Εμένα ποιός μου εγγυάται ότι είμαι καλά; Θέλω να πω, πού το ξέρω ότι είμαι ΟΚ, και δικαιούμαι να κυκλοφορώ ελεύθερος; Μου το είπε κανένας; Μου το δήλωσαν εγγράφως; Με πιστοποίησαν; Με εγγυήθηκαν; Πού το ξέρω ότι αύριο δεν θα με συλλάβουν επειδή... επειδή έτσι; Έπρεπε να μας κάνουν τεστ, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να ξέρουμε κατά πόσο έχουμε ακόμη σώας τας φρένας. Έχω κάτι υποψίες...Δεν είμαι καλά, και να φανταστείτε ότι τράβηξα και μαλακία. Δεν είμαι καλά, και τα χειρότερα έρχονται. Σε λίγα χρόνια που θα πλακώσουν οι διαβήτες, οι καταρράκτες, οι προστάτες, οι καρκίνοι. Φτουυ! Πλήττω! Πήγα και βόλτα, και καθαρό αέρα ανέπνευσα, τζίφος! Κάπως έτσι πρέπει να αρχίζουν κάποιοι τα ναρκωτικά...
Βαρέθηκα τον πλανήτη Γη! Γνωρίζω κόσμο, μου είναι αδιάφορος. Γνωρίζω κόσμες, μου είναι άοσμες. Μου λείπει ο έρωτας ο παράφορος. Και βέβαια σου λείπει κι' εσένα, αλλά... την τύφλα σου δεν ξέρεις, συμβιβάστηκες!
Κάνω refresh όλες τις αγαπημένες μου ιστοσελίδες. Κάθε λεπτό. Ουδεμία ανανέωση, ούτε αυτές με σκέφτονται. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, καμία έκρηξη. Ούτε ένας φόνος! Ούτε μια διαμάχη. Μόνο κόσμος που πάει στο laundry και πλένει τα εσώρουχα του. Μάθατε να φοράτε και βρακιά τώρα...
Κυριακή, όλα γκρίζα! Με μισώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου