Ασυνεπείς Συνέπειες

 

Στο νηπιαγωγείο του γιου μου τα παιδάκια δεν μπαίνουν «τιμωρία». Η τιμωρία πέθανε μαζί με τη λογική. Τα παιδάκια εν έτει 2021 απλά «υπόκεινται σε συνέπειες». Έτσι τα διαπαιδαγωγούμε πια. Και νομίζουν όλοι οι επαΐοντες ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο αλλάζει ο κόσμος προς το καλύτερο. Θεωρούν δηλαδή, ότι αν το παιδάκι δεν «τιμωρηθεί» αλλά «υποστεί τις συνέπειες», κάτι θα τρέξει στα γύφτικα. Για κάποιο λόγο οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο φόβος πηγάζει από τη λέξη κι όχι από την ιδέα. Αν δηλαδή πεις στο παιδάκι να κάτσει φρόνιμο γιατί αλλιώς δεν θα φάει παγωτό, η αποτροπή της αταξίας θα προέλθει από τη λέξη που θα χρησιμοποιήσεις, ήτοι «συνέπεια», και όχι από την ιδέα του αποκλεισμού από το παγωτό.

-          Ο Αλέξης σήμερα ήταν άτακτος, δεν άφηνε τα άλλα παιδάκια να κατέβουν από τη τσουλήθρα! Μου είπε η δασκάλα του.

-          Να τον βάλετε τιμωρία! Απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη.

-          Στο σχολείο αυτό δεν μπαίνουν τιμωρία, αλλά δέχονται τις συνέπειες. Με διόρθωσε η δασκάλα.

Ποια η διαφορά, αδυνατώ να το δω.  

Παίζουν με τις λέξεις. Τις χρησιμοποιούν λάθος. Ξεπίτηδες. Χρυσώνουν το χάπι. Και δεν ξέρω σε τι αποσκοπεί όλη αυτή η αλλοπρόσαλλη λεξιλογική άνθηση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας. Αν έλεγαν στα παιδάκια ότι όποιο είναι άτακτο «θα πάει διακοπές», με αρνητική έννοια, υπονοώντας ότι θα αποκλειστούν από διασκεδαστικές δραστηριότητες, θα υπήρχε κάποια ουσιαστική διαφορά; Όχι. Απλώς στο τέλος θα κατέληγαν να φοβούνται τη λέξη «διακοπές».

Εμμένουν στο να πιστεύουν ότι η λέξη είναι το πρόβλημα και όχι η ιδέα.

Τι ανάποδοι καιροί!