Πάρτυ Γενεθλίων

Σε συνέχεια του προηγούμενου "φανταστικού" κειμένου σχετικά με τα όσα θα έχω να αντιμετωπίσω στο μέλλον ως γονέας έρχεται το σημερινό μας θέμα. Ολίγον πρόωρο, αλλά θα έσκαγα αν δεν το έθιγα.

Άκου τώρα κάτι πράγματα.

Είδα στο Facebook τις προάλλες φωτογραφίες από πάρτι γενεθλίων τετράχρονου, το οποίο έλαβε χώρα, άκουσον-άκουσον, σε αίθουσα γάμων του Hilton Park και στο οποίο όλα τα παιδάκια ακολούθησαν το γνωστό πρωτόκολλο που θέλει να κάθεσαι σε τραπέζι ανάλογα με το seating arrangement του οικοδεσπότη. Επίσης, στο εν λόγω πάρτι που έχαιρε άκρας επισημότητας, υπήρχαν ζογκλέρ και ακροβάτες οι οποίοι διασκέδασαν τα μωράκια πριν ο DJ των τριακοσίων ευρώ αναλάβει δράση με το Ντεσπασίτο. Το πιο πάνω σκηνικό που είναι πέρα για πέρα αληθινό, μπορεί να αποτελεί ακραίο παράδειγμα για το πώς έχουν διαμορφωθεί στις μέρες μας τα παιδικά γενέθλια στην Κύπρο, αλλά δεν απέχει και πολύ από την ευρύτερη νεοκυπριακή κουλτούρα που θέλει το μπάτζετ αυτών των συναθροίσεων να υπερβαίνει κατά πολύ τα €1000.

Αντιλαμβάνεσαι ότι εγώ, δοξασμένο παιδί της δεκαετίας του ’80, που έχω τα παιδικά γενέθλια συνυφασμένα με καλέσματα σε δροσερές αυλές σπιτιών όπου τρώγαμε δυο τυροπιτάκια, μία κουταλιά τζέλλι μον-αμί και ένα κομμάτι τούρτα από το Άριστον και ήμασταν ευτυχείς και πλήρεις, παθαίνω σοκ με τα νέα ήθη. Και αρνούμαι να τα ενστερνιστώ όταν έρθει με το καλό η ώρα. Εδώ εγώ βρίσκω ‘κάπως’ το γεγονός ότι γίνονται πάρτι στους παιδότοπους, πόσω μάλλον να καταπιώ ότι φτάσαμε στο σημείο να κλείνουμε αίθουσα εκδηλώσεων στο Χίλτον και στο Lemon Park (γιατί έχω ακούσει και για παιδικό πάρτι στο Lemon Park)!

Τις προάλλες περιήλθε στην αντίληψή μου μέσω μίας φίλης ποια είναι η μόδα των παιδικών γενεθλίων στη Βιέννη της Αυστρίας. Μία φίλη βασικά, μου μετέφερε την εμπειρία μίας άλλης φίλης της η οποία ζει πλέον εκεί (πόσο ζηλεύουμε), και η οποία παίρνει τα παιδιά της σε παιδικά γενέθλια που διοργανώνονται σε... μουσεία της πόλης! Προσκαλεί ο εορτάζων τους φίλους του σε ένα ειδικά διαμορφωμένο τουρ για παιδιά στο μουσείο μουσικής της Βιέννης και τα παιδιά διασκεδάζουν μαθαίνοντας, ενώ όταν ολοκληρωθεί η ξενάγηση, τρώνε όλα μαζί στο εστιατόριο του μουσείου με διάφορα εκπαιδευτικά αναμνηστικά από την επίσκεψή τους.

Επειδή όλο αυτό μου ακούστηκε πολύ καλό για να είναι αληθινό έκανα μία υποτυπώδη έρευνα και όντως βρήκα στο διαδίκτυο προσφορές για γενέθλια σε βιενέζικα μουσεία. Στον πιο κάτω σύνδεσμο (κάνε κλικ εδώ), θα βρεις λεπτομέρειες για γενέθλια στο μουσείο Belvedere που περιέχει τη μεγαλύτερη συλλογή ελαιογραφιών παγκοσμίως. Από ό, τι διάβασα, για ένα παιδικό πάρτι 10 ατόμων διάρκειας δύο ωρών 4:00-6:00 το κόστος κυμαίνεται στα €250! Σε αυτό το ποσό συμπεριλαμβάνονται και οι σχετικές δημιουργικές ασχολίες. Τρομερό;

Τώρα θα μου πεις συγκρίνεις τα γαϊδούρια με τους ανθρώπους; Τα συγκρίνω, τι να κάνω. Αφού μας έβαλαν κι εμάς στην ΕΕ, βαθιά μέσα μου ελπίζω ότι γίναμε ίσα κι όμοια. Αλλά ας μην είμαι τόσο άδικος με το σινάφι μας. Κατ’ αρχάς, έχουμε μουσεία στην Κύπρο για να διοργανώσουμε γενέθλια, κύριος; Έχουμε; Έχουμε μόνο κάτι αρχαιολογικά ρημάδια στα οποία ντρέπεσαι να περάσεις απ’ έξω, όχι να μπεις μέσα. Αλλά και να είχαμε, θα ενθουσιαζόταν να πάει κανείς; Θα ήτο αγγαρεία για τα παιδάκια μας να παρευρεθούν σε τέτοιου είδους γενέθλια. Ακόμη και στην πινακοθήκη του Λεβέντη στο κέντρο της Λευκωσίας, που είναι πιο μοντέρνων προδιαγραφών και θα ήταν πιο ευχάριστη η περιδιάβαση, από μία κουβέντα που είχα κάνει με μία υπάλληλο, έμαθα ότι οι ντόπιοι επισκέπτονται το καφέ – εστιατόριο του χώρου, αλλά δεν τους ενδιαφέρει να ανέβουν πάνω να δουν τα εκθέματα, βαριούνται. Ποια γενέθλια και μαλακίες;

Εδώ στην καλύτερη περίπτωση, που είναι πλέον και το Mainstream, τα κοριτσάκια σβήνουν κεράκια σε girls' spa! Μαζεύονται σε ινστιτούτα αισθητικής τα φυντάνια μας και η εκάστοτε νυχοποιός / αισθητικός τους μαθαίνει πως να βάψουν σωστά το νύχι, πώς να χτενίσουν σωστά το μαλλί, πώς να απλώσουν τη φέτα από το αγγούρι σωστά στα τσίνορα. Μόνο πώς θα το καθαρίσουν να το φάνε το αγγούρι δεν τες μαθαίνουν που θα ήταν και το πιο χρήσιμο.

Έτσι μάθαμε μάνα μου. Μέχρι εκεί ξέρουμε. Τις προάλλες μου εξιστόρησαν κι άλλες κυπριακές ιστορίες απείρου κάλλους, όπου Κύπριοι που επισκέφτηκαν την Πορτογαλία με γκρουπ φέτος το καλοκαίρι, παρευρέθηκαν σε συναυλία παραδοσιακών Φάντο και όποτε ολοκλήρωνε ο τραγουδιστής έκριναν απαραίτητο να του φωνάζουν περιπαιχτικά «πε αλλόνα ρε» επειδή έπλητταν. Όταν τους έγινε επίπληξη από τον ξεναγό εκείνοι θίχτηκαν και άρχισαν να τραγουδούν παράφωνα την Τυλληρκώτισσα για να σπάσουν πλάκα. Για να μην αναφέρω και το προσωπικά αγαπημένο, που θεώρησαν αναγκαίο μέσα στο λεωφορείο καθοδόν προς το Πόρτο, να ενημερώσουν τον ξεναγό για το τι σημαίνει ‘πόρτος’ στα κυπριακά γιατί βρήκαν εξαιρετικά αστεία τη συνωνυμία.

Ε, με τούτα και με εκείνα, τα γενέθλια στα μουσεία σας μάραναν. Πληρώστε το χιλιάρικο στο Χίλτον Παρκ και πολύ σας πέφτει.