Hate Mail

Ήρθα στη δουλίτσα μου πρωί-πρωί, ήπια τον χυμό μου, άνοιξα τον υπολογιστή και μπήκα να ελέγξω το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Έλαβα ένα e-mail από μια κυρία, το όνομα της οποίας δεν δημοσιοποιώ γιατί σέβομαι το απόρρητο της αλληλογραφίας, το οποίο παραθέτω αυτούσιο:

"Eisai epieikos ka8ysterimenos.to anomalo pou symvainei se kypro k ellada einai pos o ka8e kompleksikos exei apopsi kai tin ekfrazei kiolas!! Pistevo pos ine kalo na psakseis to provlima sou ki an to apo8imeno sou einai na gineis i8opoios just go for it gia na kseperaseis ligo tin pikria kai tin kakia sou. Pistevo pos 8a gineis enas epieikos apsogos i8opoios...ama ise se 8esi na krineis mia despoina mpempedeli!afto simainei pos prepei epigontos I na deis psyxiatro, i na na pas gia eksorkismo."

Ό, τι κατάλαβες, κατάλαβα αγαπητό μου φαν κλαμπ! Σκέφτομαι, όμως, και γράφω:

Εν έτει 2009, ζούμε ακόμα σε μια χώρα στην οποία ο κόσμος δεν αποδέχτηκε το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Και δεν χρειάζεται να σπουδάσεις νομική για να εμπεδώσεις ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της άποψής του, εφόσον αυτή δεν είναι υβριστική ή και κακεντρεχής. Η ελευθερία της έκφρασης είναι βασική Αρχή της Δημοκρατίας την οποία προφανώς, η πτωχή αποστολέας δεν διδάχτηκε στο Γυμνάσιο, καθότι όταν μιλούν οι καθηγητές η πλειοψηφία των κορασίδων μας ζωγραφίζει πάνω στο θρανίο με το tippex.

Δεν ξέρω σε ποια νομοθεσία αναφέρεται η αποστολέας, η οποία θέτει την κυρία Μπεμπεδέλη – αλλά και τον οποιονδήποτε καλλιτέχνη- στο απυρόβλητο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι καν το πότε αναφέρθηκα στην κ. Μπεμπεδέλη μέσω αυτού του μπλογκ. Νομίζω, όμως, ότι αναφέρεται σε παλαιότερη ανάρτησή μου, όταν έγραψα τις απόψεις μου για την ερμηνεία της στο «Μπαμπάδες με Ρούμι» και στους «Βρικόλακες.» Ουδέποτε ακύρωσα την πορεία της κυρίας Μπεμπεδέλη. Γενικά την εκτιμώ σαν ηθοποιό. Τη λάτρεψα στο «Χάρολντ και Μοντ!» Απλώς έγραψα ότι στις προαναφερθείσες παραστάσεις ή ακόμη και στιγμές, τη βρήκα υποτονική και απλώς διεκπεραιωτική. Προς τι οι υστερίες, μαντάμ; Δεν σου βρίσαμε και την πατρίδα!

Προσωπικά, χέστηκα αν η κυρία "Μαρουλλού" στις 7:00 το πρωί δεν είχε τι να κάνει και μπήκε στον κόπο να με βρίσει ηλεκτρονικώς για να εκτονωθεί. Αλλά αυτό είναι ενδεικτικό της ευρύτερης κοινωνικής ωριμότητας απέναντι στην παρρησία που επιδεικνύουν κάποιοι να εκθέσουν τις απόψεις τους δημόσια. Αυτά έχει το blogging, θα μου πεις. Άμα δεν γουστάρεις να κρίνεσαι, να μην κρίνεις. Δεν αντιλέγω. Αλλά αν η κυρία "Μαρουλλού" επιθυμούσε να την πάρω στα σοβαρά, ας μου εξηγούσε και υπό ποία ιδιότητα μου απευθύνει τον λόγο. Διότι εγώ, δεν γράφω ως ειδικός ή ως κάποιος επαΐων εδώ. Ένας απλός άνθρωπος είμαι, που γράφει τις σκέψεις του και τις μοιράζεται με το διαδίκτυο. Τόσο απλό, μα τόσο δύσκολο να το καταλάβει η κυρία "Μαρουλλού!" Είσαι κάποια θεατρολόγος που θίχτηκε από την κριτική μου, κυρία μου; Είσαι κάποια ηθοποιός που σάρωσε στην Επίδαυρο και χαίρει η άποψή σου ειδικού βάρους; Πες το μου, να απολογηθώ (όχι πως θα απολογηθώ βέβαια, έχω το θάρρος της γνώμης μου. Αλλά τουλάχιστον θα δείξω κάποια επιφύλαξη όταν στο μέλλον θίγω θεατρικά θέματα).

Αλλά, επειδή αν ήσουν έστω και το μισό απ’ όλα αυτά, το τελευταίο που θα έκανες θα ήταν να διαβάζεις το μπλογκ μου, θεωρώ πως είσαι άλλη μια αθκειασερή που ο ρόλος της σ’ αυτή την κοινωνία είναι να μιλά για νύχια και τσάντες! Και για να τελειώνουμε, διότι μεγάλη χάρη σου έκανα και σου αφιέρωσα ολόκληρη ανάρτηση, με το θέατρο δεν ασχολούμαι γιατί έχω απωθημένο να γίνω ηθοποιός, αλλά για να μην πέσω στις ενδοφλέβιες! Που ζω σε μια χώρα που γεννά γκόμενες Luis Vuitton, αντί για φρέσκα κορίτσια με ενδιαφέροντα και άποψη!

Έξι χρόνια στα ξένα δεν ασχολούμουν με κανένα χόμπι. Πήγαινα περιπάτους στα δάση και άνοιγε το πνεύμα μου. Μόνο αυτό έκανα! Και ήμουν happy! Από τη μέρα που γύρισα, είμαι …χάπι! πλακώνομαι στα θέατρα, τις ξιφασκίες και τις δημιουργικές ασχολίες μπας και ξεχάσω. Αλλά δεν με βοηθάς, αξιοθρήνητη μουστακαλού (εδώ σου χώνω και 2 χαστούκια και φεύγουν τα μπροστινά σου δόντια). Δεν με βοηθάς! Όντως, μπορεί τον ψυχίατρο και τον εξορκισμό να μην τον γλιτώνω, αλλά όταν είναι να πάω, θα σε πάρω μαζί μου! Θα έρθεις κι εσύ για έναν άνευ προηγουμένου σεξορκισμό! Και μετά, θα πάμε και σε έναν δάσκαλο του Δημοτικού να σε μάθει να γράφεις στα Ελληνικά. Τα greeklish σε μάραναν, αχάπαρη, λαϊκιά καλλονή!