Blow-Jobs

Ξέρω έναν μαλάκα, που όποτε βρεθούμε μου μιλά για το πόσο ευτυχισμένος είναι στην δουλειά του.

Όχι μόνο μου υπογραμμίζει πόσο ωραία περνά στη δουλειά του, αλλά χρησιμοποιεί και κάτι αγγλικές εκφράσεις του τύπου: “I feel complete” και “I am enjoying the creativity of my job” για να το κάνει πιο εμφανές. Καταλαβαίνεις… Είναι θέμα χρόνου να φάει τον βουζουνόπατσο! Μέχρι στιγμής, δεν έτυχε ούτε μισή φορά, να μην μου πει πόσο εκτιμά τους συναδέλφους του, πόσο τον ευχαριστεί να προσφέρει στην εταιρεία του, πόσο γεμάτος νιώθει με το αντικείμενο που επέλεξε να ασχοληθεί και άλλες παρόμοιες πίπες που μου προκαλούν εμετό.

Μην σας πω τώρα τι δουλειά κάνει ο συγκεκριμένος και τον «φωτογραφίσω», πάντως δεν πρόκειται ούτε για τον Σάκη Ρουβά, ούτε για την Άννα Βίσση που βγάζουν χιλιάδες ευρώ τραγουδώντας δυο φορές τη βδομάδα, ούτε για κανέναν τέλος πάντων που βγάζει πιο πολλά από τον μέσο Κύπριο με τη δουλειά που κάνει για να δικαιολογείται η δουλειό-λατρεία του.

Θεωρώ πως αν η δουλειά που κάνεις δεν σου αποφέρει εκατομμύρια, τότε δεν αξίζει να καμώνεσαι γι αυτήν. Όσο είσαι ένας απλός υπάλληλος και ξυπνάς από τις 6:30 για να πας στη δουλειά σου, δεν δικαιούσαι να υπερηφανεύεσαι για το επάγγελμά σου. Εκτός κι αν είσαι μαζόχας δηλαδή και γουστάρεις το πρωινό ξύπνημα, το οποίο εγώ πιστεύω ότι το συνηθίζεις μόνο με τον θάνατο! Και το πρωινό ξύπνημα να συνηθίσεις, ποιος νορμάλ άνθρωπος χαίρεται που δουλεύει; Ακόμα και οι πόρνες, που κάνουν την πιο ωραία δουλειά του κόσμου, κουράζονται μετά τον δέκατο λούτσο, όσο ακριβά κι αν τον χρεώσουν. Τολμάς να καμαρώνεις για τη δουλειά σου εσύ; Που εξυπηρετείς καθημερινά τον κάθε πικραμένο; Που ακούς τα τηλέφωνα να βαράνε ακόμα και στον ύπνο σου; Και που έχεις να δεις αύξηση στον μισθό σου δυο χρόνια τώρα, τάχα μου, τάχα μου λόγω κρίσης;

Ε, είσαι μαλάκας!

Και εκατομμύρια να σου προσφέρει η δουλειά σου, πάλι το άγχος θα σε τρώει. Γιατί θα θες τα εκατομμύρια να γίνουν δισεκατομμύρια. Άρα, θα δουλεύεις πιο πολύ. Και άνθρωπος που δουλεύει πολύ δεν είναι του γούστου μου, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Μα αφού, ο σκοπός που εργαζόμαστε είναι για να βγάλουμε πολλά λεφτά ώστε να σταματήσουμε μια μέρα να δουλεύουμε. Άρα, το να καμαρώνεις ότι δουλεύεις πολύ, φανερώνει δυο πράγματα: Είτε ότι είσαι κακόμοιρος και δουλεύεις με τα μπούνια για να γίνει καλόμοιρος (πράγμα πολύ μίζερο για να το παραδεχτείς), είτε ότι είσαι πολύ πλούσιος και θες να γίνεις πλουσιότερος (πράγμα που φανερώνει την απληστία σου και το λειψό ποιόν σου)!

Ακόμα και διάφοροι φίλοι μου που κάνουν καλλιτεχνικές δουλειές και δουλεύουν σε ευχάριστα περιβάλλοντα, με λαμπερούς συνεργάτες και διεθνείς φίρμες, ξέρω ότι ξημεροβραδιάζονται στα στούντιο για να γυρίσουν μισό πλάνο και στο τέλος της ημέρας η πληρωμή δεν είναι αντάξια των σπουδών τους, ή τέλος πάντων ξεπατώνονται για δουλειές χαμηλής ποιότητος –μην ξεχνιόμαστε, στην Κύπρο ζούμε, η δημιουργικότητα πέθανε προ πολλού.

Επομένως, αν σε ξανακούσω άθλιε τύπε να μου λες: “I love my job” με αυτό το νεόπλουτο υφάκι που φωτίζει την ταπεινή σου καταγωγή, δεν θα ξέρεις από πού σου ήρθε.

Για να μην παρεξηγηθώ, προσωπικά μια χαρά ευχαριστημένος είμαι απ’ τη δουλειά μου, αυτό το κείμενο δεν είναι «σπόντα» για τη δική μου εργασία. Αλλά, σίγουρα, δεν σκίζω και τα ρούχα μου απ’ τη χαρά μου, ούτε ξυπνώ το πρωί στις 6:30 και λέω «δόξα σοι ο Θεός να πάμε γραφείο!» Αν αύριο κερδίσω το Λόττο, σίγουρα δεν θα συνεχίσω να εργάζομαι, ακόμα κι αν με λέγανε Johny Depp.