Η Σκηνή Ενώνει

 

Αισίως μετά από τέσσερα (!) χρόνια, η θεατρική μου ομάδα ανεβάζει νέα παράσταση.

Δεν μεγάλωσες για να παίζεις ερασιτεχνικό θέατρο;

Ναι, κάποτε νιώθω ότι μεγάλωσα. Αλλά φέτος που μου ήρθαν διάφορα, κατάλαβα πως μόνο η δημιουργική ενασχόληση με βοηθά να μην βουλιάζω στην κατάθλιψη και την καταχνιά. Είχα πάει και είχα δει μία παράσταση πριν 5-6 χρόνια με ερασιτέχνες ηθοποιούς όλοι άνω των σαράντα και μου φάνηκαν αστείοι. Δεν είχαν καμία φρεσκάδα, καμία λάμψη, ήταν ένα θέαμα θλιβερό. Είχα πει πως αν φτάσω τα 40 και κάνω τα ίδια, έχετε το ελεύθερο να με πυροβολήσετε. Ορίστε λοιπόν.

Ας επανέλθω στο θέμα.

Ναι, το θέατρο και δη η ομαδικότητα του έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Πάνε τώρα δεκαπέντε μέρες που σφίξανε οι κώλοι και βρισκόμαστε εντατικά, που περνούμε πολλά πεντάωρα στις πρόβες μαζί, όπου μου υπενθυμίζεται ξανά γιατί αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει πιο όμορφη αίσθηση από το να μοιράζεσαι τη σκηνή και να παίζεις. Δεν υπάρχει πιο ερεθιστικό πράμα από τον συγχρονισμό 15 διαφορετικών εγκεφάλων. Όταν επιτυγχάνεται η αρμονία στα κορμιά και στα λόγια και πάει ο μύθος μπροστά, νιώθεις την μαγεία του πράγματος.

Η θεατρική μας ομάδα συστάθηκε το 2009. Πάνε 13 χρόνια! Σε αυτά τα 13 χρόνια έγιναν πράματα και θάματα. Στα οποία ήταν όλοι παρόντες. Εγώ τους αποκαλώ -σχεδόν όλους- «κουμπάρους μου». Η προσωπική μου ζωή αναγεννήθηκε και προόδεψε μέσα απ’ αυτή την ομάδα. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή μου βγάζει το Facebook αναμνήσεις από προηγούμενες παραστάσεις μας. Κι εκεί βλέπω ξανά τη σημαντικότητα του αποτυπώματός τους.

Τέλος πάντων, φτάνει με τα συγκινητικά. Για όσους ενδιαφέρονται και για όσους μπαίνουν ακόμα εδώ μέσα και με διαβάζουν, οι πληροφορίες είναι οι εξής: Θα παίξουμε το γνωστό και μη εξαιρετέο «Ποια Ελένη» των Ρέππα – Παπαθανασίου στο Εγκώμιο πολιτιστικό κέντρο, από τις 4 Νοεμβρίου, μέχρι τις 8 Νοεμβρίου 2022. Στις 8:30. Εισιτήρια μπορείτε να προ-κρατήσετε στο τηλέφωνο της αφίσας ή να επικοινωνήσετε μαζί μου, όσοι γνωριζόμαστε για να σας κλείσω. Το έργο έχει υποστεί επεξεργασία και θα δείτε μία διασκευή του σκηνοθέτη μας, του επίσης μεγάλου και τρανού Παναγιώτη Λάρκου. Την παράσταση την έχουμε υποβάλει και στο Ερασιτεχνικό Φεστιβάλ Θεάτρου του ΘΟΚ το οποίο λαμβάνει ήδη χώρα αυτές τις μέρες και λήγει λίγο μετά τη δική μας πρεμιέρα.

Είναι ένα μεγάλο πάρτι για εμάς, ένα πάρτι που πάντα μας αποχαιρετά με κατάθλιψη, η οποία ο μόνος τρόπος να φύγει είναι να αρχίσουμε να συζητούμε για το πότε θα συγκεντρωθούμε εκ νέου για να στήσουμε την επόμενη.

Θα χαρώ να σας δω.