Να Απαγορευτεί Η Ντίσνεϊ Στην Κύπρο

Το ότι σας βαρέθηκα, κουραστήκατε να το ακούτε.

Το ότι σας σιχαίνομαι, επίσης.

Αλλά δεν λέτε να αλλάξετε. Δεν λέτε να απεκδυθείτε της βδελυρής σας οντότητας και να εξευρωπαϊστείτε, Μπυθουλαίοι της Κύπρου.

Ώθεν στην καταπακτή!

Είχα γράψει πριν λίγο καιρό ένα κείμενο στο ποίο κατακεραύνωνα την παιδική παράσταση που ανέβηκε πρόσφατα στο θέατρο Στροβόλου, με τίτλο «Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών». Είχα παραφράσει και τον τίτλο με το εμπνευσμένο και πολύ πετυχημένο «Ο Βασιλιάς Των Χωρκαθκιών». Είχα γράψει ότι είναι απαράδεκτο να ανεβαίνει η συγκεκριμένη παράσταση προωθώντας την στο ευρύ κοινό λες και πρόκειται για το αντίστοιχο μιούζικαλ της Ντίσνεϊ, που παίζεται από το 1999 στο Μπρόντγεϊ και στο Λονδίνο. Είχα γράψει πως είναι παράνομο να έχουν αντιγραφεί με φτηνό και χυδαίο τρόπο η αφίσα, οι χορογραφίες, τα κοστούμια και τα άπαντα της παράστασης, απλώς και μόνο για να ξεγελαστεί το κοινό πως θα παρακολουθήσει μία παράσταση υψηλών προδιαγραφών, ενώ επί της ουσίας θα δει πέντε -έξι ατάλαντους ηθοποιούς που έχουμε φάει στη μάπα από τα κυπριακά σκετσάκια της τηλεόρασης, με στολές μασκέ, να αποπειρώνται να ανεβάσουν ένα έπος της σύγχρονης μουσικοχορευτικής τέχνης.

Το συγκεκριμένο κείμενο το είχα ανεβάσει για μία ώρα. Ελάχιστοι πρόλαβαν να το διαβάσουν. Μετά το κατέβασα γιατί σκέφτηκα ότι είναι κρίμα να υπονομεύω μία προσπάθεια (έστω και παράνομη) από την οποία καλώς ή κακώς θα θραφούν δυο τρία στόματα και από την οποία μπορεί να ωφεληθεί κάποια άπορη οικογένεια. Με πόνο ψυχής βέβαια, καθώς σκέφτηκα ότι «ο χωρκάτης πάντα θαν’ χωρκάτης» και δεν θα τον αλλάξεις. Φτάνει. Μην τους κράζεις άλλο. Η παράσταση θα ανέβαινε κανονικά και εγώ θα ήμουν ο μυγιάγγιχτος της υπόθεσης. Δεν θα σώσω εγώ την αισθητική του Κυπραίου. Δεν θα την αναβαθμίσω εγώ. Δεν θα την αλλάξω εγώ. Αυτά τα μέτρια θέλετε, φάτε τα.

Προ ολίγου, όμως, είδα στο Facebook κι άλλη ιεροσυλία. Ανέβασα πίεση 500. «Η Παναγία Των Παρισίων» με αφίσα την αντίστοιχη ταινία του Ντίσνεϊ. Ανεβαίνει, λέει, στο θέατρο Λατσιών από μια σχολή χορού και μπαλλλλλέτου. Δεν έχει σημασία. Δεν πα να είστε νηπιαγωγείο, δεν πα να είστε γηροκομείο. Δεν χρησιμοποιούμε αφίσα άλλου έργου για να προωθήσουμε το δικό μας που τυγχάνει να βασίζεται στον ίδιο μύθο! Απλές-αρχές-πνευματικών- δικαιωμάτων! 

«Η Παναγία των Παρισίων» με αισθητική «Παναγίας της Φανερωμένης», άλλος ένας βιασμός ψυχής που κάνει τον πάγο στον οποίο φυλάγεται μέσα ο μακαρίτης, ο Ουόλτ, να ραγίζει.

Δεν μαθαίνετε. Ούτε και πρόκειται!