Νομική vs Δημοσιογραφίας

Τώρα που ουσιαστικά τελείωσε και το μάστερ δημοσιογραφίας, κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα τα οποία και παραθέτω πιο κάτω. Προσωπικά, δηλώνω πιο μπερδεμένος από ποτέ, αφού ούτε τώρα ξέρω τι θέλω να κάνω με το μέλλον μου. Να με πληρώνετε να μπλογκάρω γίνεται;

1. Τη δημοσιογραφία δεν την θεωρώ πλέον ‘επιστήμη.’ Είτε έχεις το ταλέντο και γράφεις καλά, είτε δεν το έχεις. Καλλιεργείται, αλλά δεν εμφυτεύεται. Ένα χρόνο εδώ πέρα έμαθα να λειτουργώ το photoshop και το indesign, έμαθα 2-3 τεχνικές γραψίματος, αλλά δεν χρησιμοποίησα ούτε ένα βιβλίο, ούτε κράτησα μισή σημείωση. Στη νομική είχα 2 box files σημειώσεων για το κάθε μάθημα. Και 10 βιβλία-εγκυκλοπαίδειες ασορτί.
2. Δυστυχώς, στη δημοσιογραφία διυλίζουν τον κώνωπα. Δεν έχουνε με τι να ασχοληθούν και τυρβάζουν για το πως να στηθείς μπροστά στη κάμερα, πως να σχεδιάσεις τη σελίδα του περιοδικού, τι χρώματα έλκουν τους αναγνώστες στα εξώφυλλα κτλ. Ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά μεν, αλλά θεωρώ λυπητερό να ζήσεις για να μάθεις μόνο αυτά δε.
   
3. Στη νομική από την άλλη, κάνεις μαθήματα που σε στιγματίζουν καθώς θέτουν ερωτήματα που τα στοχάζεσαι εφ’ όρου ζωής και δεν βρίσκεις άκρη. Εξαιρώ τα τραστς, το περιουσιακό και το συνταγματικό δίκαιο που είναι σκέτος κωλόπονος.
   
4. Στη νομική βαριέσαι. Ή τέλος πάντων, εγώ βαριέμαι! Θεωρώ πως πρέπει να είσαι φοβερά ανοργασμικός άνθρωπος για να απολαμβάνεις το χαρτομάνι της δουλειάς, τα νομοσχέδια, τα δικόγραφα, την μιζέρια του κάθε πελάτη. Αντιθέτως, η δημοσιογραφία σε συναρπάζει. Ψάχνεις θέματα, ανακατώνεσαι, συνεντευξιάζεσαι, σχεδιάζεις, ιντριγκάρεσαι. Δυστυχώς όμως, παρακαλάς τον κάθε μαλάκα να σου δώσει μισό quote για το οποίο του είσαι υπόχρεος όσο ζεις. Μαλακία, και δεν αξίζει και τον κόπο.
   
5. Στη νομική πληρώνεσαι αξιοπρεπώς, στη δημοσιογραφία πληρώνεσαι;
   
6. Στη νομική γνώρισα 90 άτομα με τα οποία μοιράστηκα 3 χρόνια από τη ζωή μου μαζί τους. Έκανα μόνο μια φίλη με την οποία έχω ουσιαστικά να μιλήσω από το 2005. Στη δημοσιογραφία γνώρισα 64 άτομα μέσα σ’ ένα χρόνο και είμαστε όλοι σαν αδέλφια. Πολλούς θα πεθυμήσω όταν φύγω από εδώ. Ακόμη και τους Ινδούς και τους Κινέζους που ουδέποτε χώνεψα προηγουμένως.
   
7. Οι φοιτητές νομικής είναι πειθαρχημένοι, συνεπείς, αλλά ξινοί και κυνικοί. Αισθάνεσαι ότι θα σε καρφώσουν πισώπλατα. Οι δημοσιογράφοι έχουν όραμα, θέλουν να σώσουν τον κόσμο και έχουν πολύ φιλική αντιμετώπιση στα πράγματα και τους ανθρώπους.
   
8. Οι καθηγητές της νομικής έμπαιναν στο θέατρο και πάγωνες. Νόμιζες πως έμπαινε ο πρωθυπουργός, ή τέλος πάντων κάποιος σπουδαίος. Οι καθηγητές της δημοσιογραφίας πίνουν μαζί μας μπύρες, φλερτάρουν, κανονίζουν κουϊζ στην τοπική μπυραρία και μόνο που δεν μας χαρτζιλικώνουν.
   
9. Στη νομική είχα να γράψω πτυχιακή μέσα σε 3 μήνες, χωρίς καν να ξέρω τι είναι η πτυχιακή. Στη δημοσιογραφία είχα ειδκό μάθημα για «το πώς να γράψετε μια σωστή πτυχιακή» το οποίο άρχισε από τον Σεπτέμβριο. Ώρες-ώρες υποτιμούν τη νοημοσύνη μας...
   
10. Όταν σπούδαζα νομική έβλεπα μόνιμα εφιάλτες – ότι με δαγκώνουν λυκόσκυλα συγκεκριμένα. Φέτος, ξυπνούσα χορεύοντας χασάπικο, με το χαμόγελο στα χείλη. Όταν σπούδαζα νομική έριξα και 2-3 δάκρια από την πίεση. Φέτος, μόνο δάκρια ευτυχίας.
    
11. Το 85% των φοιτητών νομικής επέλεξαν την συγκεκριμένη σπουδή για να σταθούν αντάξιοι στο όνομα του μπαμπά. Το 85% των φοιτητών δημοσιογραφίας επέλεξαν τη συγκεκριμένη σπουδή επειδή πάντα το ονειρεύονταν.

Ευχή και κατάρα το ότι ανήκω κάπου στη μέση. Πραγματικά, δεν έχω ιδέα για το πού θα γύρει η ζυγαριά στο τέλος...(Φτου! Ακόμη και εδώ, η ζυγαριά μες τα πόδια μου!)