Τα Γκομενάκια Του 21ου Αιώνα

Έχω ένα μήνα να γράψω εδώ μέσα.

Δεν είχα τίποτα να πω. 

 

Τα έχω πει όλα εκατό φορές. Και δεν συμβαίνει κάτι εξωφρενικό ώστε να με βγάλει εκτός εαυτού και να θέλω να εκτονώσω τα νεύρα μου στο γράψιμο. Επειδή εδώ μέσα με έχετε γνωρίσει κυρίως από την ανάποδη και νομίζετε ότι όλη μέρα είμαι μες τα νεύρα και την ειρωνεία και δεν καταλαβαίνετε ότι συνήθως γράφω έτσι γιατί κάτι με τσάντισε. Το βγάζω από μέσα μου και μετά τελείωσε. Μια φορά γνώρισα τυχαία μια αναγνώστρια και με ρώτησε πώς αντέχω να είμαι όλη μέρα μές τα νεύρα. Τι να της απαντούσα της κακομοίρας; Ότι θέλει και έναν υποτυπώδη δείκτη νοημοσύνης για να ψυχολογήσεις ένα κείμενο και να καταλάβεις πότε και γιατί ακριβώς γράφτηκε; 

 

Περνώ πολύ ωραία τον τελευταίο καιρό. Ανέλαβα να σκηνοθετήσω τη θεατρική μου ομάδα σε εκείνο το θεατρικό κείμενο που μετάφρασα και διασκεύσα πέρσι. Το τι ενέργεια και θετικότητα μου έδωσε αυτή η ενασχόληση και κυρίως αυτή η εμπιστοσύνη εκ μέρους τους, δεν περιγράφεται. Έγινα άλλος άνθρωπος. Αγωνιώ να έρθει η Δευτέρα να βρεθούμε να δουλέψουμε τους ρόλους, την ατάκα, το ύφος, πράγματα που θεωρώ ότι μας έλειψαν. Με συλλαμβάνω να απορροφούμαι τόσο πολύ από τη διαδικασία που καμιά φορά ξεχνάω που βρίσκομαι. Κρατώ το κείμενο και κοπανιέμαι και πωρώνομαι και αίφνης συνέρχομαι, συνειδητοποιώ που βρίσκομαι και είναι σαν να αναδύθηκα στην πραγματικότητα και επέστρεψα από άλλο κόσμο. Ευτυχία πραγματική. Ελπίζω να πάνε όλα καλά στο τέλος. Δεν θέλω να το ματιάσω. Σκοπεύω να τους στήσω παραστασάρα. 

 

Περί παραστασάρας ομιλώντας, πήγα και είδα τον Μπέζο και τον Δαδακαρίδη χθες στις «...παραλλαγές». Τι εργάρα Θεέ μου! Τι ανατροπή στην ανατροπή! Είχα καιρό να δω έργο που να με συνεπάρει τόσο πολύ. Όσοι δεν πήγατε, χάσατε. Χρειαζόταν ένα καλύτερο θέατρο από αυτό του Στροβόλου, μα έχουμε; Αυτά έχουμε, σε αυτά παίζουν. 

 

Τέλος, ήρθα να σχολιάσω το νέο τραγούδι της Άννας Βίσση και κυρίως το νέο της βίντεο κλιπ. Τι να πεις πια γι’ αυτή τη γυναίκα. Τι να πεις;! Δεν σε αφήνει να τη βαρεθείς. Αυτή η γκομενάρα στο βίντεο κλιπ είναι 66 ετών! Ένα από τα καλύτερα και πιο προσεγμένα βίντεο κλιπ που γύρισε τα τελευταία χρόνια. Και το τραγούδι, Καρβέλας από τα παλιά με σύγχρονο ήχο και ενορχήστρωση. Πωρώθηκα είχα δεν είχα. «Τα γκομενάκια του 21ου αιώνα, χρυσόψαρα στη γυάλα είναι μόνα». Ας πρόσεχαν τα γκομενάκια. Είναι ένα θέμα που έχει καιρό που θέλω να συζητήσω. Αλλά τι με κόφτει εμένα; Ο καθένας όπως έστρωσε ας κοιμηθεί. 

Ο γιος μου και η κόρη μου είναι καλά. Μεγαλώνουν και είναι τα πάντα μου. Ζω για να ακούω τις ατάκες τους, για να κοιτάζω τις φωτογραφίες τους. Δεν υπάρχει αλλού κανένα νόημα. Ο γιος μου είπε τις προάλλες: «έχεις προσέξει στις ταινίες ότι όποιος είναι στεναχωρημένος πάει και κοιτάζει τη φάτσα του μέσα σε μία λίμνη και κάνει τον λυπημένο;» Και η κόρη, που πλέον καταλαβαίνει τα πάντα και έχει πλήρη αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω της, άκουσε τις προάλλες ότι ετοιμαζόμασταν να πάμε έξω και μας είπε: «Μη φύ(γ)ετε. Έξω κάνει κ(ρ)ύο! Και έχει φύλλα!» Και φυσικά, ακυρώσαμε την έξοδο.

 

Δόξα σοι ο Θεός!