Παρόλο που έχω ισχυρότατη μνήμη και θυμάμαι τα πάντα στη ζωή μου, ακόμα και ολόκληρες στιχομυθίες που ειπώθηκαν δεκαετίες πριν, τον τελευταίο καιρό άρχισα να παθαίνω αμνησία. Ου γαρ έρχεται μόνον, θα μου πεις! Δεν είναι αυτό. Νομίζω ότι μετά το καρδιακό επεισόδιο της 21ης Δεκεμβρίου, άλλαξε τόσο πολύ η ζωή μου που άρχισα να αισθάνομαι ότι όλα έγιναν πολύ παλιά.
Ενώ πριν ένιωθα πως όλα συνέβησαν χθες, σήμερα αισθάνομαι πως όλα έγιναν πριν από δεκαετίες! Βλέπω περσινές φωτογραφίες στον υπολογιστή και αισθάνομαι ότι έκτοτε η Γη πέρασε από την εποχή των παγετώνων στην εποχή της τρύπας του όζοντος. Αυτό δεν μου συνέβαινε παλιά. Και ανησυχώ. Η 21η Δεκεμβρίου ήταν τόσο καταλυτική που μηδένισε πολλά! Σαν την 11η Σεπτεμβρίου, ένα πράμα! Το σημείο μηδέν!
Φταίει και το ότι μετακομίσαμε σε νέο σπίτι. Στο νέο περιβάλλον αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε απόσπαση από την πραγματική μου ζωή. Αφού να φανταστείς, όταν καμιά φορά πετάγομαι στο ερειπωμένο πατρικό μου για να πάρω πράγματα, και αναπολώ τη νύχτα που έπεσα κάτω απ’ τον πόνο-σφάχτη, μου έρχεται μια απίστευτη σκοτοδίνη που δεν θέλω να ξαναπατήσω εκεί μέσα. Ειδικά το περσικό χαλί στο οποίο σωριάστηκα και αγκομαχούσα βλέποντας τα πάντα να μαυρίζουν καθώς περίμενα τη μεταφορά μου στις πρώτες βοήθειες, το μισώ! Έδωσα εντολές να καεί σύντομα, να ξορκιστεί το κακό! Δεν επιστρέφω εγώ στο πατρικό μου! Όχι πριν ανακαινιστεί το μέρος και πάρει νέα όψη, τουλάχιστον.
Έβλεπα φωτογραφίες απόψε. Και μελαγχόλησα. Έκανα αναδρομή στις φρικτές διακοπές του 2006. Στη Σαντορίνη. Κοίτα φωτογραφίες… πότε έγιναν όλα αυτά; Λες και πέρασαν δέκα ζωές από τότε.
Τι νοσταλγία! Αυτές οι Αυστραλέζες εδώ - πρώτες ξαδέλφες της Kylie - έκαναν τα πάντα ενόσω τις ποτίζαμε σφηνάκια. Μόλις έλειψε το πιοτό, ούτε που μας ήξεραν, οι σιχαμένες!
Ένας κώλος στην παραλία. Καλά, δεν είναι και ο ωραιότερος κώλος του κόσμου, αλλά όπως ήμουν εκεί ξαπλωμένος και ψηνόμουν, κάτι έπρεπε να φωτογραφίσω να περάσει η ώρα.
Αυτά πάντως, ήταν κατά γενική ομολογία τα ωραιότερα βυζιά του νησιού! Τα πετυχαίναμε παντού! Όπου πηγαίναμε ορθώνονταν μπροστά μας σαν ηλιοβασίλεμα! Η φωτογραφία βγήκε κουνημένη διότι την ώρα που τα φωτογράφιζα προσποιούμουν ότι χορεύω. Πάλλονταν κι εκείνα πέρα-δώθε, άντε να εστιάσεις σωστά!
Ένα βράδυ στο Murphey's, εκεί που ξεράθηκα σε μια γωνιά στις 5:00 το πρωί, ήρθε μια ξένη και ανέβηκε επάνω στο τραπέζι μου και άρχισε να κοπανιέται στα ντάπα-ντούπα της μουσικής. Σημασία προς εμένα - μηδέν! Οπότε, άρχισα να τις βαράω παλαμάκια όπως είθισται στις μπουζουκερί, μπας και αποσπάσω την προσοχή της. Τίποτα αυτή. Πάλι καλά που δεν με κλώτσησε να λέμε...
Ορίστε και ένα ρομαντικό τοπίο, για να μη λέτε δηλαδή, ότι δεν είμαι άντρας με αισθήματα!Όλα έγιναν πολύ παλιά! Είτε όντως μεγάλωσα, είτε ο εγκέφαλός μου διατελεί ακόμη υπό ισχυρό κλονισμό και απωθεί οτιδήποτε έγινε πριν την 21η Δεκεμβρίου 2009. Προβλέπω να γίνονται εκατομμυριούχοι οι ψυχολόγοι από το τομάρι μου, σύντομα…
13 σχόλια:
Χαχαχαχα.. τι κρίμα που δεν δουλεύει το θαυμαστικό. Ότι και να γράψεις μου προκαλείς γέλιο. Γελάω μόνη μου στις 3 τα ξημερώματα. Θειικό το βυζί που δεν μπορούσες να εστιάσεις, η άλλη που χορεύει και εσύ απο κάτω κύριος την χειροκροτάς, οι δε Αυστραλέζες απλά σιχαμένες
Χαραμίζεσαι.. χαραμίζεσαι.
Τρελό ψηλό προσοντούχο αγόρι.
Το ξαναδιαβάζω και γελώ πάλι. χαχαχαχαχαχαχα
Eγώ πιστεύκω ότι επηρέασε σε τόσο πολλά τζίνη η μέρα που άρκεψες τζαι θορείς τα πράματα πολλά διαφορετικά.
Ήταν όντως μεγάλο σόκ.
Σίουρα τωρά άλλαξε τζαι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις κάποια πράματα στη ζωή σου. Τζαι το γεγονός ότι αναπολείς τα παλιά καλοκαίρια είναι στοιχείο του ότι άρκεψες να πιστεύκεις ότι άλλαξες τζαι γυρεύκεις να το αποδείξεις.
Εν να χαλαρώσεις σιγά σιγά..
φιλιά
χχ
Αν κρίνω από τη δική μου εμπειρία, τον τελευταίο συγκλονιστικό χρόνο που περάσε, μετά από μια "καίρια στιγμή" μου -ο κάθε άνθρωπος βιώνει πολλές από δαύτες- νιώθω πολύ διαφορετική, λες και έζησα και έμαθα πράγματα στο fast forward και τότε κοιτάζοντας πίσω, βλέποντας κι εγώ στις φωτογραφίες μου μια κάποιου είδους άγνοια (ή αθωότητα να το πω;...), αισθάνομαι πιο μεγάλη αλλά και πιο σοφή (sic!) και πιο πολύ ο εαυτός μου. Λες και έχουν περάσει χίλια χρόνια, που λέμε.
Ta wraiotera vyzia tou nisiou einai silikonata!
@Homo Anisorropus: Εξήγα μου σε παρακαλώ, το εξής! Γιατί οι γυναίκες νομίζετε ότι δεν μας αρέσουν τα σιλικωνάτα βυζιά; Και οι μυώδεις άντρες έγιναν τούμπανο λόγω χημικών ουσιών και καμία δεν είδα να πτοείται!
Ό,τι είναι ωραίο - είναι ωραίο και δεν το ψάχνουμε πως έγινε έτσι. Ακόμη και αν η αίσθησή του είναι διαφορετική. :) Εμένα δεν θα με πείραζε η γυναίκα μου να έχει ψεύτικα βυζιά, όσο μπορώ και βυθίζομαι μέσα τους.
Me eides na to sxoliazw arnitika? Mia apli diapistwsi ekana. Eimai polu uper. Kai stis silikones kai stis plastikes genika. Alla mani mani na mou tis peis!
Για τα σιλικονάτα δεν έχω ισχυρή άποψη, fair enough. Αλλά εγώ, πάντως, τους τρίγωνους και τους λαθκιασμένους νεκατσιώ τους, ειλικρινά!
Χαχαχαχαχαχα η περιγραφή των φωτογραφιών όλα τα λεφτά!
Σε διαβάζω αλλά δεν κατάφερα να γελάσω σήμερα. Με τις φωτογραφίες εννοώ, όχι με το θέμα σου ότι νιώθεις εκείνη την μέρα σαν το σημείο μηδέν. Δεν χαμογέλασα. Δεν είναι ότι δεν είναι καλό το κείμενο σου φυσικά.
Άλλα δεν είναι καλά..
@RainTears: Και ποιός σας είπε ότι ο σκοπός μου είναι να σας κάνω να γελάτε; Χάρη σας κάνω που μοιράζομαι και τις σκέψεις μου μαζί σας...
Όποιος χαλιέται, φεύγοντας κλείνει και την πόρτα!
Νομίζω ότι εν εκατάλαβες τι είπα. Αλλά ως συνήθως επήρες τζιε άψες. Ολοκλήρωσες μου την μέρα μου
Επιμένεις να χαρακτιρίζεις τις διακοπές του 2006 φρικτές ενώ μας έδωσαν τόση τροφή για γέλιο.. Ακόμα γελώ με τους άλλους 2, με τα περίεργα μαγιώ εκείνο το βράδυ !!
Άρης
Δημοσίευση σχολίου