Πρωτοχρονιάτικα Προγράμματα

Το μόνο που με έσωσε την παραμονή πρωτοχρονιάς ήταν το Lucky Room στον ΑΝΤ1. Έχω να πωρωθώ με τηλεπαιχνίδι από τον καιρό του crystal maze, το οποίο προβαλλόταν από το ίδιο κανάλι περί το 1995-96! Μα, πόση αγωνία, πόσο τέλεια η διαδικασία, ειδικά την ώρα που βρίζονται μεταξύ τους τα σόγια, τρελαίνομαι. Όρθιος τη βγάζω κάθε φορά να φωνάζω της τηλεόρασης «πάτα το δύο μαλακισμένη!» λες και θα πάρω εγώ τα λεφτά. Αγχολυτικό τηλεπαιχνίδι εντελώς. Ήταν και η Καλομοίρα στο χθεσινό επεισόδιο, έδεσε το γλυκό. Δεν είναι τυχαίο που όπου τη χώσεις τη συγκεκριμένη κοπέλα πάει καλά το πράμα. Σαράντα χιλιάδες ευρώ τσέπωσε ο κύριος εξ αιτίας της. Να μου το θυμηθείς, αφού υποδεχτήκαμε το 2017, έστω και τηλεοπτικά παρέα της, όλα καλά θα μας πάνε εφέτος.

Ναι, έβλεπα το Lucky Room και ευχαριστούσα τον Θεό που με έσωσε από τις εκπομπές τύπου Σπύρου Παπαδόπουλου, όπου όλοι οι τελευταίοι του κόσμου συγκεντρώνονται σε μια "ταβέρνα" και χορεύουν τσιφτετέλια. Μα, είναι να απορείς γιατί αυτές οι εκπομπές συγκεντρώνουν ακόμα υψηλά ποσοστά τηλεθέασης. Γιατί τη βρίσκετε με το να βλέπετε άλλους να χορεύουν και να γλεντούν, πραγματικά με ξεπερνά. Και να πω ότι έχουν αβάν γκαρντ καλεσμένους και έχει κάποιο ενδιαφέρον να τους βλέπεις να χορεύουν; Να πάει στο διάολο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά αυτά βλέπουν και οι δικοί μας στην Κύπρο, τα υιοθετούν και έχουμε φλομώσει με τον κάθε κανένα στην οθόνη να τον παρακολουθούμε να υποκρίνεται ότι περνά ωραία.

Είδα και λίγο από τον Πατσαλίδη ώσπου να αρχίσει ο Λιάγκας. Εντάξει, τον συγκεκριμένο δεν χρειάζεται και παπάς να σου το πει ότι τον θεωρώ την απόλυτη κατάντια του χιούμορ. Ακόμα και για τα κυπριακά στάνταρντς, που ως γνωστόν κυμαίνονται στη κλίμακα του μείον. Πέραν του ότι είναι πασιφανές ότι τα κείμενα του τα γράφουν άλλοι και δεν μπορεί να τα υποστηρίξει με την ατάκα του, είναι τόσο αμήχανος όταν διαβάζει κάτι πιο πνευματώδες που γελάς επειδή δεν του βγαίνει. Άσε που τα μισά κείμενα τα ξεσήκωσαν από τη Γιουροβίζιον: "Καλωσορίσατε στο πρόγραμμα που θα διαρκέσει από 3 έως 8 ώρες" (φετινή ατάκα της παρουσιάστριας Petra Mede) ή το "ας συνδεθούμε τώρα με Αυστραλία" και κατόπιν πλάνο από μία γυναίκα να κοιμάται στον καναπέ εξουθενωμένη. Το ίδιο αστείο ακριβώς έγινε στη Γιουροβίζιον το 2010. Εφτά χρόνια πριν! Μα νομίσατε θα μας γελάσετε; Όλα κλοπιμαία, και όλα αναπαραγμένα στο πιο χωρκάτικο, δυστυχώς. 

Για χάζι στο ΚΨΜ της μονάδας παρέα με τους σειράδες καλός είναι ο κ. Λούης, αλλά για τίποτα παραπάνω. Εχθές βράδυ όμως, έκανε και κάτι άλλο. Πρόβαλε πλάνα από παλιά πρωτοχρονιάτικα προγράμματα του ΡΙΚ, που εγώ ανέβασα στο διαδίκτυο από το αρχείο της γιαγιάς μου. Ξέρετε, από εκείνα τα βίντεο που παρέθεσα κι εγώ κατά καιρούς στο μπλογκ.

Κανένα πρόβλημα ως προς αυτό, εφόσον τα έχω ανεβάσει σε δημόσιο ιστότοπο, εννοείται ότι μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ο οποιοσδήποτε (αν ανέφερε και την πηγή βέβαια, ακόμα καλύτερα). Εκείνο που με πείραξε όμως, είναι που τα πρόβαλε με διάθεση να τα χλευάσει. Τύπου: «θυμηθείτε πόσο χάλια ήταν τότε που είχαμε την Κακουράτου να κάνει αερόμπικ και τη Χαραλαμπίδου για παρουσιάστρια κληρώσεων». Ναι, λογικό να το κάνεις αυτό αν είσαι ένας άνθρωπος που πρόσφερε το κατιτίς περισσότερο στην κυπριακή τηλεόραση. Ακατανόητο όμως όταν είσαι ο βασιλιάς της σάχλας. Γιατί μπορεί το αερόμπικ της Κακουράτου σήμερα να φαίνεται παρωχημένο, το μακρινό 1984 όμως, ήταν πολύ μπροστά. Και η Χαραλαμπίδου επίσης, μπορεί να είναι μια αμόρφωτη παρουσιάστρια που κατάφερε και εξαργύρωσε τα λαχεία του ΡΙΚ με θέση στη βουλή, αλλά ως παρουσιάστρια εκείνη την εποχή ήταν η Κορομηλά της Κύπρου. Εσύ κ. Πατσαλίδη μου, που θεωρείς ότι είναι αστείο που είσαι απλά χοντρός, γιατί νομίζεις ότι είσαι κάτι ανώτερο; Για να μην μιλήσω για το μπουλινγκ εναντίον του Χάματσου που είναι απλά χυδαίο.

Το δε επίπεδο της παραγωγής, μηδέν! Που μου ντυθήκατε όλοι με τα κοστούμια να κάνετε ρεβεγιόν μες το Σατιρικό, και το κοινό από κάτω φορούσε φόρμες. Μιλούμε… παραγωγή HBO, όχι αστεία!

Τέλος πάντων, πραγματικά λυπάμαι που το ρεβεγιόν φέτος το έσωσε ο Λιάγκας με ένα τηλεπαιχνίδι που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μεταδιδόταν ένα απλό απόγευμα. Κάποτε λαχταρούσαμε για τα πρωτοχρονιάτικα προγράμματα της τηλεόρασης. Τα γράφαμε και τα ξαναβλέπαμε την επόμενη μέρα. Σήμερα ψάχνουμε τρόπο να τα αποφύγουμε. Έλα όμως που με το νεογνό στο σπίτι ξανάγινα άνθρωπος της τηλεόρασης σε βαθμό αρρώστιας και τα καταπίνω όλα αμάσητα.

Την αγαπώ την τηλεόραση, μεγάλωσα με αυτήν. Αναγνωρίζω ότι είναι ένα μέσο που γερνάει και σε λίγα χρόνια θα αντικατασταθεί πλήρως από τη διαδικτυακή του εκδοχή, αλλά δεν μπορώ να βλέπω να το σκοτώνουν τόσο απροκάλυπτα με τόσο φτηνά προγράμματα – φτηνά από κάθε άποψη, και εμείς να σιωπούμε.

Βέβαια όταν την επόμενη μέρα βλέπεις ότι αυτά σκίζουν στην τηλεθέαση, όταν βλέπεις ότι ο Παπαδόπουλος χτυπά 30% και ο Λιάγκας 12% σκέφτεσαι «ό, τι πάθουμε χαλάλι μας!» Για τον Πατσαλίδη και τις ανάλογες κυπριακές παραγωγές των άλλων καναλιών δεν τόλμησα να κοιτάξω ποσοστά, φοβάμαι να απογοητευτώ κι άλλο…