Το Πιπίνι

Τελευταίως άρχισε να μου αρέσει μία μικρούλα.

Καλά, δεν φορά ακόμα πάνες, αλλά δεδομένου πως εγώ γίνομαι σε ένα μήνα τριάντα, αυτή θεωρείται νιάνιαρο. Είναι 19.

Ανέκαθεν μου άρεσαν οι μικρούλες. Αυτό το “I am not a girl, not yet a woman” έχει μία γοητεία ακαταμάχητη. Έχουν όλες ένα δερματάκι τόσο φρέσκο, τόσο ανόθευτο από το make up που φορούν οι γυναίκες της ηλικίας μου, έχουν όλες ένα μαλλί που ακόμα δεν ποτίστηκε ούτε κάηκε από το οξυζενέ και το πολύ το κομμωτήριο (εντάξει, αυτό δεν ισχύει για όλα τα πιπίνια)… Αυτό που εννοώ, είναι ότι οι 19 something μου εκπέμπουν μία παιδικότητα συνδυασμένη με θηλυκότητα απαλλαγμένη από την πουτανιά που εμένα με μαγεύει.

Το πρόβλημα μου είναι ότι εγώ νιώθω άβολα όταν πάω να μπλέξω τα μπούτια μου μαζί τους. Πέρσι νταραβερίστηκα με μία 20αρα και ελάχιστα πράγματα είχαμε να συζητήσουμε μεταξύ μας. Τα προβλήματά της φάνταζαν πολύ μικρά μπροστά στα δικά μου. Εκείνη ανησυχούσε αν θα προλάβει να παραδώσει την εργασία στο πανεπιστήμιο εμπρόθεσμα - εγώ ανησυχούσα για το αν θα αντεπεξέλθω με τις δόσεις των δανείων που ήθελα να κάνω. Εκείνη είχε προβλήματα με τους συγκάτοικους που δεν έκαναν ησυχία, εγώ ήθελα να ζητήσω αύξηση μισθού. Δεν δούλεψε.

Πιο παλιά είχα μπλέξει και με μία μαθήτρια λυκείου. Εκεί όχι μόνο δεν μπορούσα να επικοινωνήσω, αλλά ένιωθα και άγχος μην τυχόν με μπουζουριάσουν οι μπάτσοι για αποπλάνηση ανηλίκου. Βγαίναμε ραντεβού και αυτή έλεγε ψέματα στη μάνα της για να βρεθούμε. Η οποία μάνα της ήταν μόλις 15 χρόνια μεγαλύτερή μου. Κατάλαβες! Πόσο άβολα ένιωθα δεν περιγράφεται. Όμως, με δυσκολία μπορούσα να αντισταθώ στην γοητεία που εξέπεμπε το νεαρό της ηλικίας της. Όταν μια μέρα μου είπε ότι έχει δυσκολία να μιλήσει μαζί μου γιατί η μάνα της «δεν την αφήνει να μπει στο ίντερνετ μετά τις 10:00 το βράδυ» είπα ότι αυτό το πράμα δεν βοηθά κανέναν μας και το έκοψα.

Ναι, με τα πιπίνια θα ζήσεις τον παιδικό έρωτα που δεν έζησες. Θα σε αποθεώσουν βλέποντας στο πρόσωπό σου τον άντρα, τον προστάτη, το φαλλικό είδωλο. Θα σου κάνουν τούμπανο την αυτοπεποίθηση και τον καβάλο. Αλλά, δεν θα δουλέψει. Με μένα τουλάχιστον, δεν δουλεύει. Δεν θα δουλέψει γιατί κι εγώ κατά βάθος αισθάνομαι συνομήλικος τους, και αυτό τους χαλά τη φαντασίωση. Μην κοιτάς που μεγαλώνω απ’ έξω μου. Εγώ ακόμα νιώθω ότι πάω σχολείο. Και μόνο μ’ αυτές μπορώ ακόμα να ελπίζω ότι θα κάνω αυτά που ονειρεύομαι σε μία σχέση των στάνταρς μου (δηλαδή, γυρίζοντας άπειρα βίντεο κλιπ, κάνοντας νυχτερινές αυθόρμητες τρέλες σε παραλίες και εξορμήσεις στα πιο ανατρεπτικά μέρη του πλανήτη). Τώρα δεν λέω ότι είναι αδύνατον να βρεις 30αρα καβλωμένη για τρέλες, αλλά εμένα μου ακούγεται πιο δύσκολο.

Στα λέω όλα αυτά, γιατί ψες είδα και στο X-Factor τις αδελφές ‘Τικ-Τοκ’ και μια ενόχληση στα χαμηλά την αισθάνθηκα.

Μα, δεν είναι δυο άγγελοι; Να τις βάλεις δίπλα, δίπλα, να ενώσεις τα μάγουλά τους και εσύ απλώς να ρίχνεις στο πρόσωπό τους πινελιές με τη γλώσσα σου. Μ’ αυτό τον πόθο θα πεθάνω!

Δεν ξέρω τι θα κάνω με το νέο πιπίνι που γνώρισα. Χθές πάνω που ήθελα να πάρω το τηλέφωνό της, ήρθε η μαμά της να την παραλάβει και ξενέρωσα. Είμαι καταδικασμένος. Είμαι ένας πορνόγερος!