Eurovision Movie: The Fire Saga

Εγώ κακή κουβέντα για ταινία που με συγκινεί στο τέλος δεν μπορώ να γράψω. Και η νέα ταινία του Νέτφλιξ για τη Γιουροβίζιον μπορεί να είναι αντικειμενικά κακή και να πάσχει σε χίλια δυο σημεία, αλλά στο τέλος δάκρυσα και αυτό έχει σημασία. Δεν μπορώ να κρίνω μία ταινία με τρόπο αμιγώς αποστειρωτικό αν αυτή σε κερδίζει με το συναίσθημα.

Ναι, η ταινία έχει λάθη, σε πολλά σημεία βαριέσαι και αρπάζεις το κινητό να δεις τα notifications σου, το σενάριο έχει ένα εκατομμύριο κλισέ, κι όμως! Σε κάθε πτυχή του ονείρου του πρωταγωνιστή έβλεπα τον εαυτό μου, σε κάθε μορφασμό αγωνίας των Ισλανδών τηλεθεατών έβλεπα εμένα, στη σχέση πατέρα-γιου έβλεπα ξανά εμένα, στη σχέση του ζεύγους έβλεπα εμένα και τη γυναίκα μου όταν τη σκηνοθετώ στα ταξίδια μας, στο δε βρέφος που είχε κρεμασμένο επάνω του στο τέλος, ξανά εμένα και τον γιο μου.

Πιο δική μου ταινία δεν μπορούσε να ήταν.

Τα δε μουσικά νούμερα τα βρήκα φανταστικά, τόσο το πρώτο με τους παλιούς νικητές που εμφανίζονται ως γκεστς, όσο και την «επική μπαλάντα» (Θέ μου, τι σιχαμένος όρος!), που μας οδηγεί στο φινάλε.

Εξαιρετικό mashup. Αν έλειπε και το Waterloo που το απεχθάνομαι κι ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί θεωρείται το καλύτερο γιουροβίζιον τραγούδι έβερ, θα ήταν ακόμα καλύτερα. 

Αν δεν παρακολουθείς Γιουροβίζιον δεν πρέπει να τη δεις αυτή την ταινία, κι αν είσαι αυστηρός με τον τηλεοπτικό σου χρόνο, επίσης να μην τη δεις. Αν είσαι σαν εμένα, να τη δεις.

Η ταινία γυρίστηκε για να εισάγει κυρίως το αμερικανικό κοινό στο κόνσεπτ της Γιουροβίζιον. Οι Σουηδοί παραγωγοί έχουν ήδη πιάσει δουλειά στην Αμερική και ο πρώτος Διαγωνισμός Eurovision – America βρίσκεται προ των πυλών, καλώς εχόντων των πραγμάτων μέσα στο 2021. Τι πιο ευφάνταστος τρόπος να μυήσεις τους Αμερικάνους στο κόλπο; Το Νετφλιξ έχει επίσης εξασφαλίσει όλα τα δικαιώματα μετάδοσης των τελευταίων δέκα διαγωνισμών και νομίζω παρέχονται ήδη στην πλατφόρμα μόνο για τους Αμερικάνους συνδρομητές. Εμείς εδώ δεν μπορούμε να τις δούμε.

Νόμιζα ότι είχα ξεπεράσει τη Γιουροβίζιον φέτος, μετά κι από τις άθλιες συμμετοχές όλων των χωρών πλην της Ιταλίας και Ισλανδίας, αλλά απόψε συνειδητοποίησα πόσο πολύ πεθύμησα το αγαπημένο μου σόου. Μπορεί να φταίει βέβαια και το γεγονός ότι κρατούσα μικρό καλάθι μιας και είχα προετοιμαστεί για τα χειρότερα από όσα διάβαζα από χθες διαδικτυακώς.