα ένα τεράστιο κεφάλαιο της ζωής μου και γύρισα στην Κύπρο. Αναδιάρθρωσα την καθημερινότητα μου και στην ιδεά πως τα καλύτερα μου χρόνια τελείωσαν χτυπήθηκα από άγριες μελαγχολιές. Επιπλέον, συνειδητοποίησα, πως όσα τραύματα και αν αφήσω ανοιχτά, όσες φορες και αν 'παραλύσω' ή αφήσω το 'γκάζι ανοιχτό΄ για γκόμενα, καμία δεν θα συγκινηθεί. Καμία δεν θα το εκτιμήσει. Αποφάσισα, λοιπόν, να επιβάλω εμπάργκο και έτσι απέκλεισα όλο της το ρεπερτόριο από το playlist μου για αρκετό καιρό, σε σημείο που το οικογενειακό περιβάλλον ανησύχησε. Κυκλοφόρησε το Nylon το οποίο κατά τη γνώμη μου αποτελεί μακράν τον καλύτερο της δίσκο, αλλά προσωπικά τον τίμησα περισσότερο για το έθιμο, παρά για την πίστη μου στην Άννα. Έλα όμως που υποτροπίασα. Μην φανταστείτε πως έφτασα στην επιληψία. Μια πώρωση όμως την έπαθα... Εξ αιτίας του "Everything". Ακούω την κορώνα στο φινάλε του τραγουδιού και μου σηκώνεται ! Η τρίχα μου. Χώρια που για άλλη μια φορά θεώρησα πως ο Καρβέλας μου στέλνει μηνύματα κωδικοποιημένα: "In love, with everything I hate, everything I fear, everything on you..."

Thank you Anna !